István Dobi

węgierski polityk

István Dobi (ur. 31 grudnia 1898 w Szőny (obecnie część miasta Komárom), zm. 24 listopada 1968 w Budapeszcie) – węgierski polityk, w latach 1949–1952 premier Węgierskiej Republiki Ludowej, a w 1952–1967 przewodniczący Rady Prezydialnej Węgierskiej Republiki Ludowej.

István Dobi
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

31 grudnia 1898
Szőny, Królestwo Węgier Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

24 listopada 1968
Budapeszt, Węgierska Republika Ludowa

Premier Republiki Węgierskiej
Okres

od 10 grudnia 1948
do 20 sierpnia 1949

Przynależność polityczna

bezpartyjny

Poprzednik

Lajos Dinnyés

Następca

on sam jako Premier Węgierskiej Republiki Ludowej

Premier Węgierskiej Republiki Ludowej
Okres

od 20 sierpnia 1949
do 14 sierpnia 1952

Poprzednik

on sam jako Premier Republiki Węgierskiej

Następca

Mátyás Rákosi

Przewodniczący Rady Prezydialnej
Okres

od 14 sierpnia, 1952
do 14 kwietnia 1967

Poprzednik

Sándor Rónai

Następca

Pál Losonczi

Minister rolnictwa
Okres

od 23 lutego 1946
do 20 listopada 1946

Poprzednik

Bela Kovacs

Następca

Karol Marnosze

Odznaczenia
Order Kossutha I Klasy (Węgry) Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski
Leninowska Nagroda Pokoju

Młodość edytuj

Dobi pochodził z biednej rodziny chłopskiej, urodził się w Szőny. W 1916 zetknął się z ruchem ludowym. Poparł utworzenie Węgierskiej Republiki Rad. Po jej upadku w 1919 po raz pierwszy został aresztowany. Po zwolnieniu z więzienia był aktywny w partiach chłopskich i socjaldemokratycznych. Od początku lat 20 był pod nadzorem policji. Pracował dorywczo jako robotnik i rolnik. Chociaż nie był komunistą, został aresztowany kilka razy w ciągu rządów Miklósa Horthyego.

II wojna światowa edytuj

W czasie II wojny światowej był jednym z przywódców węgierskiego ruchu oporu, został powołany do służby wojskowej. Wrócił w lecie 1945 roku. Został jednyzm z czołowych działaczy Niezależnej Partii Drobnych Rolników(inne języki), która osiągnęła większość głosów w wyborach powszechnych w listopadzie 1945. Dobi był członkiem frakcji lewicowego skrzydła i opowiadał się za współpracą z komunistami.

Czasy powojenne edytuj

W 1948 otrzymał Order Odrodzenia Polski I klasy[1].

W 1962 został laureatem Międzynarodowej Leninowskiej Nagrody Pokoju.

Przypisy edytuj

  1. Wojciech Stela: Polskie ordery i odznaczenia (Vol. I). Warszawa: 2008, s. 47.