Wikipedia

Gabriel Batistuta

argentyński piłkarz

Gabriel Omar Batistuta (ur. 1 lutego 1969 w Reconquista) – argentyński piłkarz, występował na pozycji napastnika.

Gabriel Batistuta
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Gabriel Omar Batistuta Zilli

Data i miejsce urodzenia

1 lutego 1969
Reconquista

Obywatelstwo

argentyńskie

Wzrost

185 cm

Pozycja

środkowy napastnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1988–1989 Newell’s Old Boys 24 (7)
1989–1990 River Plate 21 (4)
1990–1991 Boca Juniors 34 (13)
1991–2000 ACF Fiorentina 269 (168)
2000–2003 AS Roma 63 (30)
2003 → Inter Mediolan (wyp.) 12 (2)
2003–2005 Al-Arabi 21 (25)
W sumie: 444 (249)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1991–2002  Argentyna 78 (56)
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Copa América
złoto Chile 1991
złoto Ekwador 1993
Puchar Konfederacji
złoto Arabia Saudyjska 1992
srebro Arabia Saudyjska 1995
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Dwukrotny mistrz Ameryki Południowej (1991, 1993), dwukrotny król strzelców tych zawodów (1991, 1995), zwycięzca Pucharu Konfederacji i król strzelców tego turnieju (1992), trzykrotny uczestnik mistrzostw świata, w których rozegrał 12 meczów i zdobył 10 goli[1], gracz roku w Argentynie (1998)[2], członek FIFA 100[3]. Od marca 1998 roku do czerwca 2016 roku był najlepszym strzelcem w historii reprezentacji Argentyny.

Mistrz Argentyny (1990), mistrz Włoch (2001), zdobywca pucharu Włoch (1996) i Superpucharu Włoch (1996, 2001). Król strzelców Serie A (1995), w 1999 wybrany najlepszym zagranicznym zawodnikiem tych rozgrywek[4]. Król strzelców ligi katarskiej (2004). W drugiej połowie lat 90. XX wieku i w 2000 roku pięciokrotnie klasyfikowany w pierwszej dziesiątce konkursu na Piłkarza Roku FIFA, w tym w 1999 na trzecim miejscu[5].

Posiada również obywatelstwo włoskie.

Kariera klubowa edytuj

Początkowo zawodnik klubów argentyńskich. Grał w Newell’s Old Boys, River Plate i Boca Juniors. Z tym drugim klubem w 1990 roku został mistrzem kraju.

W latach 1991–2000 występował we włoskiej Fiorentinie, do której trafił za 2,3 miliony dolarów[6]. Przez dziewięć lat rozegrał w jej barwach w rozgrywkach ligowych 269 meczów i strzelił 168 goli, stając się klubową legendą. W sezonie 1994/1995 z dorobkiem 26 bramek został królem strzelców Serie A[7]. Rok później wywalczył puchar Włoch – w finałowym dwumeczu z Atalantą BC zdobył dwa gole[8]. W tym samym roku sięgnął też po Superpuchar Włoch – w wygranym (2:1) spotkaniu o to trofeum z Milanem, strzelił dwa gole[9].

W 2000 roku przeszedł do Romy. W sezonie 2000/2001, w którym strzelił 20 goli, został mistrzem kraju[10]. W 2001 wywalczył Superpuchar – w wygranym (3:0) meczu o to trofeum z Fiorentiną zagrał przez pełne 90 minut[9]. W styczniu 2003 został wypożyczony do Interu Mediolan[11]. Występował w nim przez pół roku, zaś w czerwcu 2003 podpisał dwuletni kontrakt z Al-Arabi SC[12]. W sezonie 2003/2004 strzelił 25 goli, dzięki którym został królem strzelców ligi katarskiej[13]. Karierę piłkarską zakończył w 2005 roku[14].

Kariera reprezentacyjna edytuj

W reprezentacji Argentyny zadebiutował 27 czerwca 1991 w zremisowanym 1:1 meczu z Brazylią[15]. W tym samym roku wziął udział w Copa América w Chile, w którym strzelił swoje pierwsze gole w barwach narodowych – 8 lipca zdobył dwie bramki w wygranym 3:0 meczu z Wenezuelą. Turniej, w którym Argentyna zajęła pierwsze miejsce, zakończył z dorobkiem sześciu goli na swoim koncie i tytułem króla strzelców[16].

W 1992 roku uczestniczył w Pucharze Konfederacji w Arabii Saudyjskiej, który Argentyna wygrała, a on zdobył dwa gole w półfinałowym meczu z Wybrzeżem Kości Słoniowej, dzięki którym został królem strzelców[17]. Rok później brał udział w Copa América w Ekwadorze. W turnieju tym wystąpił w sześciu spotkaniach i strzelił trzy bramki – zdobył m.in. dwa gole w finałowym pojedynku z Meksykiem, zapewniając swojej reprezentacji zwycięstwo (2:1)[18].

W 1994 roku wystąpił w mistrzostwach świata w Stanach Zjednoczonych. W turnieju tym zagrał w czterech meczach i zdobył cztery bramki – strzelił trzy gole w grupowym spotkaniu z Grecją oraz jednego w przegranym (2:3) pojedynku 1/8 finału z Rumunią[1]. Rok później po raz drugi uczestniczył w Pucharze Konfederacji w Arabii Saudyjskiej, w którym Argentyńczycy zajęli drugie miejsce, a on zdobył dwie bramki w grupowym meczu z Japonią[19].

W 1995 roku brał udział w Copa América w Urugwaju, w którym rozegrał cztery mecze i strzelił cztery gole (m.in. zdobył bramkę w przegranym po serii rzutów karnych spotkaniu ćwierćfinałowym z Brazylią), dzięki którym po raz drugi został królem strzelców mistrzostw Ameryki Południowej[20]. 14 maja 1998 roku w towarzyskim pojedynku z Bośnią i Hercegowiną rozegranym w Córdobie zdobył swojego drugiego hat-tricka w kadrze narodowej, zapewniając reprezentacji zwycięstwo (5:0)[15].

10 marca 1998 roku w meczu towarzyskim z Bułgarią, Batistuta zdobył 35 bramkę w kadrze narodowej, stając się tym samym najlepszym strzelcem w historii reprezentacji[21] (poprzednim rekordzistą był Diego Maradona.) W tym samym roku uczestniczył w mistrzostwach świata,z których Albicelestes odpadli w ćwierćfinale, po spotkaniu z Holandią (2-1). Batistuta na francuskim turnieju zagrał w pięciu meczach i strzelił pięć goli – zdobył jedną bramkę w spotkaniu z Japonią, trzy w pojedynku z Jamajką i jedną w meczu 1/8 finału z Anglią. W klasyfikacji najlepszych strzelców zajął drugie miejscewyprzedził go jedynie Chorwat – Davor Šuker[22].

W 2002 roku brał udział w mistrzostwach świata w Korei i Japonii, w których zagrał w trzech meczach grupowych i strzelił gola w spotkaniu z Nigerią, zapewniając Argentynie zwycięstwo (1:0)[23]. Rozegrany 12 czerwca 2002 mecz grupowy ze Szwecją, był jego ostatnim spotkaniem w reprezentacji Argentyny.

Łącznie w barwach narodowych rozegrał 78 meczów i strzelił 56 goli[15].

Statystyki edytuj

Klubowe edytuj

Klub Sezon Liga Ligowe Puchar Międzynarodowe Inne Razem
Mecze Gole Mecze Gole Mecze Gole Mecze Gole Mecze Gole
Newell’s 1988–89 Primera División 24 7 – 4 1 – 28 8
River Plate 1989–90 Primera División 21 4 – 2 0 1 0 24 4
Boca Juniors 1990–91 Primera División 34 13 – 12 6 1 0 47 19
Fiorentina 1991–92 Serie A 27 13 3 1 – – 30 14
1992–93 Serie A 32 16 3 3 – – 35 19
1993–94 Serie B 26 16 3 3 – 2 2 31 21
1994–95 Serie A 32 26 5 2 – – 37 28
1995–96 Serie A 31 19 8 8 – – 39 27
1996–97 Serie A 32 13 1 0 7 4 1 2 41 19
1997–98 Serie A 31 21 5 3 – – 36 24
1998–99 Serie A 28 21 9 4 4 1 – 41 26
1999–00 Serie A 30 23 2 0 11 6 – 43 29
Łącznie 269 168 39 24 22 11 3 4 333 207
Roma 2000–01 Serie A 28 20 0 0 4 1 – 32 21
2001–02 Serie A 23 6 0 0 11 0 1 0 35 6
2002–03 Serie A 12 4 2 1 6 1 – 20 6
Łącznie 63 30 2 1 21 2 1 0 87 33
Inter Mediolan (wyp.) 2002–03 Serie A 12 2 – – – 12 2
Al-Arabi 2003–04 Qatar Stars League 18 25 2 1 – – 20 26
2004–05 Qatar Stars League 3 0 1 1 – – 4 1
Łącznie 21 25 3 2 – – 24 27
Razem 444 249 44 27 61 20 6 4 555 300

Reprezentacyjne edytuj

Argentyna
Rok Mecze Gole
1991 7 6
1992 5 6
1993 15 6
1994 10 6
1995 10 7
1996 5 3
1997 2 0
1998 12 12
1999 2 2
2000 5 4
2001 1 1
2002 3 1
Razem 77 54

Sukcesy edytuj

Klubowe edytuj

River Plate

Boca Juniors

  • Clausura: 1991

Fiorentina

Roma

Reprezentacyjne edytuj

Argentina

Indywidualne edytuj

  • Argentyński piłkarz roku: 1998
  • Brązowa Piłka FIFA: 1999
  • FIFA 100

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Gabriel BATISTUTA. fifa.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-06)]. (ang.).
  2. ↑ Argentina – Player of the Year. rsssf.com. [dostęp 2012-02-11]. (ang.).
  3. ↑ Pele’s list of the greatest. news.bbc.co.uk. [dostęp 2012-02-11]. (ang.).
  4. ↑ Albo D’Oro. assocalciatori.it. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-15)]. (wł.).
  5. ↑ World Player of the Year – Top 10. rsssf.com. [dostęp 2012-02-11]. (ang.).
  6. ↑ Gabriel Batistuta Factbox. gabrielbatistuta.net. [dostęp 2012-02-11]. (ang.).
  7. ↑ Italy Championship 1994/95. rsssf.com. [dostęp 2012-02-11]. (wł.).
  8. ↑ Coppa Italia 1995/96. rsssf.com. [dostęp 2012-02-11]. (ang.).
  9. ↑ a b Italy Super Cup Finals. rsssf.com. [dostęp 2012-02-11]. (ang.).
  10. ↑ Italy 2000/01. rsssf.com. [dostęp 2012-02-11]. (ang.).
  11. ↑ Batistuta joins Inter. news.bbc.co.uk. [dostęp 2012-01-11]. (ang.).
  12. ↑ Batistuta heads for Qatar. news.bbc.co.uk. [dostęp 2012-02-11]. (ang.).
  13. ↑ Qatar 2003/04. rsssf.com. [dostęp 2012-02-11]. (ang.).
  14. ↑ Batistuta confirms his retirement. news.bbc.co.uk. [dostęp 2012-02-11]. (ang.).
  15. ↑ a b c Gabriel Omar Batistuta – Goals in International Matches. rsssf.com. [dostęp 2012-01-11]. (ang.).
  16. ↑ Copa América 1991. rsssf.com. [dostęp 2012-02-11]. (ang.).
  17. ↑ Intercontinental Cup for Nations 1992. rsssf.com. [dostęp 2012-02-11]. (ang.).
  18. ↑ Copa América 1993. rsssf.com. [dostęp 2012-02-11]. (ang.).
  19. ↑ Intercontinental Cup for Nations 1995. rsssf.com. [dostęp 2012-02-11]. (ang.).
  20. ↑ Copa América 1995. rsssf.com. [dostęp 2012-02-11]. (ang.).
  21. ↑ Argentyna vs. Bułgaria 2 - 0, [w:] baza Soccerway (protokoły meczowe) [dostęp 2017-11-23].
  22. ↑ World Cup 1998. rsssf.com. [dostęp 2012-02-11]. (ang.).
  23. ↑ World Cup 2002 – Match Details. rsssf.com. [dostęp 2012-02-11]. (ang.).

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Gabriel_Batistuta&oldid=72510667”