Grodzewo
Grodzewo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie śremskim, w gminie Śrem. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
70-80 m n.p.m. |
| Liczba ludności (2022) |
216[2] |
| Strefa numeracyjna |
61 |
| Kod pocztowy |
63-100[3] |
| Tablice rejestracyjne |
PSE |
| SIMC |
0596263 |
Położenie na mapie gminy Śrem  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu śremskiego  | |
 52°06′56″N 17°07′56″E/52,115556 17,132222[1] | |
Wieś położona na skraju borów sosnowych, 8 km na wschód od Śremu. Pierwszy raz wymieniana w dokumentach w 1395 [4]. W Grodzewie przez wiele lat mieszkał i miał pracownie w starej chacie Jerzy Jurga (1940-2009) – historyk sztuki, malarz i konstruktor kusz.
Zabytkami wsi znajdującymi się w gminnej ewidencji zabytków są: szkoła z pocz. XX w., obecnie znajduje się w niej baza wypoczynkowa Hufca ZHP w Śremie, dom mieszkalny z pocz. XX w., dom letniskowy z połowy XIX wieku[5] oraz cmentarz ewangelicki z I połowy XIX wieku[6]. Świątkiem przydrożnym jest krzyż z 1939.
Przypisy edytuj
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 38782
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 340 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Śrem. W: Zbigniew Szmidt: Atrakcje turystyczne ziemi śremskiej. Śrem: Śremski Ośrodek Wspierania Małej Przedsiębiorczości, 2001, s. 18. ISBN 83-910942-7-8.
- ↑ Biuletyn Informacji Publicznej Gminy Śrem: Gminna ewidencja zabytków - Grodzewo. [dostęp 2009-10-26].
- ↑ Biuletyn Informacji Publicznej Gminy Śrem: Gminna ewidencja zabytków - Cmentarze. [dostęp 2009-07-06].