Erotomania

Erotomania – przypadłość, w której osoba chora posiada urojone przekonanie, że inna osoba, zwykle o wyższym statusie społecznym, jest w niej zakochana. Erotomania zwana jest także syndromem de Clerambaulta (francuski psychiatra Gaëtan Gatian de Clérambault opisał ją w 1921 roku w pracy Les Psychoses Passionelles).

Kobieta cierpiąca na erotomanię

Konsekwencjami tego przekonania są działania chorego, polegające na śledzeniu rzekomo zakochanej w nim osoby, nagabywanie jej, działanie na szkodę jej rodziny w przekonaniu, że ta ostatnia stoi na przeszkodzie ku okazywaniu domniemanego uczucia. Choroba ta często prowadzi do konfliktów z prawem osób na nią cierpiących (zob. m.in. Zona & al. 1993). Berrios i Kennedy (2002) utrzymują, że choroba ta jest społeczną konstrukcją i że w związku z tym nie da się jej prawdopodobnie ani zlokalizować w mózgu pacjenta, ani leczyć biologicznie, i być może nie doczeka się ona nigdy ostatecznej naukowej definicji.

Termin erotomania używany jest potocznie dla określenia nadmiernego zainteresowania się seksualnością i dążenia spełnienia seksualnego (zob. hiperseksualność, uzależnienie seksualne).

Erotomania w DSM

Erotomania jest rozpoznaną jednostką chorobową w amerykańskim podręczniku diagnostycznym Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders.

W czwartej wersji DSM (1994 / 2000), znajduje się w kategorii „Schizofrenia i inne zaburzenia psychotyczne”, w dziale zaburzenia urojeniowe (297.1), typ erotomania: „zaburzenie, w którym inna osoba, zwykle o wyższym statusie społecznym, zakochana jest w danej jednostce”.

W wersji piątej DSM (2013), erotomania opisana jest w rozdziale poświęconym spektrum schizofrenii, jako „zaburzenie urojeniowe (297.1 / F22) typu erotomanii” (podtyp cechujący się „przekonaniem o byciu kochanym przez kogoś”).

Bibliografia

• J.H. Segal (1989) „Erotomania revisited: from Kraepelin to DSM-III-R”, The American journal of psychiatry, 146 (10), p. 1261-1266.
• M.A. Zona, K.K. Sharma, J. Lane (1993) „A comparative study of erotomanic and obsessional subjects in a forensic sample”, Journal of Forensic Sciences 38 (4), p. 894-903.
• R. Harmon, R. Rosner and H. Owens (1995) „Obsessional Harassment and Erotomania in a Criminal Court Population”, Journal of Forensic Sciences, 40 (2), p. 188–196.
• R. Harmon, R. Rosner and H. Owens (1998) „Sex and violence in a forensic population of obsessional harassers”, Psychology, Public Policy Law, 4, p. 236–49.
• Berrios GE, Kennedy N. (2002) „Erotomania: a conceptual history”, History of Psychiatry 13 (52), p. 381-400.
• Barry Rosenfeld (2003) „Recidivism in Stalking and Obsessional Harassment”, Law and Human Behavior, 27, 3, p. 251-265.

Linki zewnętrzne

• „Érotomanie Pure. Érotomanie Associée”, Gaëtan Gatian de Clérambault, 1921. (fr.)

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.