Ernő Gerő

Ernő Gerő
	; Ernő Gerő (1955)
Pełne imię i nazwisko	Ernő Singer
Data i miejsce urodzenia	8 lipca 1898 ; Terbegec
Data i miejsce śmierci	12 marca 1980 ; Budapeszt
	I sekretarz Węgierskiej Partii Pracujących
Okres	od 18 lipca 1956; do 25 października 1956
Poprzednik	Mátyás Rákosi
Następca	János Kádár
	Minister spraw wewnętrznych
Okres	od 4 lipca 1953; do 6 czerwca 1954
Przynależność polityczna	Węgierska Partia Pracujących
Poprzednik	József Györe
Następca	László Piros
	Minister finansów
Okres	od 3 grudnia 1948; do 11 czerwca 1949
Przynależność polityczna	Węgierska Partia Pracujących
Poprzednik	Miklós Nyárádi
Następca	István Kossa
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ernő Gerő, właściwie Ernő Singer (ur. 8 lipca 1898 w Terbegec, zm. 12 marca 1980 w Budapeszcie) – węgierski lekarz i polityk komunistyczny, w latach 1955-1956 zastępca premiera Węgier^[1].

Urodził się w rodzinie żydowskiej. W 1918 roku związał się z ruchem komunistycznym. W latach 1920-1943 był członkiem Kominternu. Brał udział w hiszpańskiej wojnie domowej, walcząc po stronie republikanów^[1]. Był jednym z katów Andreu Nina^[2].

Po drugiej wojnie światowej stał się bliskim współpracownikiem Mátyása Rákosiego^[3], który stał się pierwszym sekretarzem partii. Gerő w latach 1948–1956 stał na czele ÁVH, tajnej policji węgierskiej. Po ustąpieniu Rakosiego 18 lipca 1956, Gerő został jego następcą i rządził równie brutalnie jak on. Po wybuchu powstania na Węgrzech, 23 października 1956 roku wygłosił przez radio przemówienie, w którym zapowiedział represje wobec powstańców. W tym czasie został jednak usunięty ze wszystkich urzędów i wykluczony z partii^[1]. Wyjechał do ZSRR. W 1961 wrócił do Budapesztu i podjął pracę jako tłumacz^[1].

Przypisy edytuj

↑ ^a ^b ^c ^d Zając 2014 ↓, s. 19.
↑ Stéphane Courtois, Jean-Louis Panné, Cień NKWD nad Hiszpanią, w: Stéphane Courtois, Nicolas Werth, Jean-Louis Panné, Andrzej Paczkowski, Karel Bartošek, Jean-Louis Margolin, Czarna księga komunizmu. Zbrodnie, terror, prześladowania, ISBN 83-7180-326-5, s. 322.
↑ StanisławS. Żerko StanisławS., Biograficzny leksykon II wojny światowej, Poznań: Wydawnictwo Nauka i Innowacje, 2014, s. 144, ISBN 978-83-63795-77-1 .

Bibliografia edytuj

Robert Zając: Lekarze i polityka na przestrzeni dziejów. Wyd. 1. Białystok: Robert Zając, 2014. ISBN 978-83-928268-0-4.

[CITEREFZając201419-1] Zając 2014 ↓, s. 19.

[2] Stéphane Courtois, Jean-Louis Panné, Cień NKWD nad Hiszpanią, w: Stéphane Courtois, Nicolas Werth, Jean-Louis Panné, Andrzej Paczkowski, Karel Bartošek, Jean-Louis Margolin, Czarna księga komunizmu. Zbrodnie, terror, prześladowania, ISBN 83-7180-326-5, s. 322.

[3] StanisławS. Żerko StanisławS., Biograficzny leksykon II wojny światowej, Poznań: Wydawnictwo Nauka i Innowacje, 2014, s. 144, ISBN 978-83-63795-77-1 .

[1]

[2]

[3]