Hydrorafinacja
Hydrorafinacja, hydroodsiarczanie – katalityczny proces chemiczny stosowany w przemyśle rafineryjnym, w trakcie którego następuje stabilizacja surowca poprzez obniżenie w nim zawartości siarki, azotu, fluorowców, tlenu i śladów metali oraz wysycenie wiązań podwójnych[1].
.jpg)
Hydrorafinacji poddaje się głównie półprodukty i produkty przeróbki ropy naftowej oraz jej pozostałości destylacyjne (mazut, gudron), a także produkty koksochemiczne (benzol)[2][3] oraz frakcje benzynowe i naftowe podczas przygotowywania ich do procesu reformingu[2][4].
Proces hydrorafinacji prowadzi się w obecności bogatego w wodór gazu w temperaturze 260–427 °C[1] i pod ciśnieniem 2–7 MPa[3]. W charakterze katalizatorów stosuje się tlenki kobaltu i molibdenu na nośniku w postaci Al2O3, NiO, tiomolibdenianu niklu, siarczków wolframu lub niklu oraz V2O5. Obecnie najczęściej stosowane są tlenki kobaltu i molibdenu na Al2O3 ze względu na łatwość regeneracji i odporność na zatrucie. Przed użyciem tego typu katalizatorów muszą one zostać przygotowane poprzez reakcję z CS2 w celu przeprowadzenia tlenków kobaltu i molidenu w siarczki. Jeśli jednak, obok zmniejszenia zawartości związków siarki, konieczne jest również zmniejszenie zawartości azotu w produkcie, wówczas bardziej efektywne są katalizatory niklowo-kobaltowo-molibdenowe lub niklowo-molibdenowe (na Al2O3)[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Hydrotreating. W: J.H. Gary, G.E. Handwerk: Petroleum Refining Technology and Economics. Wyd. 4. Nowy Jork: Marcel Dekker, 2001, s. 175–186. ISBN 0-8247-0482-7.
- ↑ a b Wybrane katalityczne procesy rozkładowe. W: E. Grzywa, J. Molenda: Technologia podstawowych syntez chemicznych. T. 1. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 2008, s. 227–262. ISBN 978-83-204-3374-6.
- ↑ a b hydrorafinacja, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2015-05-08].
- ↑ Catalytic Reforming and Isomerization. W: J.H. Gary, G.E. Handwerk: Petroleum Refining Technology and Economics. Wyd. 4. Nowy Jork: Marcel Dekker, 2001, s. 189–214. ISBN 0-8247-0482-7.