German Masters 2011

German Masters 2011 – jeden z siedmiu turniejów rankingowych sezonu snookerowego 2010/2011. Turniej odbył się w Berlinie, w hali Berlin Tempodrom, w dniach od 2 do 6 lutego 2011 roku.

German Masters
1998 2011 2012
Ilustracja
Liczba uczestników

40

Miejsce

Niemcy Berlin Tempodrom, Berlin

Zwycięzca

Walia Mark J. Williams

II miejsce

Anglia Mark Selby

Najwyższy break

143 Szkocja John Higgins

Rozegrane mecze

39

W turnieju wzięła udział czołowa szesnastka oficjalnego rankingu oraz szesnastu zawodników z kwalifikacji. Organizatorzy przeznaczyli także 8 dzikich kart dla snookerzystów niemieckich, którzy zakwalifikują się do zawodów w osobnym turnieju.

Mecze kwalifikacyjne zostały rozegrane w dniach 1924 sierpnia 2011 w World Snooker Academy w Sheffield.

W Polsce turniej transmitowała stacja Eurosport.

Nagrody edytuj

Nagrody finansowe

Zwycięzca: 50,000
Finalista: 30,000€
Półfinalista: 15,000€
Ćwierćfinalista: 9,000€
Last 16: 6,000€
Last 32: 3,750€
Last 48: 1,500€

Najwyższy break: 2,000€
Pula nagród: 280,000€

Punkty rankingowe

Zwycięzca – 5000
Finalista – 4000
1/2 finału – 3200
1/4 finału – 2500
Last 16 – 1900
Last 32 – 1400 (700)*
Last 48 – 1150 (575)*

  • zawodnicy odpadający w swoim pierwszym meczu otrzymują liczbę punktów z nawiasu (połowę)

Wydarzenia związane z turniejem edytuj

  • John Higgins po pokonaniu 5-3 Roberta Milkinsa wycofał się z dalszej gry w German Masters. Zaraz po meczu Szkot otrzymał bowiem wiadomość o pogarszającym się stanie zdrowia swojego ojca i postanowił powrócić do domu[1].
  • W trakcie finału pomiędzy Markiem Williamsem, a Markiem Selbym aż dwa razy był powtarzany dziewiąty frame – pierwsza partia sesji wieczornej finału. W sumie frame ten był zatem rozgrywany 3 razy.

Przebieg turnieju edytuj

Ta sekcja zostanie uzupełniona w najbliższym czasie

Runda dzikich kart edytuj

Mecz Wynik
WC1   Anthony Hamilton 5–1   Pavel Leyk
WC2   Thanawat Thirapongpaiboon 5–3   Tomasz Skalski
WC3   Jack Lisowski 5–2   Luca Brecel
WC4   Liu Song 2–5   Daniel Wells
WC5   Nigel Bond 5–2   Stefan Kasper
WC6   Anthony McGill w/o–w/d   Mario Wehrmann
WC7   Joe Swail 5–0   Hans Blanckaert
WC8   Robert Milkins 5–1   Lasse Münstermann

Drabinka turniejowa fazy zasadniczej turnieju edytuj

  Pierwsza Runda (Do 5 frame’ów) Druga Runda (Do 5 frame’ów) Ćwierćfinały (Do 5 frame’ów) Półfinały (Do 6 frame’ów) Finał (Do 9 frame’ów)
                                               
   Neil Robertson 4  
   Anthony Hamilton 5  
     Anthony Hamilton 2  
     Graeme Dott 5  
   Graeme Dott 5
   Thira'boon 1  
     Graeme Dott 5  
     Stephen Maguire 2  
   Ricky Walden 5  
   Jack Lisowski 2  
     Ricky Walden 0
     Stephen Maguire 5  
   Stephen Maguire 5
   Daniel Wells 2  
     Graeme Dott 4  
     Mark Selby 6  
   Mark Selby 5  
   Nigel Bond 1  
     Mark Selby 5
     Stephen Hendry 3  
   Stephen Hendry 5
   Judd Trump 2  
     Mark Selby 5
     Ding Junhui 1  
   Peter Ebdon 5  
   Andrew Higginson 3  
     Peter Ebdon 2
     Ding Junhui 5  
   Ding Junhui 5
   Matthew Stevens 1  
   Mark Selby 7
   Mark J. Williams 9
   Mark J. Williams 5  
   Anthony McGill 1  
     Mark J. Williams 5  
     Dominic Dale 2  
   Ronnie O’Sullivan
   Dominic Dale wo  
     Mark J. Williams 5  
     Joe Perry 1  
   Jamie Cope 3  
   Joe Perry 5  
     Joe Perry 5
     Allister Carter 1  
   Allister Carter 5
   Stephen Lee 4  
     Mark J. Williams 6
     Marco Fu 3  
   Shaun Murphy 5  
   Ryan Day 3  
     Shaun Murphy 2
     Joe Swail 5  
   Mark Allen 3
   Joe Swail 5  
     Joe Swail 1
     Marco Fu 5  
   Mark King 1  
   Marco Fu 5  
     Marco Fu w/o
     John Higgins w/d  
   John Higgins 5
   Robert Milkins 3  

Finał edytuj

Finał: Do 9 frame’ów
Berlin Tempodrom, Berlin, 6 lutego 2011. Sędzia: Jan Verhaas
Mark Selby
 
7 − 9 Mark J. Williams
 

Sesja popołudniowa: 92-0 (82), 0–84 (56), 0–108 (108), 99–1, 0–81, 71–0 (63), 42–83 (53), 0–105 (105)
Sesja wieczorna:: 46–71, 54–41, 0–121 (96), 70–27, 83–7 (60), 70–45, 49–76, 0–83 (82)

82 Najwyższy break 108
0 Breaki stupunktowe 3
3 Breaki 50-punktowe 6

Breaki stupunktowe turnieju edytuj

Snookerzysta
Breaki
  John Higgins 143
  Ryan Day 142
  Andrew Higginson 140
  Graeme Dott 140
  Stephen Maguire 130
  Anthony Hamilton 127, 116, 104
  Ding Junhui 124, 118, 100
  Mark J. Williams 122, 108, 105, 104
  Joe Swail 112
  Mark Selby 105
  Joe Perry 100

Kwalifikacje edytuj

Ta sekcja zostanie uzupełniona w najbliższym czasie

Breaki stupunktowe kwalifikacji edytuj

Ta sekcja zostanie uzupełniona w najbliższym czasie

Linki zewnętrzne edytuj

Przypisy edytuj

  1. eurosport.pl: Higgins wycofuje się z GM. [dostęp 2011-02-05]. (pol.).