Funkcjonalizm (psychologia)
Funkcjonalizm to jedna ze szkół psychologicznych zakładająca, że procesy psychiczne mają do wypełnienia funkcje, które je organizują. Kierunek ten powstał w USA. Pytaniem prowadzącym było dlaczego ludzie robią tak a nie inaczej? i po co?.
Funkcjonaliści próbowali zrozumieć jak określonego rodzaju bodźce prowadzą do określonego rodzaju reakcji.
Twórcy edytuj
- William James:
- funkcja świadomości polega na tym, iż ułatwia dostosowanie zachowania jednostki do jej środowiska, co jest istotne dla jej przeżycia (wpływ teorii Darwina),
- świadomość ujawnia się w doświadczeniu a doświadczenie to uczestniczenie w świecie, a nie tylko jego obserwacja,
- świadomość to zdolność do odnoszenia doświadczenia do bieżących sytuacji życiowych,
- cechy świadomości:
- zmienność
- twórczość
- selektywność
- jedność.
- John Dewey:
- zadaniem świadomości jest koordynacja między organizmem a środowiskiem,
- dziedziną świadomości jest myślenie – jest to najpoważniejszy wymiar świadomości,
- myśl to odpowiedź organizmu na problemy związane z dostosowaniem się do środowiska.
James Angell sformułował 3 nakazy funkcjonalizmu
- badać procesy umysłowe
- badać funkcjonowanie świadomości
- badać ogół związków organizmu ze środowiskiem.
Według Angella świadomość jest ciągłym strumieniem, właściwością psychiki w nieustanej interakcji ze środowiskiem, oraz ułatwia człowiekowi przystosowanie do środowiska.
Gdy zachowania przystosowawcze powtarzają się, stają się nawykami. Jeżeli obserwujemy zespół nawyków danej osoby, możemy przewidzieć jej zachowanie w różnych sytuacjach, a nawet całych grup społecznych. Przedmiotem badań są nawyki, a metodą badań obserwacja.
Linki zewnętrzne edytuj
- Janet Levin, Functionalism, [w:] Stanford Encyclopedia of Philosophy, CSLI, Stanford University, 20 lipca 2018, ISSN 1095-5054 [dostęp 2018-08-03] (ang.).
- Thomas W. Polger, Functionalism, Internet Encyclopedia of Philosophy, ISSN 2161-0002 [dostęp 2018-06-27] (ang.).