Giorgio Spinola
Giorgio Spinola (ur. 5 czerwca 1667 w Genui, zm. 17 stycznia 1739 w Rzymie[1]) – włoski kardynał.
| Kardynał biskup | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
5 czerwca 1667 |
| Data i miejsce śmierci |
17 stycznia 1739 |
| Sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej | |
| Okres sprawowania |
10 maja 1721–7 marca 1724 |
| Prefekt Kongregacji ds. Kościelnych Immunitetów | |
| Okres sprawowania |
1726–1739 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Diakonat |
6 czerwca 1706 |
| Prezbiterat |
13 czerwca 1706 |
| Sakra biskupia |
7 czerwca 1711 |
| Kreacja kardynalska |
29 listopada 1719 |
| Kościół tytularny | |
| Data konsekracji |
7 czerwca 1711 | ||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||||||||||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Życiorys edytuj
Był synem Cristofora Spinoli i Ersilii Centurione[1]. Początkowo studiował literaturę w kolegium jezuickim w Sienie, a następnie na tamtejszym uniwersytecie, w 1691 uzyskał stopie doktora utroque iure[1]. Po ukończeniu studiów został referendarzem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej i prałatem papieskim[1]. W 1695 został wicelegatem w Ferrarze oraz konsultorem rzymskiej inkwizycji[1]. W latach 1696-1699 był gubernatorem w Civitavecchia i superintendentem w Corneto[1]. Od 1699 do 1701 był gubernatorem w Viterbo, a od 1701 do 1703 – w Perugii[1]. 6 czerwca 1706 przyjął święcenia diakonatu, a tydzień później prezbiteratu[2]. 1 czerwca 1711 został wybrany arcybiskupem tytularnym Cezarei Kapadockiej, a sześć dni później przyjął sakrę[2]. Tego samego roku został mianowany nuncjuszem apostolskim w Hiszpanii, a dwa lata później w Austrii[2]. 29 listopada 1719 został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny S. Agnetis extra moenia[2]. Od 10 maja 1721 do 7 marca 1724 był sekretarzem stanu[2]. Od 20 lutego 1726 przez roczną kadencję pełnił rolę kamerlinga Kolegium Kardynałów[1]. Był także prefektem Kongregacji ds. Immunitetów Kościelnych, legatem w Bolonii i protektorem zakonu kamedułów[1]. Podczas nieobecności kardynała Annibale Albaniego (1736-1737), Spinola pełnił w zastępstwie rolę kamerlinga[1]. 3 sierpnia 1738 został podniesiony do rangi kardynała biskupa i otrzymał diecezję suburbikarną Palestriny[2].