Herbaciarnia
Herbaciarnia – lokal gastronomiczny typu uzupełniającego[1], w którym podawana jest przede wszystkim herbata wraz z dodatkami[2].
Pierwsze herbaciarnie i kawiarnie pojawiły się w Europie w XVII wieku, jako miejsca spotkań i wymiany informacji[3]. Herbaciarnia jest najczęściej lokalem z obsługą kelnerską. Główny asortyment (oprócz herbaty w dużym wyborze) stanowią wyroby cukiernicze, przekąski, napoje bezalkoholowe oraz czasem niskoprocentowe napoje alkoholowe[4].
Herbaciarnie (mand. Cha guan lub mała herbaciarnia: Cha liao) posiadają szczególne miejsce w kulturze chińskiej. Były tam znane już w czasach dynastii Song. W czasach dynastii Qing arystokracja mandżurska spędzała wiele czasu w herbaciarniach i stały się one wówczas ważnym miejscem aktywności ludzi z różnych środowisk, takich jak wysocy urzędnicy, kupcy, jak również ich podwładni. Aby przyciągnąć klientów, w niektórych chińskich herbaciarniach budowane są sceny do grania na tom-tomach, snucia opowieści i wystawiania sztuk teatralnych, co czyni je miejscami rozrywkowymi[5].
Do Europy herbata dotarła w początku XVII wieku z Japonii za pośrednictwem holenderskich kupców, a do Polski z Francji w 1664[6]. Jednym z pierwszych krajów w Europie, gdzie otwierano herbaciarnie, były Czechy. Pierwsza herbaciarnia serwująca tylko herbatę została otwarta w Pradze w 1908[7].
W Stanach Zjednoczonych herbaciarnie stały się modne w początkach XX wieku i były prowadzone głównie przez kobiety z klasy średniej pragnące uzyskać dodatkowe dochody, ale nie brakowało też lokali sieciowych. W Ameryce do herbaty serwowano pieczywo i lekkie posiłki. Rozkwit herbaciarni przyniósł tam okres prohibicji[8].
W niektórych kulturach herbaciarnie są lokalami przeznaczonymi wyłącznie dla mężczyzn, jak np. czajhany w muzułmańskich krajach Azji Środkowej[9].
Przypisy edytuj
- ↑ Encyklopedia zarządzania, Usługa gastronomiczna
- ↑ Słownik Języka Polskiego PWN, Herbaciarnia
- ↑ Mateusz Nieć, Komunikowanie społeczne i media. Perspektywa politologiczna, Wolters Kluwer, Warszawa, 2010, s. 99 ISBN 978-83-264-0504-4
- ↑ Joanna Duda, Sebastian Krzywda, Hotelarstwo. Tom IV. Usługi żywieniowe w hotelarstwie, WSiP, Warszawa, 2014, s. 20, ISBN 978-83-02-14704-3
- ↑ Visit Beijing, The History of the Chinese Tea House
- ↑ Polish News, Historia picia herbaty
- ↑ Czajnikowy.pl, Historia kultury picia herbaty w Czechach. Jak powstały herbaciarnie w Polsce?
- ↑ Jstor Daily, The Top-Secret Feminist History of Tea Rooms
- ↑ Anna Cieślewska, Organizacje międzynarodowe w procesie budowania samorządności lokalnej w Tadżykistanie na podstawie działalności fundacji Aga Khana i Programu Narodów Zjednoczonych (UNDP), w: red. Katarzyna Górak-Sosnowska, Joanna Jurewicz, Kulturowe uwarunkowania rozwoju w Azji i Afryce, Ibidem, Kurowice, 2010, s. 367 ISBN 978-83-62331-02-4