Epafras

postać z Nowego Testamentu, święty katolicki

Epafras, św. Epafras z Kolosy, gr. Ἐπαφρᾶς (zm. w I wieku)[1] – postać z Nowego Testamentu, założyciel i głowa Kościoła w Kolosach, uczeń św. Pawła z Tarsu, święty Kościoła katolickiego.

Święty
Epafras
Ἐπαφρᾶς
uczeń apostolski
ilustracja
Data śmierci

w I wieku

Czczony przez

Kościół katolicki

Wspomnienie

19 lipca

Atrybuty

palma

Żywot świętego edytuj

Epafras, wymieniony przez św. Pawła w Liście do Kolosan, pochodził z Kolosy (Kol 4, 12 BT). Towarzyszył apostołowi w czasie jego niewoli (Flm 23 BT). Był poganinem nawróconym na chrześcijaństwo i założycielem miejscowej wspólnoty (gminy)[1]. Jego zasługą była także ewangelizacja Laodycei i Hierapolis (Kol 1,7 BT). Epafras określany jest jako uczeń apostolski. Miejsce uwięzienia ze św. Pawłem, jak i jego przyczyna nie jest znana[2]. Istniały nieuzasadnione teorie dotyczące żydowskiego pochodzenia i pogańskiego rodowodu Epafrasa[3]. W synaksariach przypisywano mu pierwsze biskupstwo Kolosy i męczeńską śmierć.

Kult edytuj

Według Baroniusza relikwie świętego Epafrasa spoczywają w bazylice Matki Bożej Większej w Rzymie[1].

Jego wspomnienie obchodzone jest 19 lipca[4].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b c Francesco Spadafora: Sant' Epafra di Colossi. [dostęp 2010-09-23]. - Santi Beati (wł.)
  2. Prawdopodobnie w Cezarei, ale brak tego dowodów.
  3. Hieronim ze Strydonu określił te relacje jako bajki.
  4. Zgodnie z wpisem Baroniusza, który w swoim martyrologium powielił wpis Adona.

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj