I Korpus Kawalerii (III Rzesza)

I Korpus Kawalerii, niem. I. Kavallerie-Korps – jeden z niemieckich korpusów z czasów II wojny światowej.

I Korpus Kawalerii
I. Kavallerie-Korps
Historia
Państwo

 III Rzesza

Sformowanie

1944

Rozformowanie

1945

Nazwa wyróżniająca

Korpus Kawalerii Harteneck

Tradycje
Rodowód

LXXVIII Korpus

Dowódcy
Pierwszy

gen. Gustav Harteneck

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Rodzaj wojsk

kawaleria

Skład

patrz tekst

Gen. bryg Ibrányi Mihály, dowódca węgierskiej 1 Dywizji Kawalerii ze składu I Korpusu Kawalerii

Historia edytuj

I Korpus Kawalerii vel Korpus Kawalerii Harteneck utworzony został 25 maju 1944 roku na terenie Generalnego Gubernatorstwa. Jego bazą był LXXVIII Korpus, sformowany 6 marca 1944 roku[1]. I Korpus Kawalerii utworzono z węgierskiej 1 Dywizji Kawalerii oraz z niemieckich: 3 Brygady Kawalerii i 4 Brygady Kawalerii, które z powodów formalnych zostały przemianowane na dywizje[2]. Korpus szlak bojowy rozpoczął w sierpniu 1944 roku na froncie wschodnim w rejonie Narwy[3]. Gen. Ibrányi Mihály, dowodzący węgierską 1 Dywizją Kawalerii stanowczo sprzeciwił się żądaniom Niemców aby dowodzeni przez niego żołnierze wzięli udział w tłumieniu powstania warszawskiego[4].

Przeciwko Armii Czerwonej, Korpus walczył w listopadzie 1944 roku w składzie 4 Armii na terenie Prus Wschodnich, następnie w ramach 6 Armii na terenie Węgier[5]. Wojnę zakończył na obszarze Styrii razem z innymi oddziałami 2 Armii Pancernej[6]. 4 Dywizja Kawalerii pomimo zdobycia stolicy III Rzeszy (2 maja) nadal walczyła. Jeszcze 8 maja 1945 roku odparła atak Armii Czerwonej w rejonie Knittelfeld. Po dotarciu do pozycji armii brytyjskiej, oddziały I Korpusu Kawalerii 11 maja 1945 roku oddały się do niewoli. Zostały internowane w dolinie rzeki Mur. Gdy dla koni zabrakło paszy jakiej dostarczały pastwiska w dolinie rzeki, żołnierze wraz z końmi zostali przeniesieni do amerykańskiej strefy okupacyjnej[7].

Dowódcy korpusu edytuj

Skład korpusu edytuj

po sformowaniu w 1944[2]:

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj