Formuła 1 Sezon 1995

Sezon 1995 Mistrzostw Świata Formuły 1
	; Michael Schumacher podczas Grand Prix Wielkiej Brytanii w 1995 roku
Inauguracja	26 marca
Zakończenie	12 listopada
Liczba wyścigów	17
	Mistrzowie
Kierowcy	Michael Schumacher
Konstruktorzy	Benetton
Poprzedni sezon	Następny sezon
	Multimedia w Wikimedia Commons

Sezon 1995 Formuły 1 – 46. sezon o Mistrzostwo Świata Formuły 1. Rozpoczął się 26 marca na torze Autódromo José Carlos Pace w Interlagos w Brazylii, a zakończył się 12 listopada na torze Adelaide Street Circuit w Adelaide w Australii.

Mistrzem świata w klasyfikacji kierowców po raz drugi w karierze został Michael Schumacher, broniąc tytułu zdobytego rok wcześniej. Tytuł mistrza świata w klasyfikacji konstruktorów po raz pierwszy (i jedyny) zdobył Benetton.

Lista startowa edytuj

Zespół	Konstruktor	Samochód	Silnik	Opony	Nr	Kierowcy wyścigowi	Rundy	Kierowcy rezerwowi
Mild Seven Benetton Renault	Benetton-Renault	B195	Renault RS7 3.0 V10	G	1	Michael Schumacher	1–17	Emmanuel Collard
Mild Seven Benetton Renault	Benetton-Renault	B195	Renault RS7 3.0 V10	G	2	Johnny Herbert	1–17	Emmanuel Collard
Nokia Tyrrell Yamaha	Tyrrell-Yamaha	023	Yamaha OX10A 3.0 V10	G	3	Ukyō Katayama	1–13, 15–17	Gabriele Tarquini
					3	Gabriele Tarquini	14
					4	Mika Salo	1–17
Rothmans Williams Renault	Williams-Renault	FW17	Renault RS7 3.0 V10	G	5	Damon Hill	1–17	Jean-Christophe Boullion
Rothmans Williams Renault	Williams-Renault	FW17	Renault RS7 3.0 V10	G	6	David Coulthard	1–17	Jean-Christophe Boullion
Marlboro McLaren Mercedes	McLaren-Mercedes	MP4/10 MP4/10B MP4/10C	Mercedes FO110C 3.0 V10	G	7	Mark Blundell	1–2, 5–17	Jan Magnussen
					7	Nigel Mansell	3–4
					8	Mika Häkkinen	1–14, 16–17
					8	Jan Magnussen	15
Footwork Hart	Footwork-Hart	FA16	Hart 830 3.0 V8	G	9	Gianni Morbidelli	1–7, 15–17
					9	Massimiliano Papis	8–14
					10	Taki Inoue	1–17
MTV Simtek Ford	Simtek-Ford	S951	Ford EDB 3.0 V8	G	11	Domenico Schiattarella	1–5	Hideki Noda
MTV Simtek Ford	Simtek-Ford	S951	Ford EDB 3.0 V8	G	12	Jos Verstappen	1–5	Hideki Noda
Sasol Jordan Peugeot	Jordan-Peugeot	195	Peugeot A10 3.0 V10	G	14	Rubens Barrichello	1–17
Sasol Jordan Peugeot	Jordan-Peugeot	195	Peugeot A10 3.0 V10	G	15	Eddie Irvine	1–17
Pacific Team Lotus	Pacific-Ford	PR02	Ford EDC 3.0 V8	G	16	Bertrand Gachot	1–8, 15–17	Oliver Gavin
						Giovanni Lavaggi	9–12
						Jean-Denis Délétraz	13–14
					17	Andrea Montermini	1–17
Junior Larrousse F1	Larrousse-Ford	LH95	Ford HBF 7/8 3.5 V8	G	19	Christophe Bouchut	—
Junior Larrousse F1	Larrousse-Ford	LH95	Ford HBF 7/8 3.5 V8	G	20	Éric Bernard	—
Parmalat Forti Ford	Forti-Ford	FG01	Ford EDD 3.0 V8	G	21	Pedro Diniz	1–10
Parmalat Forti Ford	Forti-Ford	FG01	Ford EDD 3.0 V8	G	22	Roberto Moreno	1–10
Minardi Team	Minardi-Ford	M195	Ford EDM 3.0 V8	G	23	Pierluigi Martini	1–9	Giancarlo Fisichella
					23	Pedro Lamy	10–17
					24	Luca Badoer	1–17
Ligier Gauloises Blondes	Ligier-Mugen-Honda	JS41	Mugen-Honda MF-301 3.0 V10	G	25	Aguri Suzuki	1–3, 9, 15–16	Franck Lagorce
					25	Martin Brundle	4–8, 10–14, 17
					26	Olivier Panis	1–17
Scuderia Ferrari	Ferrari	412T2	Ferrari 044/1 3.0 V12	G	27	Jean Alesi	1–17	Nicola Larini
Scuderia Ferrari	Ferrari	412T2	Ferrari 044/1 3.0 V12	G	28	Gerhard Berger	1–17	Nicola Larini
Red Bull Sauber Ford	Sauber-Ford	C14	Ford ECA Zetec-R 3.0 V10	G	29	Karl Wendlinger	1–4, 16–17	Norberto Fontana
					29	Jean-Christophe Boullion	5–15
					30	Heinz-Harald Frentzen	1–17
Zespół	Konstruktor	Samochód	Silnik	Opony	Nr	Kierowcy wyścigowi	Rundy	Kierowcy rezerwowi

Zmiany przed sezonem edytuj

Zmiany silników edytuj

Zmiany wśród zespołów edytuj

Po 36 latach istnienia, z mistrzostw wycofał się zespół Lotus. Zespół zdobył sześć tytułów wśród kierowców i siedem wśród konstruktorów. Prawa do nazwy zespołu, należące dotychczas do Davida Hunta zostały nabyte przez Keitha Wigginsa, właściciela zespołu Pacific
Z powodu kłopotów finansowych, do mistrzostw nie przystąpił zespół Larrousse. Początkowo zostali zgłoszeni do mistrzostw jako Junior Larrousse F1, a ich kierowcami mieli być Christophe Bouchut i Éric Bernard. Jednak zespół nie pojawił się w żadnym z wyścigów. Rozmowy z Lolą i DAMS zakończyły się niepowodzeniem.
Ligier przed rozpoczęciem sezonu zmienił właściciela. Status zespołu i jego właścicieli został dokładnie przeanalizowany przez FIA. Kontrakt, który Martin Brundle podpisał, wywołał pogłoski, jakoby nowym szefem francuskiej ekipy został Tom Walkinshaw. Ruch Walkinshawa do Ligiera był następstwem umowy zawartej w poprzednim roku pomiędzy Flavio Briatore a Maxem Mosleyem, dotycząca nielegalnego usunięcia filtra paliwa podczas Grand Prix Niemiec 1994.
W mistrzostwach zadebiutował zespół Forti, dotychczas ścigające się w Formule 3000. Jego kierowcami zostali Pedro Diniz i Roberto Moreno.
Firma Hart przestała dostarczyć silniki do zespołu Jordan. Nowym dostawcą silników zespołu została firma Peugeot.
Firma Red Bull została nowym sponsorem tytularnym Saubera.

Zmiany wśród kierowców edytuj

Mika Salo zastąpił Marka Blundella w zespole Tyrrell, a ich kierowcą testowym został Gabriele Tarquini. Przed potwierdzeniem, że jest kierowcą wyścigowym Tyrrella, Salo był zaangażowany w spór kontraktowy z zespołem Pacific. Rada ds. kontraktów Formuły 1 i przedstawiciele Tyrrella byli zaskoczeni, że prawa do nazwy Lotus zostały nabyte przez Pacific. 13 lutego 1995, Rada ogłosiła wyrok korzystny dla Tyrrella, ponieważ zespół Lotus, z którym podpisany miał kontrakt nie jest tym samym zespołem co Pacific. Salo został potwierdzony późnym wieczorem w dniu prezentacji samochodu Tyrrella.
Nigel Mansell opuścił Williamsa i przeniósł się do McLarena.
Mark Blundell zastąpił Martina Brundle’a w zespole McLaren. Jednak Mansell jeździł z McLarenem podczas Grand Prix San Marino i Grand Prix Hiszpanii. Mansell podpisał kontrakt z McLarenem w styczniu, jednak nie mógł zmieścić się do samochodu.
Taki Inoue zastąpił Christiana Fittipaldiego w zespole Footwork.
Jos Verstappen zastąpił Davida Brabhama w zespole Simtek. Drugim kierowcą pozostał Domenico Schiattarella, którego później miał zmienić Hideki Noda. Początkowo to Japończyk miał prowadzić drugi samochód Simteka, jednak ze względu na trudną sytuację Nody, spowodowaną problemami jego głównego sponsora z wypłacalnością po trzęsieniu ziemi w Kobe, odwrócono rotację.
Andrea Montermini zastąpił Paula Belmondo w zespole Pacific.
28 października 1994, zespół Ligier wydał oświadczenie prasowe, które informowało, że kierowcami na sezon 1995 będą Olivier Panis i Johnny Herbert. Pod koniec stycznia ogłoszono, że Herbert nie jest już w zespole, a drugim samochodem francuskiej stajni podzielą się Aguri Suzuki i Martin Brundle. Informacja była szokiem zarówno dla Japończyka, jak i jego fanów, którzy byli przekonani, że Suzuki będzie jeździł w całym sezonie. W czasie, gdy japoński kierowca zajmował drugi kokpit Ligiera, Martin Brundle komentował wyścigi Formuły 1 dla BBC.
Karl Wendlinger powrócił do Saubera, zastępując JJ Lehto.
Luca Badoer zastąpił swojego rodaka Michele Alboreto w zespole Minardi.

Zmiany w trakcie sezonu edytuj

Zmiany wśród zespołów edytuj

Po Grand Prix Monako, z powodu kłopotów finansowych i braku sponsorów, z rywalizacji wycofał się zespół Simtek.

Zmiany wśród kierowców edytuj

Jan Magnussen zastąpił Mikę Häkkinena podczas Grand Prix Pacyfiku. Fin musiał poddać się operacji usunięcia wyrostka robaczkowego.
Gabriele Tarquini zastąpił kontuzjowanego Ukyō Katayamę podczas Grand Prix Europy.
Massimiliano Papis zastąpił Gianniego Morbidellego od Grand Prix Wielkiej Brytanii do Grand Prix Europy.
Po Grand Prix Wielkiej Brytanii, miejsce Gachota zajmowali Giovanni Lavaggi (od Grand Prix Niemiec do Grand Prix Włoch) i Jean-Denis Délétraz (Grand Prix Portugalii i Grand Prix Europy)
Pierluigi Martini odszedł z zespołu Minardi po Grand Prix Niemiec. Do końca sezonu zastąpił go Pedro Lamy.
Jean-Christophe Boullion zastąpił Karla Wendlingera od Grand Prix Monako do Grand Prix Pacyfiku.

Eliminacje edytuj

Nr	Nazwa rundy	Data rozegrania	Tor	Lokalizacja
1	Grand Prix Brazylii	26 marca	Autódromo José Carlos Pace	São Paulo
2	Grand Prix Argentyny	9 kwietnia	Autódromo Oscar Alfredo Gálvez	Buenos Aires
3	Grand Prix San Marino	30 kwietnia	Autodromo Enzo e Dino Ferrari	Imola
4	Grand Prix Hiszpanii	14 maja	Circuit de Catalunya	Barcelona
5	Grand Prix Monako	28 maja	Circuit de Monaco	Monte Carlo
6	Grand Prix Kanady	11 czerwca	Circuit Gilles Villeneuve	Montreal
7	Grand Prix Francji	2 lipca	Circuit de Nevers Magny-Cours	Magny-Cours
8	Grand Prix Wielkiej Brytanii	16 lipca	Silverstone Circuit	Northamptonshire
9	Grand Prix Niemiec	30 lipca	Hockenheimring	Hockenheim
10	Grand Prix Węgier	13 sierpnia	Hungaroring	Mogyoród
11	Grand Prix Belgii	27 sierpnia	Circuit de Spa-Francorchamps	Stavelot
12	Grand Prix Włoch	10 września	Autodromo Nazionale di Monza	Monza
13	Grand Prix Portugalii	24 września	Estoril	Estoril
14	Grand Prix Europy	1 października	Nürburgring	Nürburg
15	Grand Prix Pacyfiku	22 października	TI Circuit Aida	Aida
16	Grand Prix Japonii	29 października	Suzuka International Racing Course	Suzuka
17	Grand Prix Australii	12 listopada	Adelaide	Adelaide

Zmiany w kalendarzu edytuj

Po trzynastu latach, do kalendarza wrócił wyścig o Grand Prix Argentyny.
Pierwotnie Grand Prix Pacyfiku miało się odbyć 16 kwietnia, jednak z powodu trzęsienia ziemi w Japonii, wyścig został przeniesiony na 22 października.
Wyścigi o Grand Prix Monako i Grand Prix Hiszpanii zamieniły się miejscami.

Wyniki edytuj

Najlepsze wyniki w Grand Prix edytuj

Nr	Nazwa rundy	Pole Position	Najszybsze okrążenie	Zwycięzca wyścigu	Najlepszy konstruktor	Wyniki
1	Grand Prix Brazylii	Damon Hill	Michael Schumacher	Michael Schumacher	Benetton-Renault	Wyniki
2	Grand Prix Argentyny	David Coulthard	Michael Schumacher	Damon Hill	Williams-Renault	Wyniki
3	Grand Prix San Marino	Michael Schumacher	Gerhard Berger	Damon Hill	Williams-Renault	Wyniki
4	Grand Prix Hiszpanii	Michael Schumacher	Damon Hill	Michael Schumacher	Benetton-Renault	Wyniki
5	Grand Prix Monako	Damon Hill	Jean Alesi	Michael Schumacher	Benetton-Renault	Wyniki
6	Grand Prix Kanady	Michael Schumacher	Michael Schumacher	Jean Alesi	Ferrari	Wyniki
7	Grand Prix Francji	Damon Hill	Michael Schumacher	Michael Schumacher	Benetton-Renault	Wyniki
8	Grand Prix Wielkiej Brytanii	Damon Hill	Damon Hill	Johnny Herbert	Benetton-Renault	Wyniki
9	Grand Prix Niemiec	Damon Hill	Michael Schumacher	Michael Schumacher	Benetton-Renault	Wyniki
10	Grand Prix Węgier	Damon Hill	Damon Hill	Damon Hill	Williams-Renault	Wyniki
11	Grand Prix Belgii	Gerhard Berger	David Coulthard	Michael Schumacher	Benetton-Renault	Wyniki
12	Grand Prix Włoch	David Coulthard	Gerhard Berger	Johnny Herbert	Benetton-Renault	Wyniki
13	Grand Prix Portugalii	David Coulthard	David Coulthard	David Coulthard	Williams-Renault	Wyniki
14	Grand Prix Europy	David Coulthard	Michael Schumacher	Michael Schumacher	Benetton-Renault	Wyniki
15	Grand Prix Pacyfiku	David Coulthard	Michael Schumacher	Michael Schumacher	Benetton-Renault	Wyniki
16	Grand Prix Japonii	Michael Schumacher	Michael Schumacher	Michael Schumacher	Benetton-Renault	Wyniki
17	Grand Prix Australii	Damon Hill	Damon Hill	Damon Hill	Williams-Renault	Wyniki

Klasyfikacje szczegółowe edytuj

Kierowcy edytuj

Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie
Oznaczenie	Wyjaśnienie
Złoty	Zwycięzca lub mistrzostwo
Srebrny	2. miejsce lub wicemistrzostwo
Brązowy	3. miejsce lub II wicemistrzostwo
Zielony	Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami)
Niebieski	Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu)
Czerwony	Nie zakwalifikował się (NZ)
Czerwony	Nie prekwalifikował się (NPK)
Różowy	Nie ukończył (NU)
Różowy	Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu)
Czarny	Zdyskwalifikowany (DK)
Czarny	Wykluczony (WYK/EX)
Biały	Nie wystartował (NW)
	Kontuzjowany (K/INJ)
	Wyścig odwołany (OD/C)
Bez koloru	Został wycofany (WYC/WD)
	Nie przybył (NP/DNA)
	Nie brał udziału w treningach (NT/DNP)
	Nie został zgłoszony (–)
Pogrubienie	Start z pole position
Kursywa	Najszybsze okrążenie wyścigu
†	Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu.
*	Sezon w trakcie
^1/2/3	Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym
Lista systemów punktacji Formuły 1

Poz.	Kierowca	Konstruktor																		Pkt.
1	Michael Schumacher	Benetton	1	3	NU	1	1	5	1	NU	1	11^†	1	NU	2	1	1	1	NU	102
2	Damon Hill	Williams	NU	1	1	4	2	NU	2	NU	NU	1	2	NU	3	NU	3	NU	1	69
3	David Coulthard	Williams	2	NU	4	NU	NU	NU	3	3	2	2	NU	NU	1	3	2	NU	NU	49
4	Johnny Herbert	Benetton	NU	4	7	2	4	NU	NU	1	4	4	7	1	7	5	6	3	NU	45
5	Jean Alesi	Ferrari	5	2	2	NU	NU	1	5	2	NU	NU	NU	NU	5	2	5	NU	NU	42
6	Gerhard Berger	Ferrari	3	6	3	3	3	11^†	12	NU	3	3	NU	NU	4	NU	4	NU	NU	31
7	Mika Häkkinen	McLaren	4	NU	5	NU	NU	NU	7	NU	NU	NU	NU	2	NU	8		2	INJ	17
8	Olivier Panis	Ligier	NU	7	9	6	NU	4	8	4	NU	6	9	NU	NU	NU	8	5	2	16
9	Heinz-Harald Frentzen	Sauber	NU	5	6	8	6	NU	10	6	NU	5	4	3	6	NU	7	8	NU	15
10	Mark Blundell	McLaren	6	NU			5	NU	11	5	NU	NU	5	4	9	NU	9	7	4	13
11	Rubens Barrichello	Jordan	NU	NU	NU	7	NU	2	6	11^†	NU	7	6	NU	11	4	NU	NU	NU	11
12	Eddie Irvine	Jordan	NU	NU	8	5	NU	3	9	NU	9^†	13^†	NU	NU	10	6	11	4	NU	10
13	Martin Brundle	Ligier				9	NU	10^†	4	NU		NU	3	NU	8	7			NU	7
14	Gianni Morbidelli	Footwork	NU	NU	13	11	9	6	14								NU	NU	3	5
15	Mika Salo	Tyrrell	7	NU	NU	10	NU	7	15	8	NU	NU	8	5	13	10	12	6	5	5
16	Jean-Christophe Boullion	Sauber					8^†	NU	NU	9	5	10	11	6	12	NU	NU			3
17	Aguri Suzuki	Ligier	8	NU	11						6						NU	NW		1
18	Pedro Lamy	Minardi										9	10	NU	NU	9	13	11	6	1
19	Pierluigi Martini	Minardi	NU	NU	12	14	7	NU	NU	7	NU									0
20	Ukyō Katayama	Tyrrell	NU	8	NU	NU	NU	NU	NU	NU	7	NU	NU	NU	NU		14	NU	NU	0
21	Pedro Diniz	Forti	10	NU	15	NU	10	NU	NU	NU	NU	NU	13	9	16	13	17	NU	7	0
22	Massimiliano Papis	Footwork								NU	NU	NU	NU	7	NU	12				0
23	Luca Badoer	Minardi	NU	NW	14	NU	NU	8	13	10	NU	8	NU	NU	14	11	15	9	NW	0
24	Taki Inoue	Footwork	NU	NU	NU	NU	NU	9	NU	NU	NU	NU	12	8	15	NU	NU	12	NU	0
25	Andrea Montermini	Pacific	9	NU	NU	NW	DK	NU	NS	NU	8	12	NU	NU	NU	NU	NU	NU	NU	0
26	Bertrand Gachot	Pacific	NU	NU	NU	NU	NU	NU	NU	12							NU	NU	8	0
27	Domenico Schiattarella	Simtek	NU	9	NU	15	NW													0
28	Karl Wendlinger	Sauber	NU	NU	NU	13												10	NU	0
29	Nigel Mansell	McLaren			10	NU														0
30	Jan Magnussen	McLaren															10			0
31	Jos Verstappen	Simtek	NU	NU	NU	12	NW													0
32	Roberto Moreno	Forti	NU	NS	16	NU	NU	NU	16	NU	NU	NU	14	NU	17	NU	16	NU	NU	0
33	Gabriele Tarquini	Tyrrell														14				0
–	Giovanni Lavaggi	Pacific									NU	NU	NU	NU						0
–	Jean-Denis Délétraz	Pacific													NU	15				0
Poz.	Kierowca	Konstruktor																		Pkt.

Konstruktorzy edytuj


Poz.	Konstruktor	Nr																		Pkt.
1	Benetton-Renault	1	1	3	NU	1	1	5	1	NU	1	11	1	NU	2	1	1	1	NU	137 (147)^[a]
1	Benetton-Renault	2	NU	4	7	2	4	NU	NU	1	4	4	7	1	7	5	6	3	NU	137 (147)^[a]
2	Williams-Renault	5	NU	1	1	4	2	NU	2	NU	NU	1	2	NU	3	NU	3	NU	1	112 (118)^[a]
2	Williams-Renault	6	2	NU	4	NU	NU	NU	3	3	2	2	NU	NU	1	3	2	NU	NU	112 (118)^[a]
3	Ferrari	27	5	2	2	NU	NU	1	5	2	NU	NU	NU	NU	5	2	5	NU	NU	73
3	Ferrari	28	3	6	3	3	3	11	12	NU	3	3	NU	NU	4	NU	4	NU	NU	73
4	McLaren-Mercedes	7	6	NU	10	NU	5	NU	11	5	NU	NU	5	4	9	NU	9	7	4	30
4	McLaren-Mercedes	8	4	NU	5	NU	NU	NU	7	NU	NU	NU	NU	2	NU	8	10	2	NW	30
5	Ligier-Mugen-Honda	25	8	NU	11	9	NU	10	4	NU	6	NU	3	NU	8	7	NU	NW	NU	24
5	Ligier-Mugen-Honda	26	NU	7	9	6	NU	4	8	4	NU	6	9	NU	NU	NU	8	5	2	24
6	Jordan-Peugeot	14	NU	NU	NU	7	NU	2	6	11	NU	7	6	NU	11	4	NU	NU	NU	21
6	Jordan-Peugeot	15	NU	NU	8	5	NU	3	9	NU	9	13	NU	NU	10	6	11	4	NU	21
7	Sauber-Ford	29	NU	NU	NU	13	8	NU	NU	9	5	10	11	6	12	NU	NU	10	NU	18
7	Sauber-Ford	30	NU	5	6	8	6	NU	10	6	NU	5	4	3	6	NU	7	8	NU	18
8	Footwork-Hart	9	NU	NU	13	11	9	6	14	NU	NU	NU	NU	7	NU	12	NU	NU	3	5
8	Footwork-Hart	10	NU	NU	NU	NU	NU	9	NU	NU	NU	NU	12	8	15	NU	NU	12	NU	5
9	Tyrrell-Yamaha	3	NU	8	NU	NU	NU	NU	NU	NU	7	NU	NU	10	NU	14	14	NU	NU	5
9	Tyrrell-Yamaha	4	7	NU	NU	10	NU	7	15	8	NU	NU	8	5	13	10	12	6	5	5
10	Minardi-Ford	23	NU	NU	12	14	7	NU	NU	7	NU	9	10	NU	NU	9	13	11	6	1
10	Minardi-Ford	24	NU	NW	14	NU	NU	8	13	10	NU	8	NU	NU	14	11	15	9	NW	1
—	Forti-Ford	21	10	NS	15	NU	10	NU	NU	NU	NU	NU	13	9	16	13	17	NU	7	0
—	Forti-Ford	22	NU	NS	16	NU	NU	NU	16	NU	NU	NU	14	NU	17	NU	16	NU	NU	0
—	Pacific-Ford	16	NU	NU	NU	NU	NU	NU	NU	12	NU	NU	NU	NU	NU	15	NU	NU	8	0
—	Pacific-Ford	17	9	NU	NU	NW	DK	NU	NU	NU	8	12	NU	NU	NU	NU	NU	NU	NU	0
—	Simtek-Ford	11	NU	NU	NU	12	NW													0
—	Simtek-Ford	12	NU	9	NU	15	NW													0
Poz.	Konstruktor	Nr																		Pkt.

Uwagi edytuj

↑ ^a ^b Benetton zdobył 147 punktów, Williams zgromadził 118 punktów, jednak żadna z ekip nie otrzymała punktów do klasyfikacji konstruktorów po wyścigu o Grand Prix Brazylii, w którym Michael Schumacher wygrał, a drugie miejsce zajął David Coulthard, ponieważ uznano, że paliwo pobrane z samochodów Benettona i Williamsa nie zgadzało się z próbkami, jakie FIA otrzymała przed rozpoczęciem sezonu.

[klas-1] Benetton zdobył 147 punktów, Williams zgromadził 118 punktów, jednak żadna z ekip nie otrzymała punktów do klasyfikacji konstruktorów po wyścigu o Grand Prix Brazylii, w którym Michael Schumacher wygrał, a drugie miejsce zajął David Coulthard, ponieważ uznano, że paliwo pobrane z samochodów Benettona i Williamsa nie zgadzało się z próbkami, jakie FIA otrzymała przed rozpoczęciem sezonu.

[a]