François Christophe Kellermann
 |
Ten artykuł od 2021-04 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
François Christophe Kellermann (ur. 28 maja 1735 w Strasburgu; zm. 13 września 1820 w Paryżu) – francuski generał okresu rewolucji francuskiej oraz marszałek Cesarstwa Francuskiego; książę Valmy; ojciec gen. François Étienne Kellermanna.
| |
| Marszałek Francji | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Siły zbrojne |
|
| Odznaczenia | |
| Upamiętnienie nazwiska na Łuku Triumfalnym w Paryżu | |
Do wojska wstąpił w wieku 15 lat, walczył w wojnie siedmioletniej (1756–1763). W 1770 roku został wysłany przez króla Francji Ludwika XV do Polski jako instruktor wojskowy konfederatów barskich. W ramach swej misji, zorganizował i szkolił konfederacką kawalerię. Wybuch rewolucji francuskiej zastał go w stopniu generała brygady. W 1792 roku, dowodził Armią Metzu wypełniającą rozkaz osłony Alzacji. W bitwie pod Valmy poderwał do walki słabo wyszkolonych ochotników, co przeważyło szalę zwycięstwa. W dalszej kampanii odbił twierdze w Verdun i Longwy.
W listopadzie 1792 roku został przeniesiony na dowódcę Armii Alp, z którą w sierpniu 1793 roku prowadził oblężenie Lyonu by następnie zmusić wojska wojska Piemontu do wycofania z Francji. Został uznany za niepewnego politycznie przez rządy jakobinów, oskarżony i skazany na więzienie - przesiedział 13 miesięcy w paryskim więzieniu. Po obaleniu jakobinów, w styczniu 1795 roku powrócił na dawne stanowisko. Dwa lata później został członkiem kolejnych komitetów wojskowych i inspektorem Armii Holandii.
W roku 1804 został awansowany przez Napoleona na stopień marszałka Francji, głównie za zasługi pod Valmy. W 1807 roku Napoleon nadał mu tytuł księcia Valmy, a także nagrodził posiadłością ziemską Johannisberg.
Po abdykacji Napoleona w 1814 roku przeszedł na stronę Burbonów, natomiast podczas Stu Dni pozostał na uboczu. Został członkiem Izby Parów uchodząc za liberała. Zmarł w Paryżu, w testamencie zarządził, by pod Valmy wzniesiono pomnik ku czci poległych żołnierzy i by u jego stóp złożyć jego serce.
Napoleon cenił go jako sprawnego organizatora służb wojskowych.
Bibliografia edytuj
- Bronisław Gembarzewski: Wojsko polskie. Księstwo Warszawskie. 1807-1814. 1905.
- Marian Kujawski, Z bojów polskich w wojnach napoleońskich, Maida – Somosierra – Fuengirola – Albuera, Nakł. Polskiej Fundacji Kulturalnej Londyn 1967;
- Marian Kukiel, Dzieje oręża polskiego w epoce napoleońskiej 1795-1815, Poznań 1912.
Galeria edytuj
-
Pomnik gen. François Christophe'a Kellermanna
w Strasbourgu -
Grobowiec rodziny Kellermann na paryskim cmentarzu Père Lachaise
