Hokejowa Liga Mistrzów

Hokejowa Liga Mistrzów (oficjalny skrót CHL, od ang. Champions Hockey League) – międzynarodowe, klubowe rozgrywki hokeja na lodzie, utworzone z inicjatywy Międzynarodowej Federacji Hokeja na Lodzie (IIHF).

Historia edytuj

20 kwietnia 2007 IIHF podjęła decyzję o zlikwidowaniu z końcem sezonu 2007/2008 rozgrywek Pucharu Mistrzów IIHF i wprowadzeniu w ich miejsce zupełnie nowej rywalizacji pucharowej dla czołowych europejskich klubów hokejowych, począwszy od sezonu 2008/2009. 13 stycznia 2008 - podczas kongresu tej organizacji w Petersburgu - oficjalnie powołano do życia hokejową Ligę Mistrzów.

Dotychczasowi triumfatorzy edytuj

Edycja Sezon Zwycięzca Wynik Finalista Półfinaliści
I. 2008/2009   ZSC Lions 7:2   Mietałłurg Magnitogorsk   Saławat Jułajew Ufa i   Espoo Blues
II. 2014/2015   Luleå HF 4:2   Frölunda HC   Skellefteå AIK i   Oulun Kärpät
III. 2015/2016   Frölunda HC 2:1   Oulun Kärpät   HC Davos i   Rauman Lukko
IV. 2016/2017   Frölunda HC 4:3 d.   Sparta Praga   Fribourg-Gottéron i   Växjö Lakers
V. 2017/2018   JYP 2:0   Växjö Lakers   Bílí tygři Liberec i   HC Oceláři Trzyniec
VI. 2018/2019   Frölunda HC 3:1   EHC Red Bull Monachium   HC Pilzno 1929 i   EC Red Bull Salzburg
VII. 2019/2020   Frölunda HC 3:1   Mountfield Hradec Králové   Luleå HF i   Djurgårdens IF
VIII. 2020/2021
Edycja odwołana z powodu pandemii COVID-19[1]
IX. 2021/2022   Rögle BK 2:1   Tappara Tampere   EHC Red Bull Monachium i   Frölunda HC

System pierwszych rozgrywek edytuj

W pierwszych rozgrywanych uczestniczyło 12 drużyn było podzielonych na 4 trzyzespołowe grupy, w których kluby grały systemem każdy z każdym mecz i rewanż. Do półfinałów awansowali zwycięzcy grup. Półfinały i finał rozegrano systemem pucharowym mecz i rewanż. Gospodarzem drugiego meczu była drużyna mająca lepszy bilans punktowy w grupie.

Docelowo udział w rozgrywkach miały brać drużyny ze wszystkich europejskich federacji hokejowych zrzeszonych w IIHF.

Miejsce w
rankingu IIHF
Państwo Nazwa ligi Liczba zespołów do
wystawienia w CHL
1.   Szwecja Elitserien 2
2.   Finlandia SM-liiga 2
3.   Czechy O2 Extraliga 2
4.   Rosja KHL 2
5.   Słowacja Slovnaft extraliga 1
6.   Szwajcaria National League A 1
9.   Niemcy Deutsche Eishockey Liga 1
od 5. do 9. pozostałe zwycięzca kwalifikacji 1
- - razem: 12

Edycja 2008/2009 edytuj

Przed rozpoczęciem premierowej edycji został rozegrany turniej kwalifikacyjny, który odbył się od 12 do 14 września 2008 w Arena Nürnberger Versicherung w Norymberdze. Zwycięzca awansował do fazy grupowej turnieju.

Sportowe zmagania jej premierowej edycji zostały zainaugurowane 8 października 2008 meczami pierwszej kolejki, a zakończone - przeprowadzonym w dniach 21-28 stycznia 2009 - finałem. W głównej fazie rozgrywek uczestniczyło 12 drużyn z 7 państw. W finale rozgrywanym formułą dwumeczu spotkały się drużyny: ZSC Lions oraz Mietałłurg Magnitogorsk. Zwycięzcą została drużyna ze Szwajcarii, która zwyciężyła 7:2 (w danych spotkania 2:2 i 5:0). Najskuteczniejszym zawodnikiem turnieju został Kanadyjczyk Jean-Guy Trudel, zaś królem strzelców Szwajcar Adrian Wichser. MVP turnieju został Fin Ari Sulander (wszyscy ZSC Lions).

21 stycznia 2009 Mietałłurg Magnitogorsk   2:2   ZSC Lions Arena Metallurg, Magnitogorsk
28 stycznia 2009 ZSC Lions   5:0   Mietałłurg Magnitogorsk Diners Club Arena, Rapperswil

Niedoszła edycja 2009/2010 edytuj

Z państw, mogących wystawić po 1 przedstawicielu do CHL desygnowany będzie mistrz kraju, natomiast federacje posiadające 2 miejsca obsadzą je mistrzem kraju oraz zwycięzcą rywalizacji w sezonie zasadniczym (przed rozpoczęciem fazy play off). Jeżeli będzie to ta sama drużyna - w CHL grać będzie wicelider tabeli po sezonie zasadniczym.

Od sezonu 2009/2010 do rozgrywek hokejowej Ligi Mistrzów miały zostać dopuszczone 24 zespoły, jednak decyzje o przydziale miejsc poszczególnym federacjom zapadnią w drugiej połowie 2008 (spore szanse na znalezienie się w tym gronie miał posiadać triumfator polskiej Ekstraligi).

Na sezon 2009/2010 początkowo planowano rozszerzenie rozgrywek do drużyn z 22 krajów, z których te najsłabsze miały rywalizować w dwustopniowych kwalifikacjach. Z powodu rezygnacji sponsorów i problemów ze znalezieniem nowych IIHF odwołała jednak rozgrywki, ale obiecała ich powrót w sezonie 2010/2011.

Jednak w 9 marca 2010 roku Międzynarodowa Federacja Hokeja na Lodzie (IIHF) poinformowała, że ostatecznie rezygnuje z zabiegów na rzecz reaktywacji Hokejowej Ligi Mistrzów[2]. W kolejnych sezonach mimo obowiązywania umowy z powodu problemów finansowych nie udało się przeprowadzić rozgrywek ELM. Z zaproponowanych projektów żaden nie został zaakceptowany przez IIHF, związki krajowe i władze lig.

Decyzję IIHF o zawieszeniu rozgrywek w sezonie 2009/10 zaskarżył w sądzie szwajcarski klub SC Bern, który twierdzi, iż z powodu odwołania rozgrywek w ubiegłym sezonie stracił 1,2 mln franków szwajcarskich żądając zadośćuczynienia za poniesienie straty finansowe. Decyzję w trej sprawie podejmie Sportowy Sąd Arbitrażowy[3].

Nieudana reaktywacja o Puchar Prezydenta edytuj

W 2011 postanowiono o stworzeniu turnieju pod nazwą Puchar Prezydenta, który miał stanowić niejako kontynuację rozgrywek w innym formacie. Turniej miał na celu wyłonienie najlepszej drużyny klubowej spośród triumfatorów najsilniejszych lig narodowych. Impreza miała mieć identyczny format, jak rozgrywany w latach 2005-2008 Puchar Mistrzów IIHF.

Turniej zaplanowano w terminie 5-8 stycznia 2012 w Petersburgu (Rosja) i miało w nim wziąć udział sześć drużyn, aktualnych mistrzów najmocniejszych lig europejskich: niemiecki Eisbären Berlin (DEL), szwedzki Färjestads BK (Elitserien), szwajcarski HC Davos (National League A), fiński HIFK (SM-liiga), HC Oceláři Trzyniec (Tipsport Extraliga) i rosyjski Saławat Jułajew Ufa (KHL)[4]. Pula nagród finansowych miała wynieść 1 mln franków szwajcarskich (ok. 3,24 mln złotych), z czego zwycięzca otrzymał 400 tysięcy.

Edycja 2014/2015 edytuj

 
Mecz półfinałowy Kärpät - Frölunda.

W 2013 podjęto decyzję o przywróceniu rozgrywek HLM w sezonie 2014/2015. Rozgrywki odbyły się od 21 sierpnia 2014 do 3 lutego 2015. Początkowo planowano, ze weźmie w niej udział 40 zespołów z najmocniejszych lig europejskich, jednak z wyłączeniem rozgrywek KHL[5]. W lutym 2014 podano kolejne szczegóły rozgrywek, zaprezentowano logo oraz zaanonsowano wstępnie uczestników[6]. Ostatecznie do turnieju włączono kolejne cztery drużyny, w tym 6 drużyn dostało tzw. dziką kartę[7].

Rozgrywki rozpoczęły się od fazy grupowej w której 44 zespoły (z 12 państw) podzielone zostały do 11 grup. Zwycięzcy grup oraz pięć drużyn z drugich miejsc z najlepszym bilansem punktowym awansowało do fazy pucharowej. Faza pucharowa składała się z czterech rund. Trzy z nich rozgrywane były w formuje mecz-rewanż, zaś finał rozgrywany jest na lodowisku drużyn, która zdobyła najwięcej punktów w czasie całych rozgrywek.

Rozgrywki wygrała szwedzka drużyna Lulea, która pokonała na własnym lodowisku w finale zespół Frölunda z tego samego kraju[8]. Królem strzelców został Szwed Andreas Johnsson, zaś najskuteczniejszym zawodnikiem Mathis Olimb (obaj z Frölundy). Ponadto Norweg został wybrany najbardziej wartościowym zawodnikiem rozgrywek[9].

3 lutego 2015 Luleå HF   4:2   Frölunda HC Coop Arena, Luleå

Edycja 2015/2016 edytuj

Rozgrywki odbyły się od 20 sierpnia 2015 do 9 lutego 2016. Uczestniczyło w nich o 8 zespołów więcej niż w poprzedniej edycji. Łącznie wystartowało 48 zespołów z 12 państw (w tym po raz pierwszy z Białorusi. Zmieniono format rozgrywek. Najpierw przeprowadzono fazę grupową w której wszystkie zespoły zostały przydzielone do trzy drużynowych grup (16 grup). Dwie najlepsze drużyny z każdej z grup awansowały do fazy pucharowej. Druga część rozgrywek składała się z pięciu rund. Pierwsze cztery z nich rozgrywane były w formuje mecz-rewanż, zaś finał rozgrywany jest na lodowisku drużyn, która zdobyła najwięcej punktów w czasie całych rozgrywek.

Rozgrywki wygrała szwedzka drużyna Frölunda HC, która pokonała w hali Oulun Energia Areena zespół Oulun Kärpät[10]. Najskuteczniejszym zawodnikiem oraz najbardziej wartościowym zawodnikiem rozgrywek został Amerykanin Ryan Lasch (Frölunda). Najwięcej bramek (7) zdobyli: Fin Toni Koivisto (Lukko), Kanadyjczyk Spencer Abbott (Frölunda) i Szwajcar Andres Ambühl (HC Davos).

9 lutego 2016 Oulun Kärpät   1:2   Frölunda HC Oulun Energia Areena, Oulu

Edycja 2016/2017 edytuj

Rozgrywki odbyły się od 16 sierpnia 2016 do 7 lutego 2017. Uczestniczyło w nich podobnie jak w poprzednim sezonie 48 zespołów z rekordowej ilości państw - 13 (w tym po raz pierwszy z Polski. Format rozgrywek pozostał bez zmian i składał się najpierw z fazy grupowej (16 grup po 3 zespoły), a następnie dwie najlepsze drużyny z każdej z grup awansowały do fazy pucharowej. Druga część rozgrywek składała się z pięciu rund. Pierwsze cztery z nich rozgrywane były w formuje mecz-rewanż, zaś finał rozgrywany jest na lodowisku drużyn, która zdobyła najwięcej punktów w czasie całych rozgrywek.

Tytuł obroniła Frölunda HC, która pokonała w hali Frolundaborgs Isstadion pokonała zespół Sparty Praga.

7 lutego 2016 Frölunda HC   4:3 d.   Sparta Praga Frölundaborgs isstadion, Göteborg

Dalsze edycje edytuj

Od sezonu 2017/2018 w rozgrywkach mają decydować jedyny aspekty sportowe (zlikwidowanie podziału na licencje A, B, C), bez uzyskania dzikich kart.

Przypisy edytuj

  1. 2020/21 CHL season cancelled. championshockeyleague.com, 2020-10-13. [dostęp 2020-10-13]. (ang.).
  2. Hokej.net - Ligi Mistrzów nie będzie [online], www.hokej.net [dostęp 2017-11-23] (ang.).
  3. Hokej.net - Odwołanie Ligi Mistrzów w sądzie [online], www.hokej.net [dostęp 2017-11-23] (ang.).
  4. Hokej.net - Mistrzowie zagrają o Puchar Prezydenta [online], www.hokej.net [dostęp 2017-11-23] (ang.).
  5. New era dawns for Europe. iihf.com. [dostęp 2013-12-09]. (ang.).
  6. CHL Feb 2014 - Olympic - International Ice Hockey Federation IIHF [online], sochi2014.iihf.com [dostęp 2017-11-23].
  7. Shaun Nicolaides: How did the 44 clubs qualify for the 2014/2015 CHL?. championshockeyleague.net. [dostęp 2014-05-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-06)]. (ang.).
  8. Jarosław Grabowski: Liga Mistrzów: zwycięstwo Luleå HF. hokej.net. [dostęp 2015-02-03]. (pol.).
  9. Henrik Manninen: Final of two halves. iihf.com. [dostęp 2015-02-03]. (ang.).
  10. Jarosław Grabowski: Frolunda Goteborg zwycięzcą Hokejowej Ligi Mistrzów. hokej.net. [dostęp 2016-02-09]. (pol.).

Linki zewnętrzne edytuj