Höllviken
Höllviken – miejscowość (tätort) w południowej Szwecji, w regionie administracyjnym (län) Skania. Największa pod względem zaludnienia i powierzchni miejscowość (tätort) gminy Vellinge.
 Höllviken | |
| Państwo | |
|---|---|
| Region | |
| Gmina | |
| Powierzchnia |
6,54 km² |
| Populacja (2010) • liczba ludności • gęstość |
|
| Nr kierunkowy |
(+46) 40 |
| Kod pocztowy |
236 xx |
Położenie na mapie Skanii  | |
Położenie na mapie Szwecji  | |
 55°25′N 12°58′E/55,416667 12,966667
| |
W 2010 Höllviken liczyło 10 607 mieszkańców[1].
Geografia edytuj
Höllviken położone jest w południowo-zachodniej części równiny Söderslätt w prowincji historycznej (landskap) Skania, ok. 20 km na południe od Malmö, u nasady półwyspu Falsterbonäset, pomiędzy zatokami Höllviken (część Öresundu) i od której pochodzi współczesna nazwa miejscowości, a zatoką Kämpingebukten po południowej stronie. Kanał Falsterbokanalen stanowi zachodnią granice miejscowości. Po drugiej stronie kanału położona jest miejscowość Ljunghusen.
Historia edytuj
Najstarszą częścią współczesnego tätortu Höllviken jest Kämpinge, stara osada rybacka położona nad niewielką zatoką bałtycką, Kämpingebukten. Rozwój, położonego na północny zachód od Kämpinge, Höllviken rozpoczął się wraz z otwarciem w 1904 nieistniejącej już linii kolejowej Hvellinge-Skanör-Falsterbo Järnväg (następnie Falsterbobanan, zlikwidowana w 1971), zapewniającej przez Vellinge połączenie m.in. z Malmö[2]. Zdecydowaną większość ówczesnej zabudowy stanowiły otoczone sosnowym lasem domy letniskowe. Dopiero od lat 50. XX wieku rozpoczął się napływ stałych mieszkańców. Zabudowa letniskowa została w większej części stopniowo zamieniona na zabudowę willową, dostosowaną do zamieszkania przez cały rok.
Atrakcje turystyczne edytuj
Höllviken jest popularnym, szczególnie latem, ośrodkiem turystycznym. Na północnych obrzeżach miejscowości położone jest muzeum archeologiczne Fotevikens Museum[3].
Przypisy edytuj
- ↑ Statistiska centralbyrån: Tätorter; arealer, befolkning. Tätorter 2010. [dostęp 2014-08-17]. (szw.).
- ↑ Rolf Sten: HSFJ, Hvellinge-Skanör-Falsterbo Järnväg. [dostęp 2014-08-17]. (szw.).
- ↑ Fotevikens Museum. [dostęp 2014-08-17]. (szw.).