Wikipedia

Frank Nyangweso

Francis Were „Frank” Nyangweso (ur. 29 września 1939 w Busii, zm. 15 lutego 2011 w Kampali) – ugandyjski bokser, wojskowy, polityk i działacz sportowy.

Frank Nyangweso
Pełne imię i nazwisko

Francis Were Nyangweso

Data i miejsce urodzenia

29 września 1939
Busia

Data i miejsce śmierci

15 lutego 2011
Kampala

Obywatelstwo

ugandyjskie

Wzrost

185 cm

Masa ciała

69 kg

Kategoria wagowa

lekkośrednia

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Uganda
Igrzyska Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Brytyjskiej
brąz Perth 1962 boks
(waga lekkośrednia)
Hapoel Games
złoto Tel Awiw 1961 waga lekkośrednia

Lata młodości edytuj

W młodości oprócz boksu trenował tenis, lekkoatletykę, piłkę nożną i siatkówkę. Za namową nauczyciela wychowania fizycznego zdecydował się na uprawianie jednej dyscypliny[1].

Kariera edytuj

W latach 1954-1963 zostawał mistrzem kraju w wadze lekkiej[2], a w latach 1955-1962 zostawał mistrzem Afryki Wschodniej[1] w wadze lekkośredniej. W 1960 wystartował na igrzyskach olimpijskich w tej samej wadze, kończąc rywalizację na 9. miejscu[3]. W pierwszej rundzie zawodów miał wolny los[4], a w drugiej przegrał z późniejszym mistrzem olimpijskim Wilbertem McClure[5]. W 1961 zdobył złoto Hapoel Games[1] w wadze lekkośredniej oraz został wybrany sportowcem roku w Ugandzie[2]. W 1962 został brązowym medalistą igrzysk Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Brytyjskiej (ob. igrzyska Wspólnoty Narodów) w tej samej wadze[6].

Losy po zakończeniu kariery edytuj

W 1963 zakończył karierę, gdyż został powołany do wojska[2]. W 1974 jako generał dywizji objął stanowisko ministra kultury i rozwoju społeczeństwa[2]. Po odejściu z wojska został bankierem. Był również trenerem bokserskiej reprezentacji Ugandy na igrzyskach olimpijskich w 1968[1]. W 1971 pełnił także funkcję prezesa Krajowej Rady Sportu[2] podległej ministerstwu edukacji i sportu[7]. W 1979[1] lub 1981 objął posadę prezesa ugandyjskiego komitetu olimpijskiego, którym był do 2009[8][9]. Pełniąc tę funkcję został zamieszany w skandal związany z wyborem organizatora IO 2000. Za przyznanie igrzysk w 2000 Sydney miał otrzymać 35000$[10][11] oraz darmowe zakwaterowanie w Dorchester Hotel w Londynie[12]. Nyangweso nie przyznał się do przyjęcia łapówki[13]. W latach 1986-2006 był wiceprezesem AIBA, a w latach 1991-2001 pełnił funkcję prezesa Association of National Olympic Committees of Africa[9]. W 1988 został wybrany członkiem MKOl[1].

Zmarł 15 lutego 2011[8][9] na niewydolność nerek oraz cukrzycę[2]. Od 2010 jeździł na wózku inwalidzkim, po tym, jak amputowano mu nogę[14], a w ostatnich miesiącach życia był przykuty do łóżka[8]. Pochowany został 26 lutego 2011[15].

Życie prywatne edytuj

Był żonaty z Rosemary, z którą miał sześcioro dzieci, w tym rugbystę Michaela Wanderę[2].

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d e f From Olympic competitors to IOC members – Francis W. Nyangweso. „Olympic Review”. XXV-7, s. 26-27, 1996-02. ISSN 0251-3498. (ang.). 
  2. ↑ a b c d e f g Andrew Mwanguhya: Nyangweso: An avid boxer, committed soldier and shrewd politician. monitor.co.ug, 2012-04-15. [dostęp 2014-09-29]. (ang.).
  3. ↑ Boxing at the 1960 Roma Summer Games: Men's Light-Middleweight. sports-reference.com. [dostęp 2014-09-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-27)]. (ang.).
  4. ↑ Boxing at the 1960 Roma Summer Games: Men's Light-Middleweight Round One. sports-reference.com. [dostęp 2014-09-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-20)]. (ang.).
  5. ↑ Boxing at the 1960 Roma Summer Games: Men's Light-Middleweight Round Two. sports-reference.com. [dostęp 2014-09-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-13)]. (ang.).
  6. ↑ Commonwealth Games Medallists – Boxing. gbrathletics.com. [dostęp 2014-09-29]. (ang.).
  7. ↑ National Council of Sports. education.go.ug. [dostęp 2014-09-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-28)]. (ang.).
  8. ↑ a b c Ex-Uganda Olympics boss dead. newvision.co.ug, 2011-02-16. [dostęp 2014-09-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-18)]. (ang.).
  9. ↑ a b c Death of IOC Member Francis Nyangweso. olympic.org, 2011-02-16. [dostęp 2014-09-29]. (ang.).
  10. ↑ Sydney sucked into Olympics scandal. bbc.co.uk, 1999-01-23. [dostęp 2014-09-29]. (ang.).
  11. ↑ Stephen Wilson. Olympic scandal reaches Australia. „Lawrence Journal-World”, s. 6C, 1999-01-23. (ang.). 
  12. ↑ Christopher Zinn: Sydney strives to avert bribes inquiry. theguardian.com, 1999-01-25. [dostęp 2014-09-29]. (ang.).
  13. ↑ Lisa Riley Roche, Maria Titze. IOC members and the 'geld memo'. „The Deseret News”. 348, s. A1, A10, 2000-05-27. (ang.). 
  14. ↑ Ugandan IOC Member Francis Nyangweso dead. sportsnewsarena.com, 2011-02-16. [dostęp 2014-09-29]. (ang.).
  15. ↑ IOC member Francis Nyangweso dies at age of 72. insidethegames.biz, 2011-02-20. [dostęp 2014-09-29]. (ang.).

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Frank_Nyangweso&oldid=72048166”