Flakpanzer I (2 cm Flak 38 auf Selbsthahrlafette PzKpfw I Ausf. A, Sd.Kfz.101) – niemieckie samobieżne działo przeciwlotnicze.

2 cm Flak 38 auf Selbstfahrlafette PzKpfw I Ausf. A (Sd.Kfz.101)
ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 III Rzesza

Producent

Alkett

Typ pojazdu

samobieżne działo przeciwlotnicze

Trakcja

gąsienicowa

Załoga

4 osoby

Historia
Produkcja

1941

Wycofanie

1943

Egzemplarze

24 egz.

Dane techniczne
Silnik

4-cylindrowy, ~gaźnikowy, chłodzony powietrzem silnik w układzie bokser typu Krupp M 305 o pojemności 3460 cm³
o mocy 42 kW (57 KM)

Transmisja

mechaniczna

Pancerz

stalowy
6-13 mm

Długość

4,02m

Szerokość

2,06m

Wysokość

1,97m

Masa

bojowa: 6300 kg

Osiągi
Prędkość

30-35 km/h

Zasięg pojazdu

145 (droga), 115 (teren)

Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.)

bez przygotowania: 600 mm

Rowy (szer.)

1400 mm

Ściany (wys.)

370 mm

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 x 2 cm FlaK 38 kalibru 20 mm

Po wycofaniu z uzbrojenia czołgów PzKpfw I Ausf. A ich podwozia postanowiono wykorzystać do budowy dział samobieżnych. Na 24 z nich umieszczono działka przeciwlotnicze 2 cm Flak 38 L/112 tworząc w ten sposób samobieżne działa przeciwlotnicze. Przebudowy dokonały zakłady Alkett w Berlinie. Przebudowane wozy zostały przydzielone 614 Dywizjonowi Artylerii Przeciwlotniczej.

Flakpanzer I był pierwszym typem niemieckiego samobieżnego działa przeciwlotniczego. Wszystkie wyprodukowane egzemplarze zostały zniszczone w czasie bitwy stalingradzkiej na przełomie 1942 i 1943 roku.

Bibliografia edytuj

  • Janusz Ledwoch, 1997, Niemieckie wozy bojowe 1933-1945, Warszawa, Militaria, ISBN 83-86209-57-7.

Linki zewnętrzne edytuj