François Gérard (ur. 12 marca 1770 w Rzymie, zm. 11 stycznia 1837 w Paryżu) – francuski malarz, rysownik i grafik okresu neoklasycyzmu.

François Gérard
Ilustracja
Thomas Lawrence, François Gérard w wieku 54 lat (1824)
Imię i nazwisko

François Pascal Simon Gérard

Data i miejsce urodzenia

12 marca 1770
Rzym

Data i miejsce śmierci

11 stycznia 1837
Paryż

Narodowość

francuska

Dziedzina sztuki

malarstwo

Epoka

neoklasycyzm

Ważne dzieła
  • Amor i Psyche
  • Madame Récamier
  • Miniaturzysta Jean-Baptiste Isabey z córeczką
  • Cesarz Napoleon w stroju koronacyjnym
Odznaczenia
Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)
Portret cesarzowej Józefiny
Amor i Psyche (ok. 1798)

Życie edytuj

Jego ojcem był Francuz, a matką Włoszka Cleria Matteï. Urodził się w Rzymie, dzieciństwo spędził we Włoszech. Jego rodzina wróciła do Francji w 1782 roku. Tam, dzięki koneksjom ojca, 12-letni François został przyjęty do Pension du Roi, prestiżowej pensji kształcącej młodych artystów. Spędził w niej półtora roku, po czym przeniósł się na dwa lata do studia prowadzonego przez rzeźbiarza Augustina Pajou (1730–1809). Jego kolejnymi nauczycielami byli Nicolas Guy Brenet (1728–1792) oraz od 1786 roku Jacques-Louis David, który wywarł na niego największy wpływ.

Uznanie przyniósł mu wystawiony w Salonie Paryskim w 1795 roku portret miniaturzysty Jeana-Baptiste’a Isabeya z córką. Szybko zyskał sławę jako wzięty portrecista. Nazywano go „królem malarzy i malarzem królów”[1]. W 1803 został odznaczony Legią Honorową IV klasy, w 1819 otrzymał tytuł barona. Prowadził dużą pracownię malarską. Do jego uczniów należeli m.in. Antoni Brodowski (1784–1832), James Pradier (1790–1852), Jacques-Luc Barbier-Walbonne (1769–1860), Charles de Steuben (1788–1856).

Twórczość edytuj

Malował głównie portrety. Pozostawił ich ok. 300. Portretował wiele osób związanych z europejskimi domami panujących, mimo zmieniającej się sytuacji politycznej. Jako portrecista pozostawał pod wyraźnym wpływem malarstwa angielskiego, głównie Thomasa Lawrence’a. Jego portrety (całopostaciowe lub popiersia, często na tle architektury lub pejzażu) odznaczają się idealizowaną formą, wystudiowaną pozą i stonowanym kolorytem. Wykonał liczne portrety osobistości polskich m.in. Katarzyny Starzeńskiej, Marii Walewskiej, Konstancji Ossolińskiej, Zofii Zamoyskiej, Ludwika Michała Paca.

Oprócz portretów sporadycznie tworzył także obrazy o tematyce historycznej i mitologicznej.

Wybrane dzieła edytuj

  • Modelkaprzed 1790, 61,2 × 50,2 cm, National Gallery of Art, Waszyngton
  • Miniaturzysta Jean-Baptiste Isabey z córeczką1795, 194,5 × 130 cm, Luwr, Paryż
  • Amor i Psyche1798, Luwr, Paryż
  • Portret pani Regnault de Saint-Jean-d’Angély1799, 102,5 × 74 cm, Luwr, Paryż
  • Portret Józefiny, żony cesarza Napoleona1801, 178 × 174 cm, Ermitaż, Sankt Petersburg
  • Osjan przywołuje duchy na brzegu Lorypo 1801, 26,5 × 26,5 cm, Kunsthalle w Hamburgu
  • Madame Récamier1802, 225 × 148 cm, Musée Carnavalet
  • Rzeźbiarz Antonio Canovaok. 1802, 65 × 54 cm, Luwr, Paryż
  • Portret Stanisława Mniszka1803, 65,5 × 55 cm, Muzeum Narodowe w Warszawie
  • Portret Katarzyny Starzeńskiej1803–1804, 215 × 130,5 cm, Lwowska Galeria Sztuki
  • Cesarz Napoleon w stroju koronacyjnym1805, 227 × 145 cm, Luwr, Paryż
  • Portret Marii Julii Bonaparte z córkami Zenaidą i Charlottą1808–1809, 200 × 143,5 cm, Narodowa Galeria Irlandii, Dublin
  • Markiza Visconti- 1810, 224 × 144 cm, Luwr, Paryż
  • Bitwa pod Austerlitz1810, 510 × 958 cm, Pałac wersalski
  • Korynna na przylądku Misenook. 1820, 226 × 277 cm, Musée des Beaux-Arts, Lyon
  • Dafnis i Cloe1824–1825, 204 × 228 cm, Luwr, Paryż
  • Ilos i nimfa1825, 173 × 203 cm, Musée Baron Gérard, Bayeax
  • Święta Teresa z Avili1827, 172 × 96 cm, Infirmerie Marie-Thérese, Paryż
  • Koronacja Karola Xok. 1827, 514 × 972 cm, Musée des Beaux-Arts, Chartres

Przypisy edytuj

  1. W. Łysiak, Malarstwo białego człowieka, t. 7, Warszawa 2011, s. 244.

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj

Galeria edytuj

Rodzina artysty edytuj

Portrety sławnych Polek edytuj