Francesco Moriero

piłkarz włoski

Francesco Moriero (ur. 31 marca 1969 w Lecce) – włoski piłkarz, występujący na pozycji prawego pomocnika. Nosił przydomek "Checco", co oznacza łobuz.

Francesco Moriero
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

31 marca 1969
Lecce

Wzrost

173 cm

Pozycja

pomocnik

Kariera juniorska
Lata Klub
1967–1970 Bettini Quadraro
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1986–1992 Lecce 156 (13)
1992–1994 Cagliari Calcio 54 (4)
1994–1997 AS Roma 76 (8)
1997–2000 Inter Mediolan 56 (6)
2000–2002 SSC Napoli 24 (1)
W sumie: 366 (32)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1998–1999  Włochy 8 (2)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2006–2007 Africa Sports
2007–2008 Lanciano
2008–2009 Crotone
2009–2010 Frosinone Calcio
2010–2011 US Grosseto
2011–2012 FC Lugano
2012 US Grosseto
2013 US Grosseto
2013 US Lecce
2014 US Catanzaro
2016 Catania
2017 Sambenedettese
2018 Sambenedettese
2019 SS Cavese
2020–2021 Dinamo Tirana
2021– Malediwy
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Kariera klubowa edytuj

Piłkarską karierę Moriero rozpoczął w zespole US Lecce. W sezonie 1986/1987 zadebiutował w jego barwach w Serie B, a już w następnym sezonie był podstawowym zawodnikiem tego klubu i przyczynił się do awansu do Serie A. W pierwszej lidze Włoch zadebiutował 9 października 1988 w przegranym 1:2 wyjazdowym spotkaniu z Hellas Werona. W Lecce spędził trzy sezony w Serie A, ale w sezonie 1990/1991 spadł do drugiej ligi i spędził w niej kolejny rok. Latem 1992 powrócił do pierwszej ligi i podpisał kontrakt z zespołem Cagliari Calcio. W 1993 roku zajął z nim wysokie 6. miejsce w lidze, a rok później 12.

Latem 1994 Moriero opuścił Sardynię i trafił do stolicy Włoch do tamtejszej Romy. W zespole "giallorossich" prowadzonym przez Carla Mazzone od początku występował w wyjściowej jedenastce. W 1995 roku zajął z Romą 5. miejsce w lidze, a rok później powtórzył to osiągnięcie. W 1997 roku była to 12. pozycja. Latem Francisco zmienił klub i przeszedł do mediolańskiego Internazionale. W sezonie 1997/1998 jako podstawowy zawodnik klubu wywalczył wicemistrzostwo Włoch, co było jego największym sukcesem w klubowej karierze. W kolejnych dwóch sezonach grał jednak w mniejszej liczbie meczów z powodu kontuzji i urazów i rozegrał w nich tylko 26 spotkań. W 2000 roku Moriero odszedł do beniaminka Serie A, SSC Napoli. Zespół zajął jednak przedostatnie miejsce i został zdegradowany do Serie B. Na drugim froncie Moriero występował przez rok i ostatecznie w 2002 roku zakończył piłkarską karierę w wieku 33 lat.

Sezon Klub Kraj Rozgrywki Mecze Bramki
1986/87 US Lecce Włochy   Serie B 1 0
1987/88 US Lecce Włochy   Serie B 35 3
1988/89 US Lecce Włochy   Serie A 32 0
1989/90 US Lecce Włochy   Serie A 29 1
1990/91 US Lecce Włochy   Serie A 27 1
1991/92 US Lecce Włochy   Serie B 34 6
1992/93 Cagliari Calcio Włochy   Serie A 27 4
1993/94 Cagliari Calcio Włochy   Serie A 27 0
1994/95 AS Roma Włochy   Serie A 28 2
1995/96 AS Roma Włochy   Serie A 27 3
1996/97 AS Roma Włochy   Serie A 20 3
1997/98 Inter Mediolan Włochy   Serie A 28 3
1998/99 Inter Mediolan Włochy   Serie A 11 1
1999/00 Inter Mediolan Włochy   Serie A 17 2
2000/01 SSC Napoli Włochy   Serie A 14 1
2001/02 SSC Napoli Włochy   Serie B 10 0

Kariera reprezentacyjna edytuj

W reprezentacji Włoch Moriero zadebiutował 28 stycznia 1998 roku w wygranym 3:0 towarzyskim meczu ze Słowacją. Natomiast w kwietniowym meczu z Paragwajem (3:1) zdobył 2 gole. W tym samym roku został powołany do kadry prowadzonej przez Cesarego Maldiniego na Mistrzostwa Świata we Francji. Tam był podstawowym zawodnikiem "Squadra Azzurra" i wystąpił we wszystkich meczach swojej drużyny: grupowych z Kamerunem (3:0), Austrią (2:1) i Norwegią (1:0), a także w przegranym po rzutach karnych ćwierćfinale z Francją. W kadrze Włoch wystąpił łącznie w 8 meczach i strzelił 2 gole.

Kariera trenerska edytuj

W 2006 roku Moriero ukończył szkołę trenerską Coverciano. W tym samym roku został zatrudniony na stanowisku pierwszego trenera klubu Africa Sports National Abidżan z Wybrzeża Kości Słoniowej. W listopadzie został zatrzymany przez włoską policję z powodu defraudacji pieniędzy, a w 28 listopada został wypuszczony po 12 dniach. 27 lipca 2007 został zwolniony ze stanowiska, a jego miejsce zajął dotychczasowy asystent Salvatore Nobile. 3 sierpnia został pierwszym trenerem SS Lanciano, grającego w Serie C1. Następnie prowadził FC Crotone i Frosinone Calcio.

Bibliografia edytuj