Hajmdal

bóg w mitologii nordyckiej

Hajmdal (od staroislandzkiego Heimdall = "Początek Wszystkiego" lub Heim Dall = "Drzewo Świata"), Rig – w mitologii nordyckiej bóg strzegący Tęczowego Mostu zwanego Bifrost, będącego wejściem do Asgardu. Był synem dziewięciu Dziewic – Fal, córek boga morza Agira. Mógł widzieć na bardzo duże odległości, a jego ucho było tak wrażliwe, że słyszał, jak rośnie trawa i wełna na owcach. W dzień ragnarök Hajmdal zadmie w wielki róg Gjallarhorn, a w bitwie, która potem nastąpi, zabije Lokiego i sam zginie z jego ręki.

Hajmdal
Heimdall
bóg strzegący Tęczowego Mostu Bifrost
Ilustracja
Heimdall zwraca naszyjnik bogini Frei, Nils Blommér 1845 r.
Inne imiona

Rig

Występowanie

mitologia nordycka

Atrybuty

Ruda broda, Złote zęby, Róg Gjallarhorn, Lśniący miecz[1]

Według powstałej ok. 1350 r. w Islandii „Pieśni Rigspula” dał początek trzem warstwom społeczeństw skandynawskich: niewolnikom – Thralle, ludziom wolnym – Boendr i władcom – jarl, konungr.

Podróżując po świecie w ludzkiej postaci, Rig zaszedł do domu, w którym zastał wiekowe małżeństwo o imionach Ai (Pradziad) i Edda (Prababka). Ugościli go, spali w jednym łóżku, a po odejściu Riga urodził im się śniady syn, któremu nadali imię Thrall. Był to praojciec niewolników. Rig w drugim domu zastał Afiego (Dziadka) i Ammę (Babcię), sytuacja się powtórzyła; urodził im się rumiany syn o imieniu Karl – praojciec wolnych. W trzecim domu mieszkali Fadir (Ojciec) i Modir (Matka); urodził się syn o jasnych włosach i o jasnej cerze – Jarl, który spłodził syna o imieniu Konr (co po dołączeniu ungr tworzy konrungr tj. król) [na tym tekst „Pieśni Rigspula” się urywa].

Przypisy edytuj

  1. Magdalena Turowska-Rawicz, Robert Sypek, Mitologie świata - Ludy Skandynawskie, Tom 12, Wydawnictwo; Rzeczpospolita S.A., Warszawa 2007, str. 54-55

Bibliografia edytuj

  • Elizabeth Hallam – Bogowie i boginie, Wyd. Diogenes, Warszawa 1998.
  • Lech LeciejewiczNormanowie, Wrocław 1979.
  • Aron Guriewicz – Tripartitio Christiana-Tripartitio Scandinavica (W sprawie interpretacji "Pieśni o Rigu") [w:] Kwartalnik Historyczny, R. LXXX, z. 3, 1973, s. 547-567.