Gianmarco Tamberi (ur. 1 czerwca 1992 w Civitanova Marche) – włoski lekkoatleta specjalizujący się w skoku wzwyż.

Gianmarco Tamberi
Ilustracja
Gianmarco Tamberi (2016)
Data i miejsce urodzenia

1 czerwca 1992
Civitanova Marche

Wzrost

192 cm

Informacje klubowe
Klub

G.A. Fiamme Gialle

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Włochy
Igrzyska olimpijskie
złoto Tokio 2020 lekkoatletyka
(skok wzwyż)
Mistrzostwa świata
złoto Budapeszt 2023 skok wzwyż
Halowe mistrzostwa świata
złoto Portland 2016 skok wzwyż
brąz Belgrad 2022 skok wzwyż
Mistrzostwa Europy
złoto Amsterdam 2016 skok wzwyż
złoto Monachium 2022 skok wzwyż
Halowe mistrzostwa Europy
złoto Glasgow 2019 skok wzwyż
srebro Toruń 2021 skok wzwyż
Igrzyska europejskie
złoto Kraków 2023 skok wzwyż
Mistrzostwa Europy juniorów
brąz Tallinn 2011 skok wzwyż

Na eliminacjach kończył udział w mistrzostwach świata juniorów młodszych (2009) oraz mistrzostwach świata juniorów (2010). W 2011 sięgnął w Tallinnie po brązowy medal mistrzostw Europy juniorów. W 2013 zajął 5. miejsce na halowych mistrzostwach Europy w Göteborgu. Ósmy zawodnik mistrzostw świata w Pekinie (2015). W 2016 został w Portland halowym mistrzem świata, a kilka miesięcy później triumfował na mistrzostwach Europy w Amsterdamie. Z powodu kontuzji kostki nie mógł wziąć udziału w igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro[1].

Zdobył złoty medal halowych mistrzostw Europy w 2019 w Glasgow. Na igrzyskach olimpijskich w Tokio (2020) został mistrzem olimpijskim ex aequo z reprezentantem Kataru Mutazzem Isa Barshimem. Mistrz Europy z Monachium (2022) oraz złoty medalista mistrzostw świata z Budapesztu (2023).

Złoty medalista mistrzostw kraju. Reprezentant Włoch w meczach międzypaństwowych.

Rekordy życiowe: stadion – 2,39 (15 lipca 2016, Monako); hala – 2,38 (13 lutego 2016, Hustopeče). Oba wyniki są rekordami Włoch.

Osiągnięcia edytuj

Rok Impreza Miejsce Pozycja Wynik
2009 Mistrzostwa świata juniorów młodszych   Bressanone el. – 18. miejsce 2,07
2010 Mistrzostwa świata juniorów   Moncton el. –. miejsce 2,10
2011 Mistrzostwa Europy juniorów   Tallinn   3. miejsce 2,25
2012 Mistrzostwa Europy   Helsinki 5. miejsce 2,24
Igrzyska olimpijskie   Londyn el. – 21. miejsce 2,21
2013 Halowe mistrzostwa Europy   Göteborg 5. miejsce 2,29
Igrzyska śródziemnomorskie   Mersin 6. miejsce 2,21
Młodzieżowe mistrzostwa Europy   Tampere el. – 13. miejsce 2,17
2014 Mistrzostwa Europy   Zurych 7. miejsce 2,26
2015 Halowe mistrzostwa Europy   Praga 7. miejsce 2,24
Mistrzostwa świata   Pekin 8. miejsce 2,25
2016 Halowe mistrzostwa świata   Portland   1. miejsce 2,36
Mistrzostwa Europy   Amsterdam   1. miejsce 2,32
2017 Mistrzostwa świata   Londyn el. – 13. miejsce 2,29
2018 Mistrzostwa Europy   Berlin 4. miejsce 2,28
2019 Halowe mistrzostwa Europy   Glasgow   1. miejsce 2,32
Mistrzostwa świata   Doha 8. miejsce 2,27
2021 Halowe mistrzostwa Europy   Toruń   2.miejsce 2,35
Igrzyska olimpijskie   Tokio   1. miejsce 2,37
2022 Halowe mistrzostwa świata   Belgrad   3. miejsce 2,31
Mistrzostwa świata   Eugene 4. miejsce 2,33
Mistrzostwa Europy   Monachium   1. miejsce 2,30
2023 I dywizja drużynowych mistrzostw Europy[2]   Chorzów 1. miejsce[3] 2,29
Mistrzostwa świata   Budapeszt   1. miejsce 2,36

Przypisy edytuj

  1. Potworny pech mistrza Europy w skoku wzwyż [online], eurosport.onet.pl [dostęp 2016-02-22] [zarchiwizowane z adresu 2016-07-20] (pol.).
  2. Zawody były częścią igrzysk europejskich.
  3. W klasyfikacji sumarycznej biorącej pod uwagę wyniki z wszystkich dywizji zawodnik zdobył złoty medal igrzysk europejskich.

Bibliografia edytuj