Eugeniusz Lewacki

polski hokeista, olimpijczyk

Eugeniusz Stanisław Lewacki (ur. 24 stycznia 1926 w Krakowie) – polski hokeista na lodzie i trener, dwukrotny olimpijczyk.

Eugeniusz Stanisław Lewacki
Data i miejsce urodzenia

24 stycznia 1926
Kraków

Obywatelstwo

Polska

Pozycja

Napastnik

Informacje klubowe
Klub

KTH Krynica, Gwardia Bydgoszcz

Numer w klubie

3

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Życiorys edytuj

Jest drugim dzieckiem Adama i Karoliny z domu Ptak. W związku z zawodem jego ojca Adama (był malarzem) rodzina przenosiła się z miasta do miasta aż w końcu osiadła w Krynicy. Tam młody Eugeniusz zaraził się hokejem, oglądając m.in. zawody mistrzostw świata w hokeju na lodzie w 1931. W młodości dał się poznać ze wszechstronnych utalentowań – jeździł na nartach (zjazd i skoki), grał w piłkę nożną, siatkową i w hokeja – w drużynie KTH Krynica.

W okresie II wojny światowej pracował w miejscowej piekarni, po wojnie ponownie zajął się hokejem, współtworząc atak KTH i reprezentacji: Csorich, Jeżak, Lewacki. W swojej karierze wystąpił na zimowych igrzyskach olimpijskich w St. Moritz 1948 i Oslo 1952 oraz na mistrzostwach świata w RFN w 1955. W 1956 zdobył brązowy medal akademickich mistrzostw świata. W KTH występował w latach 1947–1953, 1956–1957, zdobywając wraz z tą drużyną mistrzostwo Polski w 1950 i trzykrotnie wicemistrzostwo w latach 1949, 1951, 1953. Grał również w Gwardii Bydgoszcz w latach 1954–1955, z którą zdobył dwukrotnie wicemistrzostwo Polski. W swojej karierze reprezentacyjnej zdobył 26 bramek w 47 spotkaniach. Koledzy z drużyny oraz dziennikarze określali go mianem „Króla dobitek”.

Po zakończeniu kariery zawodniczej był trenerem, a także taksówkarzem w Krynicy, jeżdżąc z numerem bocznym 1.

Był żonaty z Genowefą z domu Baran, ma dwójkę dzieci: Marka (ur. 1950) i Urszulę (ur. 1952).

W 2004 roku został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[1]

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj