Hrabia de Saint-Germain

Hrabia de Saint-Germain (ur. ? , zm. przypuszczalnie 27 lutego 1784), znany też jako „Cudowny Człowiek” (der Wundermann) – francuski szlachcic, dworzanin, podróżnik, wynalazca, wirtuoz pianina i skrzypiec, malarz i poeta. Wykazywał też zdolności w dziedzinie alchemii i prekognicji. Po jego śmierci wiele organizacji okultystycznych (np. The Summit Lighthouse) uznało go za swojego duchowego patrona. W przeciągu lat wiele osób twierdziło, że są hrabią de Saint Germain.

Życiorys edytuj

Pochodzenie edytuj

Niewiele wiadomo o przeszłości i prawdziwej tożsamości hrabiego Saint Germain. Istnieje wiele spekulacji na temat jego pochodzenia i przodków. Niektóre zakładają możliwość, że był nieślubnym dzieckiem hrabiego Adanero z Bayonne i Marii Anny Neuburskiej, wdowy po Karolu II Habsburgu, królu Hiszpanii. Inne, że był synem Franciszka II Rakoczego, księcia Siedmiogrodu.

Na dworach Europy edytuj

Po raz pierwszy hrabia de Saint Germain pojawił się w roku 1710 w Wenecji, gdzie poznał młodą hrabinę de Georgy. Przedstawiał się wówczas jako markiz Balletti. Jego wiek oceniono na około 40 lat. Z różnych źródeł wynika, że hrabia był w następnych latach gościem wielu lóż wolnomularskich i tajnych stowarzyszeń.

De Saint-Germain pojawił się Londynie w 1743 i w Edynburgu w 1745, gdzie został aresztowany za szpiegostwo, lecz wkrótce wypuszczony. W tym czasie zdobył reputację wspaniałego wiolonczelisty. Spotkał też Jana Jakuba Rousseau. W 1746 zniknął. Horace Walpole, który poznał go w Londynie rok wcześniej, opisał go następująco: „Śpiewa, wspaniale gra na wiolonczeli, komponuje, jest szalony i niezbyt rozsądny”.

Ponownie pojawił się w Wersalu w 1758. Wywołało to wielkie poruszenie. Nabył kwatery w Zamku Chambord. Hrabia Saint-Germain zasłynął ze swoich olbrzymich bogactw, często pokazywał się obwieszony drogocennymi kamieniami. Rozdawał też liczne prezenty, tkaniny barwione nowymi technikami, a nawet diamenty. Mimo to mówiono, że nie mają dla niego większej wartości. W tym okresie pojawiła się też plotka o długowieczności tajemniczego szlachcica. Saint Germain był bliskim znajomym i doradcą Ludwika XV Burbona i jego metresy Madame de Pompadour. W tamtym okresie nadworny błazen i mim, Gower, zaczął parodiować salonowe maniery hrabiego, żartując, że ten mógł być doradcą nawet samego Jezusa. Opuścił Paryż w 1760, po tym, jak Étienne-François de Choiseul próbował go aresztować.

Po tych wydarzeniach Saint Germain wyjechał do Rosji. Prawdopodobnie był w Sankt Petersburgu, w czasie, gdy Katarzyna II Wielka obejmowała tron. Późniejsze teorie spiskowe zakładały, że była to zasługa hrabiego. Rok później Saint Germain wyjechał do Północnych Niderlandów (obecnie Belgia). Tam kupił ziemię i przyjął nazwisko Surmount. Próbował zaoferować swoje usługi – obróbkę drzewa, skóry, wytwarzanie farb olejnych. W trakcie negocjacji z ministrem Karlem von Cobenzl napomknął o swoim królewskim rodowodzie oraz dokonał rzekomej transmutacji, zamieniając kawałek żelaza, w coś do złudzenia przypominającego złoto. Po tych wydarzeniach słuch o nim zaginął na 11 lat.

Powrót po latach edytuj

Ponownie pojawił się w 1774, przedstawiając się bawarskiemu hrabiemu jako Freiherr Reinhard Gemmingen-Guttenberg, hrabia Tsarogy. W 1776 Saint Germain był w Niemczech, gdzie tytułował się hrabią Welldone i ponownie oferował swoje wyroby – kosmetyki, wina, alkohole, kość słoniową. Zraził jednak wysłanników króla Fryderyka II swoimi opowieściami o transmutacji i tym, że porównał siebie do Boga. Królowi Fryderykowi osobiście oświadczył, że jest wolnomularzem.

Osiadł w domu księcia Karla von Hesse-Kassel, gubernatora Schleswig-Holstein. Tam spędzał czas na studiowaniu ziołolecznictwa i chemii. Księciu oświadczył, że jest Franciszkiem II Rakoczym, księciem Siedmiogrodu.

Hrabia Saint Germain zmarł na dworze księcia, 27 lutego w 1784 prawdopodobnie na zapalenie płuc. Pogrzeb odbył się 2 marca, co odnotowano w księgach parafialnych kościoła w Eckernförde. Gdy kilka dni później otwarto trumnę, okazała się pusta.

„Życie po życiu” edytuj

Niespełna rok później, 15 lutego 1785, roku Saint-Germaina rzekomo widziano w towarzystwie alchemika Cagliostro, lekarza Franza Mesmera i francuskiego pisarza i filozofa Luois-Claude’a de Saint-Martina na wielkim zjeździe okultystów w Wilhelmsbad.

Kolejne pogłoski o nadal żyjącym Saint Germainie pojawiły się w Paryżu w 1835 roku. W 1836 roku pojawił się na pogrzebie Karola z Hesji-Kassel, gdzie rozpoznało go wielu spośród tysięcy przybyłych. Lord Lytton nazwał go w 1842 roku bliskim przyjacielem, zaś w 1867 roku hrabia wziął udział w spotkaniu Wielkiej Loży Mediolanu. Ostatni raz z Saint-Germainem spotykała się w 1896 roku teozofka Annie Besant (kontynuatorka prac Heleny Bławatskiej). Podobno też w 1902 miał się spotkać z Saint-Germainem Rudolf Steiner (wg książki Steinera „Droga do wtajemniczenia”).

Wpływ na kulturę i sztukę edytuj

Literatura edytuj

Postać Hrabiego de Saint-Germain pojawia się w powieści Rękopis znaleziony w Saragossie Jana Potockiego. Występuje tam wzmianka, iż Hrabia de Saint-Germain jest nieśmiertelnym współwychowankiem Żyda Wiecznego Tułacza, będącym synem żołnierza rzymskiego i syryjskiej kobiety, a jego prawdziwe imię brzmi Germanus.
Saint-Germain pojawia się w opowiadaniu Aleksandra Puszkina Dama Pikowa.
Postać Hrabiego de Saint-Germain pojawia się w powieści Wahadło Foucaulta autorstwa Umberta Eco.
Saint-Germain występuje w utworach Michaela Scotta Alchemik, Mag, Czarodziejka, jest w nich nieśmiertelnym mistrzem żywiołu ognia.
Chelsea Quinn Yarbro(inne języki) jest autorką kilkunastu horrorów o wampirze, którego postać zainspirował Saint Germain.
Saint-Germain jest zakulisowym, ezoterycznym mistrzem, który pociąga za sznurki amerykańskiej rewolucji w opowiadaniu Dwie korony Ameryki Katherine Kurtz(inne języki).
W powieści Traci Harding Cosmic Logos Saint-Germain pojawia się jako Mistrz Rakoczy.
Mała wzmianka o hrabim jest zamieszczona w powieści Klub Dumas Arturo Pérez-Reverte.
Hrabia Saint-Germain pojawia się również w Trylogii czasu Kerstin Gier, jest założycielem Kręgu Dwanaściorga
Jest bohaterem negatywnym w powieści Pan Samochodzik i Krzyż Lotaryński Arkadiusza Niemirskiego
Postać hrabiego de Saint Germain pojawiła się w pozycjach Ręce precz od tej książki i Rozmowy ze śmiercią autorstwa Jana van Helsinga.
Hrabiemu de Saint-Germain poświęcony jest jeden rozdział w książce Ludzie o nadludzkich mocach Andrzeja Sarwy
Postać Saint-Germain'a opisana jest w opowiadaniu Waldemara Łysiaka Eliksir młodości z II części zbioru Perfidia oraz eseju Człowiek z Chambord w zbiorze Francuska ścieżka
W książce autorstwa Ramtha, Eliksir zwany miłością w rozdziale 4 Don Juan i Saint Germain w domu hrabiny pojawia się jako alchemik absolutny.
Postać hrabiego de Saint-Germain pojawia się w książce "Uwięziona w Bursztynie" drugiej części serii "Obca" Diany Gabaldon.
Postać hrabiego pojawia się w dwóch powieściach Andrzeja Sarwy: Wieszczba krwawej głowy i Cmentarz świętego Medarda.

Komiks edytuj

Saint-Germain pojawia się w komiksie Sandman: The Dead Boy Detectives (do którego scenariusz napisał Neil Gaiman).
Autorka mangi D.Gray-man zaznaczyła, że demoniczny złoczyńca Millenium Earl był wzorowany na Saint-Germainie.
W jednym z numerów komiksu The X files hrabia występuje jako postać epizodyczna.
W mandze Driffters jest jedną z postaci pobocznych trafiających do innego świata

Gry edytuj

Pojawił się w grze wideo Castlevania: Curse of Darkness jako tajemnicza postać podróżująca w czasie.
W grze MMORPG Nexus War znajduje się wyspa Saint-Germaina.
Gra RPG Unknown Armies przedstawia Saint-Germaina jako nieśmiertelną, tajemniczą postać, znaną też jako „Pierwszy i ostatni człowiek”
Jest on jedną z głównych postaci w japońskiej grze otome "Ikemen Vampire" jako czystokrwisty wampir, właściciel rezydencji, w której mieszkają zamienione przez niego w wampiry postacie historyczne.
Pojawia się jako jeden z głównych bohaterów w grze Card Shark, ucząc głównego bohatera oszukiwania przy grze w karty oraz podróżując wraz z nim w późniejszych etapach gry.

Muzyka edytuj

Saint Germain, w skrócie St Germain, jest pseudonimem scenicznym francuskiego muzyka Ludovica Navarre'a, tworzącego muzykę z pogranicza nu-jazzu, house'u i lounge'u.

Film edytuj

Saint Germain pojawia się jako jedna z postaci serialu animowanego Castlevania produkcji Netflix.