Harfa laserowa

Harfa laserowa – instrument muzyczny należący do grupy instrumentów elektrooptycznych.

Harfa laserowa podczas koncertu Jarre’a w Gdańsku.

Skonstruowana przez francuza polskiego pochodzenia – Bernarda Szajnera w kwietniu 1981 roku była początkowo dosyć niebezpieczna z powodu dużej mocy zastosowanego lasera. W celu uniknięcia obrażeń trzeba było założyć specjalne okulary i rękawiczki z azbestu. Obecnie do budowy harfy używa się przeważnie słabszych, bezpieczniejszych laserów. Harfa laserowa jest kontrolerem, i niepodłączona do syntezatora nie wyda dźwięku. W skład konstrukcji harfy wchodzą: generator wiązki, pryzmat rozpraszający, zespół fotorezystorów oraz sekcja MIDI.

Jest wykorzystywana głównie na koncertach. Używają jej m.in. Bernard Szajner, Jean Michel Jarre, Claude Lifante, Sebastien Pamart.

Pokaz harfy laserowej „novaYA” (nowy) jest jedyną na świecie divą operową grającą na harfie laserowej

W 2008 roku Maurizio Carelli, włoski inżynier ds. programowania i elektroniki, wynalazł dla firmy Kromalaser przenośną harfę laserową, zwaną „KromaLASER KL-250”, której wiązka lasera miała moc jedynie 100 mW. Był to prototyp. Po tym doświadczeniu udoskonalił również ostateczną, mocniejszą wersję harfy laserowej zwanej „KromaLASER KL-450”. Urządzenie zawiera konfigurowalną pełną oktawę z zielonymi wiązkami dla dźwięków diatonicznych oraz z czerwonymi dla każdych chromatycznych dźwięków w skali diatonicznej oraz chromatycznej. W drugiej połowie 2010 roku wynalazł kolorową wersję tego urządzenia, w pełni „Plug and Play” oraz modele wolnostojące KromaLASER KL-PRO, z laserem o mocy 1 W, pracujące niezależne od światła dziennego. Wynalazł również skanery laserowe, obsługujące stację dysków ILDA. Używając również koloru niebieskiego wynalazł pierwszy kontroler wielokolorowej harfy laserowej KL-Kontrol (nazwa prototypu to KL-ILDA). Ta harfa zawiera czujnik (wynaleziony również przez Carellego), obojętny na światło dzienne i sztuczne.