Wikipedia

Hans Petter Buraas

norweski narciarz alpejczyk

Hans Petter Buraas (ur. 20 marca 1975 w Bærum) – norweski narciarz alpejski, mistrz olimpijski oraz brązowy medalista mistrzostw świata juniorów.

Hans Petter Buraas
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

20 marca 1975
Bærum

Klub

Bærum Skiklubb

Wzrost

190 cm

Debiut w PŚ

3.12 1994, Tignes (DNQ2 – gigant)

Pierwsze punkty w PŚ

12.11 1995, Tignes
(27. miejsce – gigant)

Pierwsze podium w PŚ

15.12 1997, Sestriere (3. miejsce – slalom)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

11.12 2000, Sestriere (slalom)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Norwegia
Igrzyska olimpijskie
złoto Nagano 1998 Slalom
Mistrzostwa świata juniorów
brąz Lake Placid 1994 Gigant
Puchar Świata (Slalom)
3. miejsce
1997/1998
Strona internetowa

Kariera edytuj

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Hans Petter Buraas pojawił się na mistrzostwach świata juniorów w Montecampione w 1993 roku, zajmując dziewiętnaste miejsce w supergigancie i siedemnaste w gigancie. Największy sukces w tej kategorii wiekowej osiągnął podczas mistrzostw świata juniorów w Lake Placid w 1994 roku, gdzie wywalczył brązowy medal w gigancie.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 3 grudnia 1994 roku w Tignes, gdzie nie zakwalifikował się do drugiego przejazdu. Pierwsze pucharowe punkty zdobył blisko rok później, 12 listopada 1995 roku w tej samej miejscowości zajmując w gigancie 27. miejsce. Na podium po raz pierwszy stanął 15 grudnia 1997 roku w Sestriere, gdzie był trzeci w slalomie gigancie. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie jego rodak Finn Christian Jagge i Austriak Thomas Sykora. Łącznie na podium zawodów tego cyklu plasował się dziesięć razy, przy czym odniósł jedno zwycięstwo: 11 grudnia 2000 roku w Sestriere był najlepszy w slalomie. Ostatni raz w najlepszej trójce zawodów Pucharu Świata znalazł się 28 stycznia 2003 roku w Schladming, gdzie slalom zakończył na trzeciej pozycji. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 1997/1998, kiedy to zajął 19. miejsce w klasyfikacji generalnej, a w klasyfikacji slalomu był trzeci. Wśród slalomistów lepsi okazali się tylko dwaj Austriacy: Thomas Sykora i Thomas Stangassinger. W klasyfikacji slalomu był też między innymi piąty w sezonie 2000/2001 oraz siódmy w sezonie 2002/2003.

Największy sukces w karierze osiągnął w 1998 roku, kiedy podczas igrzysk olimpijskich w Nagano wywalczył złoty medal w slalomie. Po pierwszym przejeździe zajmował drugie miejsce, tracąc do prowadzącego Sykory 0,22 sekundy. W drugim przejeździe uzyskał zdecydowanie najlepszy wynik, wyprzedzając pozostałych zawodników o 0,70 sekundy. Dało mu to najlepszy czas łączny i zwycięstwo, o 1,33 s przed swym rodakiem Ole Kristianem Furusethem i o 1,37 s przed Thomasem Sykorą. Był to jedyny medal wywalczony przez Buraasa na międzynarodowej imprezie tej rangi. Z powodu kontuzji kręgosłupa nie wystąpił na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City i nie mógł bronić tytułu mistrza olimpijskiego[1]. W tej samej konkurencji wystartował także na igrzyskach w Turynie w 2006 roku, jednak nie ukończył pierwszego przejazdu. Kilkakrotnie startował na mistrzostwach świata, najlepszy wynik osiągając podczas rozgrywanych w 2007 roku mistrzostw świata w Åre, gdzie rywalizację w slalomie ukończył na ósmej pozycji. Był to jedyny przypadek, w którym Buraas ukończył zawody w ramach mistrzostw świata.

Z powodu kontuzji kolana stracił także niemal cały sezon 2003/2004[2]. Na rozgrywane w 2005 roku mistrzostwa świata w Bormio nie pojechał z powodu słabych wyników w sezonie 2004/2005[3]. W 2008 roku zakończył karierę.

W 1993 roku został mistrzem Norwegii w kombinacji alpejskiej, a w 1998 roku był najlepszy w slalomie i slalomie gigancie[4].

Osiągnięcia edytuj

Igrzyska olimpijskie   edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
1.  21 lutego 1998   Nagano Slalom 1:49,31 min - -
DNF 25 lutego 2006   Turyn Slalom 1:43,14 min -   Benjamin Raich

Mistrzostwa świata edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
DNF 14 lutego 1999   Vail Slalom 1:42,12 min -   Kalle Palander
DNF 14 lutego 2001   St. Anton am Arlberg Slalom 1:39,66 min -   Mario Matt
DSQ 16 lutego 2003   Sankt Moritz Slalom 1:40,66 min -   Ivica Kostelić
8. 17 lutego 2007   Åre Slalom 1:57,33 min +3,45 s   Mario Matt

Mistrzostwa świata juniorów edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
19. 2 marca 1993   Montecampione Supergigant 1:38,79 min +2,50 s   Massimiliano Iezza
17. 6 marca 1993   Montecampione Gigant 2:06,45 min +4,08 s   Josef Strobl
24. 11 marca 1994   Lake Placid Supergigant 1:24,40 min +2,90 s   Benjamin Melquiond
3.  14 marca 1994   Lake Placid Gigant 2:27,88 min +0,70 s   Stefan Stankalla

Puchar Świata edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Miejsca na podium edytuj

  1.   Sestriere – 15 grudnia 1997 (slalom) – 3. miejsce
  2.   Schladming – 8 stycznia 1998 (slalom) – 3. miejsce
  3.   Kitzbühel – 26 stycznia 1998 (slalom) – 2. miejsce
  4.   Crans-Montana – 15 marca 1998 (slalom) – 2. miejsce
  5.   Park City – 22 listopada 1998 (slalom) – 2. miejsce
  6.   Sestriere – 11 grudnia 2000 (slalom) – 1. miejsce
  7.   Kitzbühel – 21 stycznia 2001 (slalom) – 3. miejsce
  8.   Schladming – 23 stycznia 2001 (slalom) – 2. miejsce
  9.   Sestriere – 12 stycznia 2003 (slalom) – 3. miejsce
  10.   Schladming – 28 stycznia 2003 (slalom) – 3. miejsce

Bibliografia edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ Olympic ski champion Buraas injured (ang.)
  2. ↑ Sterk «Burre» klar for comeback (ang.)
  3. ↑ Både Tom Stiansen og Hans Petter Buraas er vraket fra laget som reiser til alpin-VM i Bormio i slutten av måneden (norw.)
  4. ↑ Store Norske Leksikon: Hans Petter Buraas (norw.)
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Hans_Petter_Buraas&oldid=73596102”