Harry Potter i przeklęte dziecko
Harry Potter i przeklęte dziecko (ang. Harry Potter and the Cursed Child) – brytyjska westendowa sztuka teatralna napisana przez Jacka Thorne’a na podstawie historii J.K. Rowling, Johna Tiffany’ego i samego Thorne’a. Pokazy przedpremierowe rozpoczęły się 7 czerwca 2016 w londyńskim Palace Theatre, a oficjalna premiera miała miejsce 30 lipca. Na Broadwayu Przeklęte dziecko zadebiutowało 18 kwietnia 2018 w Lyric Theatre, podczas gdy przedpremiery trwały od 16 marca. Zarówno w Londynie, jak i w Nowym Jorku główne role grają ci sami aktorzy – Anthony Boyle, Sam Clemmett, Noma Dumezweni, Poppy Miller, Jamie Parker, Alex Price i Paul Thornley.
 Palace Theatre z widoczną reklamą sztuki | |
| Reżyseria |
John Tiffany[1] |
|---|---|
| Scenariusz |
Jack Thorne |
| Główne role |
Jamie Parker |
| Muzyka | |
| Dekoracje i kostiumy | |
| Typ spektaklu | |
| Język | |
| Data premiery |
30 lipca 2016 |
| Miejsce premiery | |
Historia osadzona jest dziewiętnaście lat po wydarzeniach z Insygniów Śmierci i koncentruje się na relacji Harry’ego Pottera z jego młodszym synem, Albusem Severusem Potterem, rozpoczynającym naukę w Szkole Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie. Sztuka reklamowana jest jako ósma część serii Harry Potter.
Przeklęte dziecko spotkało się z pozytywnym przyjęciem ze strony krytyków, chociaż scenariusz krytykowany był przez fandom Harry’ego Pottera. W 2017 roku sztuka otrzymała rekordową liczbę jedenastu nominacji do Laurence Olivier Award, ostatecznie wygrywając w dziewięciu kategoriach, w tym dla najlepszej oryginalnej sztuki dramatycznej. W 2018 roku broadwayowska wersja zdobyła sześć Tony Awards – również dla najlepszej sztuki dramatycznej. Wersja amerykańska pobiła również rekord wszech czasów pod względem zysków ze sprzedaży biletów w ciągu jednego tygodnia – pomiędzy 24. a 30 grudnia 2018 zarobiła ponad 2,5 mln dolarów.
W czerwcu 2021 zespół odpowiadający za produkcję wersji broadwayowskiej ogłosił, że od listopada 2021 Przeklęte dziecko wystawiane będzie w jednej części, podobnie jak mające zadebiutować w 2022 roku inscenizacje w San Francisco i Toronto. W Londynie, Melbourne i Hamburgu nadal wystawiana ma być wersja dwuczęściowa.
Fabuła edytuj
Rok 2017. Harry i Ginny Potterowie odprowadzają na pociąg swojego syna Albusa rozpoczynającego pierwszy rok nauki w Hogwarcie. Harry pracuje w Ministerstwie Magii jako dyrektor Departamentu Przestrzegania Prawa Czarodziejów, a Ginny jako redaktorka działu sportowego „Proroka Codziennego”. Swoją córkę, Rose, na pociąg odprowadzają również minister magii Hermiona Weasley i jej mąż, Ron, który wraz ze swoim bratem George’em prowadzi sklep Magiczne Dowcipy Weasleyów. W pociągu do Hogwartu Albus zaprzyjaźnia się ze Scorpiusem Malfoyem, synem Astorii i Dracona – dawnego wroga Harry’ego. Scorpius, w przeciwieństwie do swojego ojca, jest uprzejmy i chętny do nauki. Po dotarciu chłopców do Hogwartu uczniowie i grono pedagogiczne są zaskoczeni, kiedy Tiara Przydziału przydziela Albusa do Slytherinu, podczas gdy wszyscy Potterowie i Weasleyowie należeli wcześniej do Gryffindoru.
Obaj chłopcy przez następnych kilka lat są dręczeni przez innych uczniów – Albus ze względu na to, że nie potrafi dorównać legendzie ojca, a Scorpius z powodu plotek, jakoby był synem Lorda Voldemorta. Z czasem Astoria umiera na śmiertelną chorobę, a Harry i Albus oddalają się od siebie, ponieważ chłopak nie potrafi żyć w cieniu ojca, Harry zaś nie wie, jak poradzić sobie z tym problemem. Albus oddala się również od Rose, z którą wcześniej się przyjaźnił. Przed rozpoczęciem czwartego roku nauki Albus wdaje się w kłótnię z ojcem, który stwierdza, że czasami wolałby, żeby Albus nie był jego synem. Albus ze złości wylewa eliksir miłosny na kocyk Harry’ego – jedyną jego pamiątkę z dzieciństwa.
Harry wchodzi w posiadanie potężniejszej wersji zmieniacza czasu, pozwalającego podróżować dalej w przeszłość i zmieniać historię. W tym samym czasie ponownie zaczyna dokuczać mu blizna, przez co zaczyna sądzić, że Voldemort może powrócić. Amos Diggory, znajdujący się pod opieką swojej siostrzenicy Delphi, prosi Harry’ego, żeby użył zmieniacza i zapobiegł śmierci jego syna, Cedrika. Harry nie zgadza się, jednak rozmowę podsłuchuje Albus, który przekonuje Scorpiusa, żeby pomógł mu zdobyć zmieniacz. We dwójkę uciekają z ekspresu do Hogwartu i odwiedzają Amosa, a następnie sprzymierzają się z Delphi, mając zamiar ukraść zmieniacz z gabinetu Hermiony, wykorzystując do tego eliksir wielosokowy[5].
Wiedząc, że Cedrik zginął, wygrywając Turniej Trójmagiczny, chłopcy cofają się w czasie do 1994 roku i udają uczniów Durmstrangu, żeby nie dopuścić do jego zwycięstwa. Ich plan zawodzi, a wybrane przez nich przebranie wzbudza podejrzenia w Hermionie, która postanawia iść na bożonarodzeniowy bal z Ronem zamiast z Wiktorem Krumem. W rezultacie Ron nigdy nie staje się zazdrosny o Hermionę, co stanowiło kluczowy element do ich zejścia się. Podczas balu Ron zakochuje się w Padmie Patil, wskutek czego Hermiona staje się znerwicowaną i wredną nauczycielką obrony przed czarną magią.
Harry ma koszmary o Voldemorcie, coraz bardziej nabierając podejrzeń odnośnie do jego powrotu. Centaur Zakała mówi mu, że nad Albusem „zbierają się ciemne chmury”. Potter – przekonany, że to Scorpius stanowi zagrożenie dla jego syna – próbuje ich rozdzielić i przekonać dyrektor Hogwartu Minerwę McGonagall, żeby szpiegowała Albusa za pomocą Mapy Huncwotów. Przyjaźń chłopców zostaje na pewien czas zniszczona, ostatecznie jednak godzą się, kiedy Albus kradnie swojemu starszemu bratu pelerynę-niewidkę. Po rozmowie z Ginny i Draconem Harry ustępuje. Albus i Scorpius podejmują kolejną próbę uratowania Cedrika, tym razem zamierzając upokorzyć go podczas drugiego zadania Turnieju Trójmagicznego. Kiedy Scorpius powraca do teraźniejszości odkrywa, że nie ma z nim Albusa. Od Dolores Umbridge dowiaduje się, że Harry nie żyje, a Lord Voldemort przejął władzę nad światem czarodziejów[6].
Scorpius odkrywa, że Cedrik – ośmieszony wskutek jego działań – dołączył do śmierciożerców i zabił Neville’a Longbottoma, przez co Nagini nie zginęła, a Voldemort zwyciężył w bitwie o Hogwart. Po śmierci Harry’ego Voldemortowi udało się przekształcić Ministerstwo Magii w dyktatorski reżim, na czele którego stoi tajemnicza postać znana jako „Lelek Wróżebnik”. W nowej rzeczywistości Scorpius zostaje prefektem naczelnym i gwiazdą quidditcha, pomagając nauczycielom i innym uczniom nękać mugolaków. Umbridge zostaje dyrektorką Hogwartu, patrolującą szkołę w towarzystwie dementorów i reaktywującą Brygadę Inkwizycyjną, na czele której stoi Scorpius.
Z pomocą Rona, Hermiony i Severusa Snape’a – ostatnich członków ruchu oporu przeciwko Voldemortowi, którzy poświęcają się w walce z dementorami – udaje mu się użyć zmieniacza czasu i przywrócić oryginalny bieg historii. Albus zaczyna nawiązywać nić porozumienia z Harrym. Zdając sobie sprawę z zagrożenia, jakim jest zmieniacz czasu, chłopcy próbują go zniszczyć wraz z Delphi. Scorpius zauważa u niej tatuaż z lelkiem wróżebnikiem, zdając sobie sprawę, że to ona stała na czele Ministerstwa Magii w alternatywnej linii czasu. Dziewczyna bierze ich za zakładników i wyjawia, że jej celem jest przywrócenie wersji świata, w której wygrywa Voldemort. Harry i Draco dowiadują się od Amosa, że Delphi rzuciła na niego urok, żeby uważał ją za swoją siostrzenicę. Delphi cofa chłopaków w czasie do trzeciego zadania Turnieju Trójmagicznego, jednak ci uniemożliwiają jej zrealizowanie swojego planu. Ta ponownie używa zmieniacza, przenosząc ich w przeszłość, a następnie niszczy urządzenie, uniemożliwiając im powrót. Harry, Draco, Ginny, Hermiona i Ron odkrywają w jej pokoju zapiski z przepowiednią powrotu Voldemorta oraz świadczące o tym, że jest jego córką[7].
Albus i Scorpius przenoszą się do nocy śmierci rodziców Harry’ego i zakładają, że Delphi zechce zabić go sama, zanim zrobi to Voldemort. Na dziecięcym kocyku Harrry’ego zapisują niewidzialną dla oka wiadomość z datą i miejscem, do którego trafili, wiedząc, że w teraźniejszości będzie ona widoczna, ponieważ Albus wylał na niego eliksir miłosny po kłótni. W teraźniejszości Draco wyjawia, że zmieniacz czasu używany przez chłopców był tylko prototypem, a on sam zakupił jego ulepszoną wersję. Harry odkrywa wiadomość i wraz z Draconem ruszają na pomoc. Czekając na Delphi dochodzą do wniosku, że ta będzie próbowała powstrzymać Voldemorta przed zabiciem Harry’ego, który będzie jego zgubą.
Używając transmutacji Harry udaje Voldemorta, żeby rozproszyć Delphi, którą ostatecznie udaje się obezwładnić. Postanawiają nie zabijać jej. Kiedy pojawia się Voldemort, decydują się nie interweniować i pozwolić mu zabić Lily i Jamesa, nie chcąc ryzykować kolejnych poważnych konsekwencji w przyszłości. Po powrocie do teraźniejszości Delphi zostaje odesłana do Azkabanu. Chłopcy postanawiają być bardziej zaangażowani w życie szkoły. Scorpius zgłasza się do drużyny quidditcha Ślizgonów i zaprasza Rose na randkę. Harry i Albus odwiedzają grób Cedrika, gdzie Harry przeprasza za rolę, jaką odegrał w jego śmierci[8].
Geneza edytuj
W grudniu 2013 roku ujawniono, że od około roku[9] trwają prace nad sztuką osadzoną w świecie Harry’ego Pottera, której premiera przewidziana jest na 2016 rok[10]. Rowling stwierdziła wtedy, że sztuka będzie „poruszała nieopowiedziane wcześniej wątki z dzieciństwa Harry’ego jako sieroty i wyrzutka”[11]. W maju 2014 roku autorka zaczęła zbieranie ekipy, która zajmie się realizacją projektu[12].
Sztuka została oficjalnie potwierdzona 27 czerwca 2015 roku, kiedy zapowiedziano, że jej premiera odbędzie się w połowie 2016 w Palace Theatre[13], ujawniono również jej tytuł[14]. Ogłoszenie zbiegło się w czasie z osiemnastą rocznicą premiery Harry’ego Pottera i Kamienia Filozoficznego[15]. Niedługo później Rowling stwierdziła, że sztuka nie będzie prequelem[16]. Zapytana o wybór takiej formy zamiast kolejnej powieści odpowiedziała: „Kiedy widzowie ją zobaczą, na pewno zgodzą się, że jest to jedyne właściwe medium do opowiedzenia tej historii”[17]. Zapewniła również, że przedstawi ona całkowicie nową fabułę, bez uciekania się do motywów poruszonych już w książkach[18]. 24 września ogłoszono, że sztuka podzielona zostanie na dwie części, które będzie można obejrzeć tego samego dnia lub przez dwa kolejne wieczory[19]. Tygodnik „The Spectator” opisał tę decyzję jako „dojenie krowy”, narzekając, że „fani będą musieli kupić dwa bilety, żeby mieć pewność, że poznają całą historię”[20]. 23 października potwierdzono, że premiera odbędzie się 30 lipca 2016 roku[21].
Produkcja edytuj
| Premiery | ||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
Scenariusz Przeklętego dziecka został napisany przez Jacka Thorne’a na podstawie historii jego, J.K. Rowling i Johna Tiffany’ego. Niektóre strony internetowe jako scenarzystów wymieniają całą trójkę[22], jednak na oficjalnej stronie sztuki oraz wielu innych jako jedynego scenarzystę wymienia się Thorne’a[23][24]. Reżyserem sztuki jest John Tiffany[1], choreografię ułożył Steven Hoggett[25], scenografię stworzyła Christine Jones[3], zaś muzykę skomponowała Imogen Heap[2]. Za kostiumy odpowiada Katrina Lindsay[4], za oświetlenie Neil Austin[26], a za produkcję dźwięku Gareth Fry[27]. Efekty specjalne stworzył Jeremy Chernick[28], za iluzje odpowiada Jamie Harrison, a za produkcję dźwięku Martin Lowe[29].
Producenci i Rowling rozpoczęli kampanię #KeepTheSecrets (pol. dochowaj tajemnic), prosząc widzów, którzy widzieli Przeklęte dziecko, żeby nie zdradzali spojlerów ze sztuki. Hasło takie wydrukowane jest na biletach i przypinkach rozdawanych podczas przerw. Osoby, które zakupiły bilety, otrzymują e-mail z filmikiem, w którym Rowling prosi o wsparcie kampanii[30][31][32][33].
West End edytuj
Przedpremiery w londyńskim Palace Theatre rozpoczęły się 7 czerwca 2016, a oficjalna premiera miała miejsce 30 lipca[34]. Pierwotna pula biletów obejmowała rezerwacje do 18 września[35]. Sprzedaż biletów dla osób, które zarejestrowały się wcześniej, rozpoczęła się 28 października 2015 roku, a dla pozostałych widzów dwa dni później[36]. W ciągu ośmiu godzin sprzedaży uprzywilejowanej rozeszło się 175 tysięcy biletów[35], a możliwość rezerwacji przedłużono do stycznia 2017 roku[37]. Sprzedaż dla grupy publicznej została przedłużona do 30 kwietnia 2017, a następnie do 27 maja[38][39]. Bilety na premierę wycenione zostały na 30–130 funtów[34], jednak agencje sprzedaży biletów odsprzedawały je nawet za 3 tysiące funtów[37]. Producenci zakazali takich praktyk, unieważniając bilety sprzedawane po zawyżonej cenie[40]. Sztuka rekomendowana jest dla widzów od dziesiątego roku życia[41]. W połowie lipca 2016 teatr rozpoczął piątkowe loterie, w ramach których udostępniano pulę czterdziestu biletów „w najlepszych miejscach”, które można było zakupić po niższej cenie[42].
20 grudnia 2015 roku ogłoszono główną obsadę, w której znaleźli się Jamie Parker jako Harry Potter, Noma Dumezweni jako Hermiona Weasley i Paul Thornley jako Ron Weasley[43]. Wybór czarnoskórej aktorki na odtwórczynię Hermiony spotkał się z negatywnym odzewem ze strony fanów i wywołał burzliwe dyskusje w Internecie. W odpowiedzi Rowling stwierdziła, że książkowa Hermiona miała brązowe oczy i kręcone włosy, ale kolor jej skóry nigdy nie został w nich sprecyzowany[20][44]. W rzeczywistości w książkach skóra Hermiony była opisana jako „biała” ze strachu, „bardzo brązowa” po wycieczce do Francji[45], była również określona jako „różowa” pod wpływem emocji[46]. Hermiona jest przedstawiona jako biała na rysunkach autorstwa Rowling z 1999 roku[47] oraz na okładkach książek[48][49]. Łącznie w sztuce wystąpiło 42 aktorów[50][51], z kolei w odnowionej obsadzie na 2021 znalazło się 43 aktorów[52].
Broadway edytuj
.jpg)
Przedpremierowe pokazy sztuki rozpoczęły się 16 marca 2018 roku w Lyric Theatre, a premiera miała miejsce 22 kwietnia. Swoje role z West Endu powtórzyli Clemmett, Boyle, Dumezweni, Miller, Parker, Price i Thornley[53][54]. W celu sprostania wymaganiom technicznym Przeklętego dziecka, z sali teatru usunięto czterysta miejsc siedzących, a wejście przeniesiono na 43. Ulicę[55]. Pierwsze bilety – na występy od 16 marca do 18 listopada 2018 – trafiły do sprzedaży 18 października 2017[56]. Według szacunków „The New York Times” Harry Potter i przeklęte dziecko jest najdroższą niebroadwayowską sztuką w historii, a produkcja kosztowała około 68 mln dolarów[57]. 12 marca 2020 wstrzymano dalsze pokazy ze względu na pandemię Covidu-19[58]. 12 lipca 2021 ogłoszono, że sztuka zostanie wznowiona 12 listopada, jednak już w formie jednoczęściowej[59].
Melbourne edytuj
24 października 2017 Michael Cassel Group zapowiedziała produkcję australijskiej wersji przedstawienia. Przedpremiery zaczęły się 18 stycznia 2019 w Princess Theatre, który podpisał dwuletnią umowę na wyłączność pokazywania Przeklętego dziecka, a premiera miała miejsce 23 lutego[60][61]. 2 sierpnia 2018 ruszyła przedsprzedaż biletów – w ciągu czterech dni, zanim stały się one dostępne publicznie, sprzedano ich ponad 200 tysięcy[62][63].
2 listopada ujawniono obsadę 35 aktorów, którzy wezmą udział w australijskiej wersji, wśród których znaleźli się m.in. Gareth Reeves jako Harry Potter, Paula Arundell jako Hermiona Granger, Gyton Grantley jako Ron Weasley, Lucy Goleby jako Ginny Potter, Sean Rees-Wemyss jako Albus Potter, Tom Wren jako Draco Malfoy i William McKenna jako Scorpius Malfoy[64].
Pozostałe wersje edytuj
22 maja 2019 zapowiedziano kanadyjską premierę Przeklętego dziecka – sztuka miała być wystawiana w Ed Mirvish Theatre w Toronto[65]. Ze względu na pandemię Covidu-19 premiera została przesunięta na maj 2022. W Kanadzie prezentowana będzie jednoczęściowa wersja opracowana z myślą o Broadwayu[66].
Premiera pierwszej nieanglojęzycznej wersji przedstawienia, Harry Potter und das verwunschene Kind, miała odbyć się 15 marca 2020 w hamburskim Mehr! Theater am Großmarkt, jednak ze względu na pandemię została przełożona na październik 2020, a następnie na 11 kwietnia 2021[67]. Obecna prapremiera planowana jest na 23 listopada 2021, a premiera na 5 grudnia[68]. Przedsprzedaż biletów ruszyła w maju 2019, a do lutego 2020 sprzedano ich ponad 250 tys.[69][70] Na potrzeby Przeklętego dziecka zmodernizowano teatr, przeznaczając na ten cel około 42 mln euro[71]. W niemieckiej wersji wystąpią m.in. Markus Schöttl jako Harry Potter, Gillian Anthony jako Hermiona, Sebastian Witt jako Ron, Sarah Schütz jako Ginny Potter, Vincent Lang jako Albus i Mathias Reiser jako Scorpius[68][72].
Na 8 lipca 2022 planowana jest premiera wersji japońskiej, Harii Pottā to noroi no ko (jap. ハリー・ポッターと呪いの子). Spektakl, realizowany we współpracy z agencją talentów Horipro, wystawiany będzie w tokijskim TBS Akasaka Act Shiatā (jap. ＴＢＳ赤坂ＡＣＴシアター), mając być jednym z wydarzeń związanych z obchodami siedemdziesięciolecia Tokyo Broadcasting System. Będzie to druga nieanglojęzyczna i pierwsza wersja sztuki wystawiana w Azji[73][74].
Obsada edytuj
| Postać | West End[75] | Broadway[76] | Melbourne[77][78] | San Francisco[79][80] | Hamburg[72] | Tokio[81] |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Harry Potter | Jamie Parker | Gareth Reeves | John Skelley | Markus Schöttl | Tatsuya Fujiwara Kanji Ishimaru Osamu Mukai | |
| Ron Weasley | Paul Thornley | Gyton Grantley | David Abeles | Sebastian Witt | Masahiro Ehara Hayata Tateyama | |
| Hermiona Weasley | Noma Dumezweni | Paula Arundell | Yanna McIntosh | Jillian Anthony | Aoi Nakabeppu Sagiri Seina | |
| Ginny Potter | Poppy Miller | Lucy Goleby | Angela Reed | Sarah Schütz | Erika Mabuchi Yuri Shirahane | |
| Draco Malfoy | Alex Price | Tom Wren | Lucas Hall | Alen Hodzovic | Shin’ya Matsuda Shuntarō Miyao | |
| Albus Severus Potter | Sam Clemmett | Sean Rees-Wemyss | Benjamin Papac | Vincent Lang | Haru Fujita Kōhei Fukuyama | |
| Scorpius Malfoy | Anthony Boyle | William McKenna | Jon Steiger | Mathias Reiser | Sōdai Kadota Rio Saitō | |
| Rose Weasley | Cherrelle Skeete | Susan Heyward | Manali Datar | Folami Williams | Madina Frey | Natsumi Hashimoto |
| Młoda Hermiona | brak danych | brak danych | ||||
| Delphini Diggory | Esther Smith | Jessie Fisher | Madeleine Jones | Emily Juliette Murphy | Kristina Peters | Sayuri Hōi Karen Iwata |
| Craig Bowker jr | Jeremy Ang Jones | Joshua DeJesus | Slone Sudiro | Irving Dyson jr | Robin Cadet | brak danych |
| Jęcząca Marta | Annabel Baldwin | Lauren Nicole Cipoletti | Gillian Cosgriff | Brittany Zeinstra | Glenna Weber | Karen Miyama |
| Lily Potter | brak danych | |||||
| Polly Chapman | Claudia Grant | Madeline Weinstein | Jessica Vickers | Lauren Zakrin | Felicitas Bauer | |
| Vernon Dursley | Paul Bentall | Byron Jennings | David Ross Patterson | Andrew Long | Uwe Serafin | |
| Severus Snape | ||||||
| Lord Voldemort | ||||||
| Rubeus Hagrid | Chris Jarman | Brian Abraham | Soren Jensen | Julian Rozzell jr | Hans-Jürgen Helsig | |
| Tiara Przydziału | Masami Kiba | |||||
| Yann Fredericks | Jenet Le Lacheur | Jess Barbagallo | Connor Sweeney | Corey Hedy | Christian Bock | brak danych |
| Petunia Dursley | Helena Lymbery | Kathryn Meisle | Hannah Waterman | Katherine Leask | Heidi Jürgens | |
| Dolores Umbridge | ||||||
| Rolanda Hooch | Theo Allyn | Michaela Schmid | ||||
| Amos Diggory | Barry McCarthy | Edward James Hyland | George Henare | Charles Janasz | Fritz Hille | Ki’ichi Fukui |
| Albus Dumbledore | brak danych | |||||
| Wiedźma z wózkiem | Sandy McDade | Geraldine Hughes | Debra Lawrance | Katherine Leask | Heidi Jürgens | |
| Minerwa McGonagall | Shannon Cochran | Anita Maria Gramser | Ikue Sakakibara, Hitomi Takahashi | |||
| Cedrik Diggory | Tom Milligan | Benjamin Wheelwright | David Simes | William Bednar-Carter | Felix Radcke | brak danych |
| James Syriusz Potter | ||||||
| James Potter | ||||||
| Dudley Dursley | Jack North | Joey LaBrasca | Hamish Johnston | Tuck Sweeney | Nicolai Schwab | |
| Karl Jenkins | ||||||
| Wiktor Krum | Connor Sweeney | |||||
| Zakała | Nuno Silva | David St. Louis | Iopu Auva’a | Logan James Hall | Fernando Spengler | |
| Młody Harry Potter | Rudi Goodman Alfred Jones Bili Keogh Ewan Rutherford Nathaniel Smith Dylan Standen |
Will Coombs Landon Maas |
Alfie Hughes Ezra Justin Archie Pitcher Zakaria Rahhali |
Elijah Cooper Tyler Patrick Hennessy |
Jonah Winkler | |
| Lily Luna Potter | Zoe Brough Cristina Fray Christiana Hutchings |
Olivia Bond Brooklyn Shuck |
Sasha Turinui Ruby Hall Sienna Conti |
Natalia Bingham Natalie Schroeder |
Jonna Eilrich | |
Zastępstwa edytuj
|
|
Publikacja scenariusza edytuj
| |||
| Autor |
Jack Thorne, John Tiffany, J.K. Rowling | ||
|---|---|---|---|
| Typ utworu | |||
| Data powstania |
2016 | ||
| Wydanie oryginalne | |||
| Miejsce wydania | |||
| Język | |||
| Data wydania |
31 lipca 2016 | ||
| Wydawca |
Little, Brown and Company | ||
| Pierwsze wydanie polskie | |||
| Data wydania polskiego |
22 października 2016 | ||
| Wydawca | |||
| Przekład |
Małgorzata Hesko-Kołodzińska, Piotr Budkiewicz | ||
| |||
10 lutego 2016 roku zapowiedziano wydanie scenariusza obu części sztuki w formie książkowej jako Harry Potter i przeklęte dziecko: Część pierwsza i druga (ang. Harry Potter and the Cursed Child Parts One and Two)[82]. Trafiła ona do sprzedaży 31 lipca 2016 roku, w dzień urodzin Harry’ego Pottera i Rowling[83]. Wydanie to, na stronie tytułowej opatrzone podtytułem Edycja specjalna na potrzeby prób teatralnych (ang. Special Rehearsal Edition), bazowało na pierwszej wersji scenariusza, na podstawie którego odbywały się próby. 25 lipca 2017 do sprzedaży trafiło Wydanie poszerzone (ang. Definitive Collector’s Edition), uwzględniające zmiany wprowadzone w scenariuszu od czasu premiery, a dodatkowo zawierający wywiad z Thorne’em i Tiffanym, drzewo genealogiczne Harry’ego Pottera oraz oś czasu z najważniejszymi wydarzeniami w uniwersum[84]. W Polsce scenariusz ukazał się 22 października 2016 roku nakładem wydawnictwa Media Rodzina, dotychczasowego wydawcy Harry’ego Pottera, z kolei Wydanie poszerzone – 2 października 2019[85][86].
Odbiór edytuj
Ze strony krytyków edytuj
Sztuka spotkała się z pozytywnym przyjęciem ze strony krytyków. Część widzów i recenzentów chwaliła dobór obsady i grę aktorską, wielu kwestionowało jednak jakość scenariusza i to, jak ma się on do siedmiu części Harry’ego Pottera. Recenzenci „The Independent”, „London Evening Standard”, „The Stage” i portalu WhatsOnStage.com przyznali Przeklętemu dziecku pięć gwiazdek[87][88][89][90]. Taką samą ocenę wystawił recenzent „The Telegraph”, jednak z zastrzeżeniem, że „są pewne zgrzyty”[91]. Michael Billington z „The Guardian” ocenił sztukę na cztery gwiazdki[92].
Szczególnym uznaniem cieszył się występ Anthony’ego Boyle’a jako Scorpiusa Malfoya. Według WhatsOnStage.com był to „występ otwierający drzwi do kariery”[90], z kolei „The Wall Street Journal” opisał jego występ jako „przełomowy”[93]. Matt Trueman z „Variety” stwierdził, że „Boyle naprawdę się wyróżnia”; zarówno on, jak i Henry Hitchings z „London Evening Standard” uznali, że jego rola może być tą, która najbardziej spodoba się widzom i fanom[94][88].
Ze strony fanów edytuj
Odbiór Przeklętego dziecka ze strony fanów Harry’ego Pottera był różny[95]. Część oceniła sztukę pozytywnie, chwaląc przedstawione w niej postacie, w tym przede wszystkim Scorpiusa Malfoya[96]. Niektórzy uznali, że dialogi pomiędzy znajomymi bohaterami były „na miejscu”[97], uznając całość za wierną kontynuację książek[98][99]. Wskazywano również, że utwór rzuca więcej światła na relacje pomiędzy postaciami, chociażby pomiędzy Harrym a Dumbledore’em[100]. Pozytywny odbiór wykazywali przede wszystkim ci fani, którzy obejrzeli sztukę[101].
Część fanów uznała, że przedstawiona w Przeklętym dziecku historia jest „niczym fan fiction”, uważając ją za słabo napisaną i negującą ustanowione wcześniej zasady uniwersum, w tym przede wszystkim te dotyczące podróży w czasie[102][103][104]. Krytykowano stylistykę i fabułę, w ramach której scenarzyści mieli odgrzewać wykorzystane już wcześniej wątki fabularne (jak zmieniacz czasu czy śmierć Cedrika Diggory’ego) i nadużywać motywów właściwych dla fantasy i fantastyki naukowej[105][106]. Ze względu na niezgodność z logiką świata przedstawionego w książkach, część fanów uznaje sztukę za utwór niekanoniczny dla serii Harry Potter[95].
Wersja książkowa edytuj
Scenariusz wydany w formie książkowej spotkał się z mieszanym przyjęciem – średnia ocena czytelników w serwach Goodreads i Lubimyczytać.pl wynosi odpowiednio 3,56/5 i 6,3/10[107][108]. Recenzent serwisu IGN w recenzji zwieńczonej oceną 5,5/10 stwierdził, że „Harry Potter i przeklęte dziecko to słaba kontynuacja przygód Harry’ego. Mimo iż książka posiada pewien urok świata magii, to daleko jej do oryginalnego cyklu”[109], z kolei Julia Świerczyńska z Nerdheim.pl ocenę 5/10 uzasadniła: „Harry Potter i przeklęte dziecko jest stanowczo prezentem słodko-gorzkim. Mimo powrotu ukochanych bohaterów i możliwości poznania ich dalszych losów, sposób prowadzenia historii oraz jej jakość pozostawiają wiele do życzenia”[110]. Recenzent serwisu naekranie.pl stwierdził, że scenariusz sam w sobie jest słabej jakości, a Przeklęte dziecko większe wrażenie robi jako sztuka teatralna[111]. W podobnym tonie wypowiedział się Tomasz Laba z portalu Spider’s Web, w recenzji spektaklu stwierdzając: „uważam, że J.K. Rowling zrobiła wielką krzywdę Przeklętemu dziecku, gdy zdecydowała się wydać scenariusz sztuki w wersji książkowej”[112].
W Stanach Zjednoczonych i Kanadzie w ciągu dwóch dni od premiery sprzedano ponad dwa miliony egzemplarzy książki[113]. W Wielkiej Brytanii w pierwszym tygodniu rozeszło się 847 885 kopii. Do czerwca 2017 w Stanach Zjednoczonych sprzedano ponad 4,5 mln egzemplarzy[114]. Według CNN, Przeklęte dziecko było najczęściej kupowaną w przedsprzedaży książką w 2016 roku[115].
Oskarżenia o queerbaiting edytuj
Przedmiotem pewnych kontrowersji stało się przedstawienie przyjaźni Albusa Pottera i Scorpiusa Malfoya, w opinii części odbiorców noszącej znamiona „niejednoznacznie homoerotycznej”, co zostało uznane za queerbaiting – praktykę polegającą na sugerowaniu przez autora zażyłości pomiędzy postaciami tej samej płci, ale bez potwierdzania jej[116][117]. Według Johna Tiffany’ego, w przypadku Przeklętego dziecka „nieodpowiednie byłoby bezpośrednie odnoszenie się do orientacji seksualnej nastolatków”[118][119][120].
Nagrody i nominacje edytuj
Wersja westendowa edytuj
| Rok | Nagroda | Kategoria | Nominowany | Wynik |
|---|---|---|---|---|
| 2016 | Evening Standard Theatre Award[121] | Najlepsza sztuka | wygrana | |
| Najlepszy reżyser | John Tiffany | nominacja | ||
| Najlepsza scenografia | Christine Jones | nominacja | ||
| Najlepszy debiutant | Anthony Boyle | nominacja | ||
| Critics’ Circle Theatre Awards[122] | Najlepszy reżyser | John Tiffany | wygrana | |
| Najlepsza scenografia | Christine Jones | wygrana | ||
| Najbardziej obiecujący debiutant | Anthony Boyle | wygrana | ||
| 2017 | 18. WhatsOnStage Award[123] | Najlepsza oryginalna sztuka dramatyczna | wygrana | |
| Najlepszy aktor w dramacie | Jamie Parker | wygrana | ||
| Najlepszy aktor drugoplanowy w dramacie | Anthony Boyle | wygrana | ||
| Paul Thornley | nominacja | |||
| Najlepsza aktora drugoplanowa w dramacie | Poppy Miller | nominacja | ||
| Noma Dumezweni | wygrana | |||
| Najlepsza reżyseria | John Tiffany | wygrana | ||
| Najlepsze kostiumy | Katrina Lindsay | nominacja | ||
| Najlepsza scenografia | Christine Jones | wygrana | ||
| Najlepsze oświetlenie | Neil Austin | wygrana | ||
| Najlepsza oprawa wizualna | Finn Ross i Ash Woodward | wygrana | ||
| Laurence Olivier Award[124] | Najlepsza oryginalna sztuka dramatyczna | wygrana | ||
| Najlepszy reżyser | John Tiffany | wygrana | ||
| Najlepszy aktor | Jamie Parker | wygrana | ||
| Najlepsza aktorka drugoplanowa | Noma Dumezweni | wygrana | ||
| Najlepszy aktor drugoplanowy | Anthony Boyle | wygrana | ||
| Najlepsze kostiumy | Katrina Lindsay | wygrana | ||
| Najlepsza scenografia | Christine Jones | wygrana | ||
| Najlepszy projekt dźwięku | Gareth Fry | wygrana | ||
| Najlepsze oświetlenie | Neil Austin | wygrana | ||
| Najlepsza choreografia | Steven Hoggett | nominacja | ||
| Osiągnięcie muzyczne | Imogen Heap | nominacja | ||
| 2018 | 19. WhatsOnStage Award[125] | Najlepsza sztuka westendowa | wygrana | |
| Najlepszy plakat | wygrana | |||
Wersja broadwayowska edytuj
| Rok | Nagroda | Kategoria | Nominowany | Wynik |
|---|---|---|---|---|
| 2018 | Tony Awards[126][127] | Najlepsza sztuka dramatyczna | wygrana | |
| Najlepszy aktor w sztuce dramatycznej | Jamie Parker | nominacja | ||
| Najlepszy aktor drugoplanowy w sztuce dramatycznej | Anthony Boyle | nominacja | ||
| Najlepsza aktorka drugoplanowa w sztuce dramatycznej | Noma Dumezweni | nominacja | ||
| Najlepsza reżyseria – sztuka dramatyczna | John Tiffany | wygrana | ||
| Najlepsza choreografia | Steven Hoggett | nominacja | ||
| Najlepsza scenografia | Christine Jones | wygrana | ||
| Najlepsze kostiumy | Katrina Lindsay | wygrana | ||
| Najlepsze oświetlenie | Neil Austin | wygrana | ||
| Najlepszy projekt dźwięku | Gareth Fry | wygrana | ||
| Drama Desk Awards[128] | Najlepszy aktor drugoplanowy w sztuce dramatycznej | Anthony Boyle | nominacja | |
| Najlepsza reżyseria – sztuka dramatyczna | John Tiffany | wygrana | ||
| Najlepsza muzyka – sztuka dramatyczna | Imogen Heap | wygrana | ||
| Najlepsze kostiumy | Katrina Lindsay | nominacja | ||
| Najlepsze oświetlenie | Neil Austin | wygrana | ||
| Najlepsza oprawa wizualna | Finn Ross i Ash Woodward | wygrana | ||
| Najlepszy projekt dźwięku | Gareth Fry | wygrana | ||
| Najlepsze peruki i fryzury | Carole Hancock | nominacja | ||
| Outer Critics Circle Awards[129] | Najlepsza sztuka oryginalna | wygrana | ||
| Najlepszy aktor drugoplanowy w sztuce dramatycznej | Anthony Boyle | nominacja | ||
| Najlepsza ścieżka dźwiękowa (Broadway lub Off-Broadway) | Imogen Heap | nominacja | ||
| Najlepsza reżyseria – sztuka dramatyczna | John Tiffany | wygrana | ||
| Najlepsza choreografia | Steven Hoggett | nominacja | ||
| Najlepsza scenografia – dramat lub musical | Christine Jones | wygrana | ||
| Najlepsze kostiumy – dramat lub musical | Katrina Lindsay | nominacja | ||
| Najlepsze oświetlenie – dramat lub musical | Neil Austin | wygrana | ||
| Najlepsza oprawa wizualna – dramat lub musical | Finn Ross and Ash Woodward | wygrana | ||
| Najlepszy projekt dźwięku – dramat lub musical | Gareth Fry | wygrana | ||
| Drama League Awards[130] | Najlepsza sztuka dramatyczna – Broadway lub Off-Broadway | wygrana | ||
| Najlepszy występ | Anthony Boyle | nominacja | ||
| Noma Dumezweni | nominacja | |||
| 2020 | Nagroda Grammy[131] | Najlepsza ścieżka dźwiękowa – teatr | Imogen Heap (producent i kompozytor) | nominacja |
Wersja australijska edytuj
| Rok | Nagroda | Kategoria | Nominowany | Wynik |
|---|---|---|---|---|
| 2019 | Helpmann Awards[132] | Najlepsza sztuka | nominacja | |
| Najlepszy aktor w sztuce dramatycznej | William McKenna | nominacja | ||
| Najlepsza aktorka w sztuce dramatycznej | Paula Arundell | nominacja | ||
| Najlepsza ścieżka dźwiękowa | Imogen Heap | nominacja | ||
| Najlepsza scenografia | Christine Jones | nominacja | ||
| Najlepsze kostiumy | Katrina Lindsay | nominacja | ||
| Najlepsze oświetlenie | Neil Austin | wygrana | ||
| Najlepszy projekt dźwięku | Gareth Fry | nominacja | ||
Przypisy edytuj
- ↑ a b Harry Potter and the biggest West End show EVER. „Daily Mail”, 2015-06-26. [dostęp 2016-02-14]. (ang.).
- ↑ a b JK Rowling reveals new Harry Potter stage play. „The Scotsman”, 2015-06-26. [dostęp 2016-02-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)]. (ang.).
- ↑ a b ‘Harry Potter and the Cursed Child’ Play Planned for 2016. „Rolling Stone”, 2015-06-26. [dostęp 2016-02-14]. (ang.).
- ↑ a b Leo Barraclough: Harry Potter Play to Open in London Next Year. „Variety”, 2015-06-26. [dostęp 2016-02-14]. (ang.).
- ↑ Thorne 2016 ↓, Akt I, s. 13–105.
- ↑ Thorne 2016 ↓, Akt II, s. 107–189.
- ↑ Thorne 2016 ↓, Akt III, s. 195–280.
- ↑ Thorne 2016 ↓, Akt IV, s. 283–334.
- ↑ J.K. Rowling’s “Harry Potter” in Development for West End Stage Premiere. Playbill, 2013-12-19. [dostęp 2016-02-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 marca 2016)]. (ang.).
- ↑ Harry Potter turned into stage play. „The Guardian”, 2013-12-20. [dostęp 2016-02-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 marca 2016)]. (ang.).
- ↑ Matilda Battersby: JK Rowling confirms new Harry Potter story for the theatre. „The Independent”, 2015-06-26. [dostęp 2016-02-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 września 2015)]. (ang.).
- ↑ JK Rowling to collaborate on Harry Potter play for West End. [w:] The Guardian [on-line]. 2014-05-09. [dostęp 2016-02-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (26 września 2015)]. (ang.).
- ↑ JK Rowling reveals new Harry Potter theatre show. „The Scotsman”, 2015-06-26. [dostęp 2016-02-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (24 lipca 2015)]. (ang.).
- ↑ Harry Potter and the Cursed Child, a new play by JK Rowling, will hit the West End in 2016. „The Daily Telegraph”, 2015-06-26. [dostęp 2016-02-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (23 stycznia 2016)]. (ang.).
- ↑ Harry Potter and the Cursed Child to open in 2016. BBC News, 2015-06-26. [dostęp 2016-02-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (12 stycznia 2016)]. (ang.).
- ↑ Jarry Lee: Here’s the One Thing J.K. Rowling Wants Everyone to Know About the New Harry Potter Play. BuzzFeed, 2015-06-29. [dostęp 2016-02-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 lutego 2016)]. (ang.).
- ↑ Harry Potter and the Cursed Child play to debut in London in 2016. „The Sydney Morning Herald”, 2015-06-26. [dostęp 2016-02-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (11 sierpnia 2015)]. (ang.).
- ↑ ‘Harry Potter and the Cursed Child’: Everything you need to know. mashable.com, 2015-06-27. [dostęp 2016-02-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 marca 2016)]. (ang.).
- ↑ JK Rowling reveals new Harry Potter play will be two-part epic. „The Independent”, 2015-09-25. [dostęp 2016-02-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 marca 2016)]. (ang.).
- ↑ a b Kate Maltby: There’s nothing confusing about a black actress playing Hermione Granger – Spectator Blogs. [dostęp 2016-02-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (12 lutego 2016)]. Cytat: JK Rowling tweeted this morning that she’d never specified Hermione’s skin colour in the books (ang.).
- ↑ Here’s How You Can See ‘Harry Potter And The Cursed Child’ Without Robbing Gringotts. MTV, 2015-10-23. [dostęp 2016-02-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (24 grudnia 2015)]. (ang.).
- ↑ Explore the Story – Harry Potter and the Cursed Child. J.K. Rowling’s Wizarding World, 2016. [dostęp 2016-07-22]. (ang.).
- ↑ Harry Potter and the Cursed Child. harrypottertheplaylondon.com. [dostęp 2016-07-26]. (ang.).
- ↑ Harry Potter and the Cursed Child gets five star reviews. 26 lipca 2016. [dostęp 2016-07-26]. Cytat: The play, written by Jack Thorne, is set 19 years after the seventh and final book in the series by JK Rowling. (ang.).
- ↑ World Premiere of “Harry Potter and the Cursed Child” Sets London Premiere. Playbill, 2015-06-26. [dostęp 2016-02-14]. (ang.).
- ↑ ‘Harry Potter And The Cursed Child’ To Open In London’s West End Summer 2016. deadline.com, 2015-06-26. [dostęp 2016-02-14]. (ang.).
- ↑ Harry Potter and the Cursed Child play to open in London in 2016, JK Rowling confirms. Digital Spy, 2015-06-26. [dostęp 2016-02-14]. (ang.).
- ↑ Harry Potter stage play to premiere in the West End next summer. „The Stage”, 2015-06-26. [dostęp 2016-02-14]. (ang.).
- ↑ Harry Potter and the Cursed Child to be presented in two parts. soniafriedman.com, 2015-09-25. [dostęp 2016-02-14]. (ang.).
- ↑ Meet the Harry Potter fans ‘keeping the secrets’ of the Cursed Child. 8 czerwca 2016. (ang.).
- ↑ Raisa Bruner. J.K. Rowling Asks Harry Potter Fandom to ‘Keep the Secrets’ of ‘Cursed Child’. „Time”, 6 czerwca 2016. [dostęp 2019-05-26]. (ang.).
- ↑ Harry Potter fans asked to keep a secret. 9 czerwca 2016. [dostęp 2019-05-26]. (ang.).
- ↑ „Harry Potter and the Cursed Child” stars explain why fans are keeping the play’s secrets. 29 maja 2018. [dostęp 2019-05-26]. (ang.).
- ↑ a b How to get tickets to Harry Potter and the Cursed Child. whatsonstage.com, 2015-10-23. [dostęp 2016-02-14]. (ang.).
- ↑ a b Harry Potter and the Cursed Child ticket sale: Over 175,000 tickets sell in just eight hours. „The Independent”, 2015-10-29. [dostęp 2016-02-14]. (ang.).
- ↑ Grown-up Harry must juggle working at the Ministry of Magic with being a father to three children, including his youngest Albus.. Sky, 2015-10-23. [dostęp 2016-02-14]. (ang.).
- ↑ a b Harry Potter and the Cursed Child run extended to April 2017 as touted tickets go on sale for £3,000. „The Daily Telegraph”, 2015-10-29. [dostęp 2016-02-14]. (ang.).
- ↑ Extended booking dates confirmed for Harry Potter and The Cursed Child general sale. Digital Spy, 2015-10-29. [dostęp 2016-02-14]. (ang.).
- ↑ Harry Potter and the Cursed Child extends booking Yet Again – this time to May 2017. [w:] Digital Spy [on-line]. 2015-10-23. [dostęp 2016-02-14]. (ang.).
- ↑ Harry Potter Stage Show Producers Warn Scalpers That Resold Tix Will Not Fly. [w:] playbill.com [on-line]. Playbill, 2015-10-29. [dostęp 2016-02-14]. (ang.).
- ↑ Your Questions Answered. harrypottertheplay.com. [dostęp 2016-02-14]. (ang.).
- ↑ The Friday Forty. Palace Theatre. [dostęp 2016-07-22]. (ang.).
- ↑ Harry Potter and the Cursed Child announces lead cast. BBC News, 2015-12-21. [dostęp 2016-02-14]. (ang.).
- ↑ Christopher Hooton: JK Rowling shuts down anyone with a problem about Hermione being black on Twitter: ‘Frizzy hair is canon’. „The Independent”, 2015-12-21. [dostęp 2016-02-14]. Cytat: Responding to (a small pocket of) negative discussion of the casting, she tweeted: “Canon: brown eyes, frizzy hair and very clever. White skin was never specified. Rowling loves black Hermione.” UPDATE: Hold up, maybe the logic isn’t quite so airtight. (ang.).
- ↑ Black ‘Harry Potter’ Characters Aren’t Just Beautiful – They’re Revolutionary [online], huffingtonpost.com [dostęp 2017-11-18] (ang.).
- ↑ Always the Tone of Surprise... Ron and Hermione [online], foursweatervests.org [dostęp 2017-11-18].
- ↑ Harry Potter characters drawn by J.K. Rowling in 1999 [online], holykaw.alltop.com [dostęp 2017-11-18] (ang.).
- ↑ Pottermore [online], shop.pottermore.com [dostęp 2017-12-02] [zarchiwizowane z adresu 2016-04-11].
- ↑ Cover art | Harry Potter Wiki | [online], harrypotter.wikia.com [dostęp 2017-12-02] (ang.).
- ↑ 42 Member multicultural cast revealed for “Harry Potter and the Cursed Child”. 26 lutego 2016. [dostęp 2016-03-07]. (ang.).
- ↑ Full casting announced for Harry Potter and the Cursed Child. whatsonstage.com, 26 lutego 2016. [dostęp 2016-03-07]. (ang.).
- ↑ Harry Potter and the Cursed Child full casting announced. Best of Theatre, 1 września 2021. [dostęp 2021-09-02]. (ang.).
- ↑ Jeremy Gerard: ‘Harry Potter and the Cursed Child’ Sets April 22 2018 Broadway Opening. 4 maja 2017. [dostęp 2017-05-04]. (ang.).
- ↑ Ryan McPhee: Harry Potter and the Cursed Child Officially Opens on Broadway April 22. Playbill, 22 kwietnia 2018. [dostęp 2021-11-11]. (ang.).
- ↑ Harry Potter and the Cursed Child to Bow on Broadway in 2018. [dostęp 2017-10-25]. (ang.).
- ↑ Harry Potter and the Cursed Child Play | Broadway. Harry Potter and the Cursed Child. [dostęp 2017-10-25]. (ang.).
- ↑ Another Harry Potter Landmark: At $68 Million, the Most Expensive Broadway Nonmusical Play Ever. 14 kwietnia 2018. (ang.).
- ↑ Derschowitz, Jessica: Broadway shutdown extended again, theaters to remain closed until czerwiec 2021. 9 października 2020. [dostęp 2020-12-11]. (ang.).
- ↑ Ryan McPhee: Harry Potter and the Cursed Child Pushes Up Broadway Return. 12 lipca 2021. (ang.).
- ↑ Harry Potter and the Cursed Child. HarryPotterThePlay.com. [dostęp 2017-10-25]. (ang.).
- ↑ Nathanael Cooper: The secret is out: How Harry Potter and the Cursed Child came to Melbourne. „The Sydney Morning Herald”, 28 października 2017. (ang.).
- ↑ Harry Potter and the Cursed Child Parts One and Two. HarryPotterThePlay.com. [dostęp 2018-07-25]. (ang.).
- ↑ Nathanael Cooper: Next generation of wizards: Harry Potter and the Cursed Child cast revealed. „The Sydney Morning Herald”, 1 września 2018. (ang.).
- ↑ Cast Announced For Australian Premiere Production – Harry Potter and the Cursed Child Melbourne. 30 sierpnia 2018. (ang.).
- ↑ Harry Potter and the Cursed Child to make Canadian premiere in 2020. CBC News, 22 maja 2019. (ang.).
- ↑ Mirvish.com: Harry Potter and the Cursed Child. Mirvish.com. [dostęp 2021-11-11]. (ang.).
- ↑ Coronavirus: Harry-Potter-Premiere in Hamburg verschoben. NDR.de, 2020-03-14. [dostęp 2021-11-09]. (niem.).
- ↑ a b Harry Potter und das verwunschene Kind. [dostęp 2021-11-09]. (niem.).
- ↑ Daniel Fabian: Bald in Deutschland: Trailer zur Potter-Fortsetzung „Harry Potter und das verwunschene Kind”. Filmstarts.de. [dostęp 2021-11-09]. (niem.).
- ↑ Daniel Kaiser: „Harry Potter” in Hamburg: John Tiffany im Gespräch. NDR.de, 2020-02-07. [dostęp 2021-11-09]. (niem.).
- ↑ Harry Potter Theater Hamburg » Jetzt Tickets + Hotel sichern!. Travelcircus. [dostęp 2021-11-09]. (niem.).
- ↑ a b Harry Potter und das verwunschene Kind | Kast & Kreativteam. [dostęp 2021-11-09]. (niem.).
- ↑ Harry Potter and the Cursed Child to premiere in Tokyo, Japan in 2022 | Wizarding World. www.wizardingworld.com. [dostęp 2021-11-11]. (ang.).
- ↑ 舞台『ハリー・ポッターと呪いの子』 | 公式サイト. www.harrypotter-stage.jp. [dostęp 2021-11-11]. (jap.).
- ↑ Cast Announcement | Harry Potter and the Cursed Child London. 21 grudnia 2015. [dostęp 2017-08-02]. (ang.).
- ↑ Ryan McPhee: Original Harry Potter and the Cursed Child Trio to Reunite on Broadway; Additional Casting Announced | Playbill. Playbill, 2 sierpnia 2017. [dostęp 2017-08-02]. (ang.).
- ↑ Cast Announced For Australian Premiere Production. 2 września 2018. (ang.).
- ↑ Rehearsals Begin – First Look at Full Cast. 17 października 2018. (ang.).
- ↑ Mark J. Franklin: Meet the Cast of Harry Potter and the Cursed Child in San Francisco. 10 października 2019. [dostęp 2019-11-20]. (ang.).
- ↑ Cast Announced for the San Francisco Production of Cursed Child. Pottermore, 1 sierpnia 2019. [dostęp 2019-11-20]. (ang.).
- ↑ 舞台『ハリー・ポッターと呪いの子』 | 公式サイト. www.harrypotter-stage.jp. [dostęp 2021-11-11]. (jap.).
- ↑ Harry Potter and the Cursed Child to be eighth book. BBC News, 2016-02-10. [dostęp 2016-02-14]. (ang.).
- ↑ New Harry Potter book coming out in July: the play script. „The Guardian”, 2016-02-10. [dostęp 2016-02-14]. (ang.).
- ↑ Tracey Wong: Comparing the Rehearsal and Final Editions of „Cursed Child”. MuggleNet, 2017-09-05. [dostęp 2021-11-11]. (ang.).
- ↑ Media Rodzina: Komunikat prasowy. mediarodzina.pl, 2016-05-20. [dostęp 2016-05-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-03)]. (pol.).
- ↑ Harry Potter i przeklęte dziecko: Część pierwsza i druga (wydanie poszerzone). Świat Książki. [dostęp 2021-11-11]. (pol.).
- ↑ Harry Potter and the Cursed Child review: Tailor made for the theatre. 25 lipca 2016. [dostęp 2016-07-31]. (ang.).
- ↑ a b Harry Potter and the Cursed Child: A magical experience. 26 lipca 2016. [dostęp 2016-07-31]. (ang.).
- ↑ Harry Potter and the Cursed Child review at Palace Theatre. [dostęp 2016-07-31]. (ang.).
- ↑ a b Review: Harry Potter and the Cursed Child (Palace Theatre). [dostęp 2016-07-31]. (ang.).
- ↑ Harry Potter and the Cursed Child is a magical show with a strong emotional core – review. [dostęp 2016-07-31]. (ang.).
- ↑ Michael Billington: Harry Potter and the Cursed Child review – duel of dark and light carried off with dazzling assurance. 26 lipca 2016. [dostęp 2016-07-31]. (ang.).
- ↑ Kate Maltby: ‘Harry Potter and the Cursed Child, Parts One and Two’ Review: The Spell of Friendship. 25 lipca 2016. [dostęp 2016-07-31]. (ang.).
- ↑ Matt Trueman: West End Review: ‘Harry Potter and the Cursed Child’. 25 lipca 2016. [dostęp 2016-07-31]. (ang.).
- ↑ a b Some ‘Harry Potter’ fans are so disappointed with the new story that they’re refusing to call it canon. Business Insider, 31 lipca 2016. Cytat: As a longtime “Harry Potter” enthusiast myself, I regretfully agree with the vocal minority who did not enjoy “Cursed Child” and would rather it wasn’t part of Harry Potter’s story. (ang.).
- ↑ Allison Shoemaker: Why a Harry Potter and the Cursed Child film may or may not work. Consequence of Sound, 2 sierpnia 2016. (ang.).
- ↑ Sam Haysom: 15 thoughts I had while reading ‘Harry Potter and the Cursed Child’. Mashable. [dostęp 2017-02-24]. (ang.).
- ↑ Archived copy. [dostęp 2017-04-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (24 kwietnia 2017)]. (ang.).
- ↑ The Boy Who Lived. Harry Potter Oriented Things. [dostęp 2021-11-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-25)]. (ang.).
- ↑ How Harry Potter & the Cursed Child Continues Harr’s Story. 9 sierpnia 2016. [dostęp 2017-02-24]. (ang.).
- ↑ Here’s what fans are saying about the new ‘Harry Potter’ play that just premiered in London. [dostęp 2017-02-24]. (ang.).
- ↑ George Simpson: ‘Horrible fan fiction’: Fans HATE Harry Potter and the Cursed Child book and here’s why. 3 sierpnia 2016. (ang.).
- ↑ Harry Potter and Cursed Child failed to impress fans on pages. 3 sierpnia 2016. (ang.).
- ↑ After Reading The ‘Harry Potter’ Series 20 Times, Here’s Why I’ll Never Touch “Cursed Child” Again. 25 października 2016. (ang.).
- ↑ The Magic Is Gone but Harry Potter Will Never Die. Time. (ang.).
- ↑ Samantha Lanevi: Why ‘Harry Potter and the Cursed Child’ Disappointed a Lifelong Harry Potter Fan. 4 sierpnia 2016. (ang.).
- ↑ Harry Potter and the Cursed Child Parts One and Two. Goodreads. [dostęp 2021-11-12]. (ang.).
- ↑ Harry Potter i przeklęte dziecko. Lubimyczytać.pl. [dostęp 2021-11-12]. (pol.).
- ↑ Wojciech Smoła: Harry Potter i przeklęte dziecko – recenzja książki. IGN Polska, 2016-10-25. [dostęp 2021-11-12]. (pol.).
- ↑ Julia Świerczyńska: Powrót magii, czyli recenzja książki Harry Potter i przeklęte dziecko. Nerdheim.pl, 2016-10-24. [dostęp 2021-11-12]. (pol.).
- ↑ Michał Paszkowski: Harry Potter i przeklęte dziecko – recenzja książki. Naekranie.pl. [dostęp 2021-11-12]. (pol.).
- ↑ Tomasz Laba: Bilet na Harry Potter i przeklęte dziecko jest warty każdego galeona. Spider’s Web, 2018-02-26. [dostęp 2021-11-12]. (pol.).
- ↑ ‘Harry Potter and the Cursed Child’ Script Book Sells Over 2 Million Copies in 2 Days. The Hollywood Reporter. [dostęp 2019-11-26]. (ang.).
- ↑ Hayley C. Cuccinello: How J.K. Rowling Earned $95 Million in a Year. Forbes.com. (ang.).
- ↑ Gael Fashingbauer Cooper: Harry Potter script the most preordered book of 2016. CNN, 21 lipca 2016. [dostęp 2016-07-22]. (ang.).
- ↑ Aja Romano: The “Harry Potter” universe still can’t translate its gay subtext to text. It’s a problem.. 4 września 2016. (ang.).
- ↑ Ellen Ricks: “Harry Potter” and the History of Queerbaiting. The Mary Sue, 21 marca 2018. (ang.).
- ↑ Ilana Masad: “Harry Potter and the Possible Queerbaiting”: why fans are mad over a lack of gay romance. „The Guardian”, 16 sierpnia 2016. (ang.).
- ↑ Emma Lord: 14 Moments That Made You Ship Albus & Scorpius. 31 lipca 2016. (ang.).
- ↑ Jessica J.: Director John Tiffany Addresses Accusations of Queerbaiting in “Cursed Child”. Muggle Net, 30 lipca 2018. (ang.).
- ↑ Jessie Thompson: Evening Standard Theatre Awards 2016: The winners. „London Evening Standard”, 2017-02-14. [dostęp 2021-11-11]. (ang.).
- ↑ Critics’ Circle Theatre Award 2016 winners announced. Official London Theatre. [dostęp 2021-11-11]. (ang.).
- ↑ 18th Annual WhatsOnStage Awards – 2017 Results. WhatsOnStage.com, 2017-12-23. [dostęp 2021-11-11]. (ang.).
- ↑ Olivier Awards 2017: Winners in full. BBC News, 2017-04-09. [dostęp 2021-11-11]. (ang.).
- ↑ 19th Annual WhatsOnStage Awards – 2018 Results. WhatsOnStage.com, 2019-04-20. [dostęp 2021-11-11].
- ↑ 2018 Tony Award Nominations: SpongeBob SquarePants and Mean Girls Lead the Pack. Playbill, 1 maja 2018. [dostęp 2018-05-02]. (ang.).
- ↑ UPDATING LIVE: The Winners of the 2018 Tony Awards. Playbill, 10 czerwca 2018. [dostęp 2018-06-10]. (ang.).
- ↑ Gordon Cox: ‘Carousel,’ ‘SpongeBob SquarePants’ Lead 2018 Drama Desk Nominations (Full List). 26 kwietnia 2018. [dostęp 2018-04-30]. (ang.).
- ↑ 2018 Outer Critics Circle Nominations Announced. 24 kwietnia 2018. [dostęp 2018-04-24]. (ang.).
- ↑ Greg Evans: Broadway’s ‘Harry Potter’, ‘Mean Girls’, ‘Angels in America’ Among Drama League Award Nominees – Complete List. Deadline Hollywood, 18 kwietnia 2018. [dostęp 2018-04-20]. (ang.).
- ↑ Grammy Awards Nominations: The Complete List. Variety, 21 listopada 2019. [dostęp 2019-11-21]. (ang.).
- ↑ Helpmann Awards nominees 2019. The Fame Reporter, 2019-06-12. [dostęp 2021-09-29]. (ang.).
Bibliografia edytuj
- Jack Thorne, J.K. Rowling, John Tiffany: Harry Potter i przeklęte dziecko: Część pierwsza i druga. Małgorzata Hesko-Kołodzińska, Piotr Budkiewicz (tłum.). Poznań: Media Rodzina, 2016. ISBN 978-83-8008-916-7. (pol.).
Linki zewnętrzne edytuj
- Oficjalna strona spektaklu (ang. • niem. • jap.)