Esperanza Aguirre

hiszpańska polityk i prawniczka

Esperanza Aguirre y Gil de Biedma, hrabina Bornos (ur. 3 stycznia 1952 w Madrycie) – hiszpańska polityk i prawniczka, działaczka Partii Ludowej, była minister edukacji, przewodnicząca Senatu i prezydent Wspólnoty Madrytu.

Esperanza Aguirre
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

3 stycznia 1952
Madryt

Przewodniczący Senatu
Okres

od 1999
do 2002

Przynależność polityczna

Partia Ludowa

Poprzednik

Juan Ignacio Barrero

Następca

Juan José Lucas

Prezydent Wspólnoty Madrytu
Okres

od 2003
do 2012

Przynależność polityczna

Partia Ludowa

Poprzednik

Alberto Ruiz-Gallardón

Następca

Ignacio González González

podpis
Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Karola III (Hiszpania) Krzyż Wielki Orderu Izabeli Katolickiej (Hiszpania) Krzyż Wielki Orderu Zasługi Cywilnej (Hiszpania) Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Kawaler Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (cywilny)

Życiorys edytuj

Esperanza Aguirre pochodzi z rodziny arystokratycznej. W 1974 zawarła związek małżeński z Fernandem Ramírezem de Haro y Valdés, XVI hrabią Bornos, z którym ma dwoje dzieci. Przysługuje jej tytuł grande de España.

Ukończyła studia prawnicze na Uniwersytecie Complutense w Madrycie (1974). Pracowała jako urzędniczka państwowa w administracji rządowej, w okresie rządów Unii Demokratycznego Centrum pełniła funkcje dyrektorskie w instytucjach podległych resortowi kultury.

Działała początkowo w partiach liberalnych – Unión Liberal i Partido Liberal. W 1987 przeszła do Sojuszu Ludowego, przekształconego w 1989 w Partię Ludową. Weszła później w skład komitetu wykonawczego tego ugrupowania, a w 2004 objęła funkcję przewodniczącej struktur regionalnych we Wspólnocie Madrytu.

W latach 1983–1996 zasiadała w radzie miejskiej Madrytu. W 1995 burmistrz José María Álvarez powierzył jej stanowisko pierwszego zastępcy i rzecznika prasowego. W wyborach w 1996 Esperanza Aguirre uzyskała mandat senatora. W maju 1996 objęła urząd ministra edukacji, kultury i sportu w rządzie, którym kierował José María Aznar. Z resortu odeszła w styczniu 1999 podczas rekonstrukcji gabinetu. W lutym tego samego roku, jako pierwsza kobieta w historii Hiszpanii, została przewodniczącą Senatu. Urząd ten sprawowała do października 2003.

W maju 2003 Esperanza Aguirre prowadziła listę Partii Ludowej w wyborach regionalnych. Jej ugrupowanie zwyciężyło, zabrakło mu jednego głosu do większości bezwzględnej w parlamencie Madrytu. Koalicję zawarły Hiszpańska Socjalistyczna Partia Robotnicza i Zjednoczona Lewica, jednak dwóch posłów socjalistycznych w ramach sprzeciwu nie wzięło udziału w głosowaniu nad wyborem nowego rządu. W konsekwencji nie udało się doprowadzić do powołania nowego prezydenta, co skutkowało rozpisaniem w październiku kolejnych wyborów. Partia Ludowa odniosła w nich ponowne zwycięstwo (57 mandatów w 111-osobowym parlamencie).

W październiku 2003 Esperanza Aguirre została zaprzysiężona na urząd prezydenta Wspólnoty Madrytu. Reelekcję uzyskiwała po kolejnych zwycięskich wyborach w 2007 i w 2011. We wrześniu 2012 podała się do dymisji z powodów zdrowotnych, rezygnując również z mandatu poselskiego w regionalnym parlamencie[1]. Pracowała następnie przez kilka miesięcy w administracji rządowej jako doradca ds. turystyki, po czym przeszła do sektora prywatnego. W 2015 uzyskała mandat radnej Madrytu[2]. Była wówczas kandydatką ludowców na urząd alkada, przegrała głosowanie w radzie miejskiej z kandydatką lewicy.

Odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. Esperanza Aguirre deja el gobierno de la Comunidad de Madrid. lavanguardia.com, 17 września 2012. [dostęp 2014-01-01]. (hiszp.).
  2. Esperanza Aguirre Gil de Biedma. madrid.es. [dostęp 2016-09-28]. (hiszp.).
  3. Real Decreto 119/1999, de 22 de enero, por el que se concede la Banda de Dama de la Real y Muy Distinguida Orden de Carlos III a doña Esperanza Aguirre y Gil de Biedma. boe.es, 23 stycznia 1999. [dostęp 2014-01-01]. (hiszp.).
  4. Real Decreto 132/2004, de 23 de enero, por el que se concede la Gran Cruz de la Orden de Isabel la Católica a doña Esperanza Aguirre Gil de Biedma. boe.es, 13 kwietnia 2004. [dostęp 2014-01-01]. (hiszp.).
  5. Damas y caballeros. abc.es, 1 lutego 2004. [dostęp 2014-01-01]. (hiszp.).

Bibliografia edytuj