Falkarius

Falkarius (Falcarius utahensis) – dinozaur z grupy celurozaurów, należący do nadrodziny terizinozauroidów.

Falkarius

Falcarius utahensis
Kirkland i in., 2005
Okres istnienia: 121–112 mln lat temu PreꞒ Ꞓ O S D C P T J K Pg N Q 121/112 121/112
rekonstrukcja szkieletu falkariusa (Utah Museum of Natural History)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	zauropsydy
Podgromada	diapsydy
Nadrząd	dinozaury
Rząd	dinozaury gadziomiedniczne
Podrząd	teropody
Infrarząd	tetanury
(bez rangi)	celurozaury
Nadrodzina	terizinozauroidy
Rodzaj	falkarius
Gatunek	Falcarius utahensis

Żył w okresie wczesnej kredy (ok. 130-112 mln lat temu) na terenach Ameryki Północnej. Długość ciała do 4 m, wysokość ok. 1,2 m, masa ok. 70 kg. Jego szczątki znaleziono w USA (we wschodnio-centralnej części stanu Utah).

Opis

Falkarius był prymitywnym terizinozauroidem. Miał ostre, długie pazury, które najprawdopodobniej służyły do naginania roślin, a nie do rozszarpywania innych dinozaurów jak twierdzili do niedawna paleontolodzy, w tym kierujący zespołem paleontologów James Kirkland, który powiedział dla Nature: "Jeszcze nie wiemy, czym dokładnie żywił się nowo odkryty dinozaur. Analiza jego szkieletu wskazuje jednak na początki przemian ewolucyjnych u tych zwierząt w stronę roślinożerności".

Kwestia pochodzenia Terizinozauroidów

Do niedawna uważano, że terizinozauroidy najpierw pojawiły się w Azji, a później na obszarze Ameryki Północnej. Odnalezione w Azji terizinozauroidy, takie jak terizinozaur, czy też każdy inny, były bardziej zaawansowane ewolucyjnie niż falkarius. Więc wychodzi, że terizinozauroidy nie pojawiły się wpierw w Azji a potem w Ameryce Północnej, lecz odwrotnie. Inni naukowcy uważają, że falkarius jest wspólnym przodkiem terizinozauroidów i owiraptorów, gdyż wskazuje na to budowa czaszki i niektórych kości.