Fiołek mokradłowy

Fiołek mokradłowy
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	różopodobne
Rząd	malpigiowce
Rodzina	fiołkowate
Rodzaj	fiołek
Gatunek	fiołek mokradłowy
	Nazwa systematyczna
	Viola stagnina Kit. ex Schult.; Oestr. Fl., ed. 2, 1: 426 (1814)
Synonimy
	Viola stagnina Kit.;
	Viola stagnina Kit.;
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Fiołek mokradłowy (Viola stagnina Kit. ex Schult.) – gatunek rośliny należący do rodziny fiołkowatych. Występuje w zachodniej Azji (Syberia i Kaukaz) i w Europie^[4]. W Polsce występuje wyłącznie na niżu, roślina bardzo rzadka^[5].

Morfologia edytuj

Łodyga: Delikatna, rozgałęziająca się, wzniesiona i przeważnie naga (co najwyżej pokryta rzadkimi i krótkimi włoskami). Wysokość 5–25 cm. Łodyga ulistniona.

Liście: O kształcie lancetowatym, lub słabo sercowatym, na nieco oskrzydlonych ogonkach. Ząbkowane przylistki na środkowych liściach są zwykle dwukrotnie krótsze od ogonka liściowego, na górnych liściach równe długości ogonka. Roślina nie wytwarza liści różyczkowych u nasady łodygi.

Kwiaty: Drobne, białe. Działki kielicha ostre i niejednakowej wielkości. Płatki korony zwykle z fioletowymi żyłkami. Boczne płatki odchylone w dół i nie nakrywają płatków górnych. Ostroga zielonkawego koloru, długości 2–3 mm i wygięta. Słupek z nagą szyjką i nie zgrubiałą w górnej części.

Owoc: Torebka z bardzo drobnymi nasionami.
Część podziemna: Korzenie i kłącze.

Biologia i ekologia edytuj

Bylina, hemikryptofit. Kwiaty często płonne. Roślina kwitnie od maja do lipca. Występuje na mokrych łąkach, torfowiskach, aluwiach. Gatunek charakterystyczny dla Ass. Violo-Cnidietum dubii^[6].

Zmienność edytuj

Tworzy mieszańce z: fiołkiem drobnym, fiołkiem leśnym, fiołkiem psim, fiołkiem Rivina, fiołkiem wyniosłym^[5].

Zagrożenia i ochrona edytuj

Roślina objęta jest ścisłą ochroną gatunkową. Informacje o stopniu zagrożenia na podstawie:

Czerwonej listy roślin i grzybów Polski (2006)^[7] – gatunek wymierający-krytycznie zagrożony (kategoria zagrożenia E); 2016: VU (narażony)^[8]
Polska czerwona księga roślin^[9] – gatunek narażony (kategoria VU)

Przypisy edytuj

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-11-30] (ang.).
↑ Viola stagnina Kit. ex Schult., [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2023-12-25] .
↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-01-10].
↑ ^a ^b Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
↑ Zbigniew Mirek: Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Kazimierz Zarzycki. Kraków: IB PAN, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
↑ Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.

Bibliografia edytuj

Józef Rostafiński, Olga Seidl: Przewodnik do oznaczania roślin. Warszawa: PWRiL, 1973.
Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-11-30] (ang.).

[powo-3] Viola stagnina Kit. ex Schult., [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2023-12-25] .

[4] Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-01-10].

[klucz-5] Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.

[6] Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.

[7] Zbigniew Mirek: Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Kazimierz Zarzycki. Kraków: IB PAN, 2006. ISBN 83-89648-38-5.

[8] Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.

[9] Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.

[4]

[5]

[1]

[2]

[3]

[6]

[7]

[8]

[9]