Iulius Paulus

Iulius Paulus
Zawód, zajęcie	jurysta
	Multimedia w Wikimedia Commons

Iulius Paulus lub krócej Paulus – rzymski jurysta. Żył na przełomie II i III wieku.

Nieznane są dokładne daty urodzin i śmierci Juliusza Paulusa. Pełnił wysokie funkcje państwowe. Początkowo był asesorem (asystentem) prefekta pretorianów Papiniana. Za czasów Heliogabala (218–222) przebywał na wygnaniu. Prawdopodobnie został prefektem pretorian po śmierci Ulpiana w 223^[1]^[2] za Aleksandra Sewera (222–235), należał do rady cesarskiej (consilium principis) za czasów Septimusa (193–211), Karakalli (211–217) i Aleksandra Sewera.

Miał ius publice respondendi. Zaliczony do 5 największych jurystów w Konstytucji raweńskiej z 426 roku, co powodowało, że jego opinie miały moc prawa. Napisał ponad 300 ksiąg niezachowanych^[a], z których fragmentów obficie korzystali kompilatorzy justyniańscy, tworzący Digesta, 1/6 Digestów złożona jest z jego dzieł. Jego debiutanckie dzieła to Notae i Epitomae. Jego najważniejsze działa to Libri ad edictum (80 ksiąg o prawie pretorskim) i Libri ad Sabinum (16 ksiąg o prawie cywilnym), zawierały całościowy materiał z zakresu ius civile i ius honorarium. Pozostawił po sobie dzieła o charakterze dydaktycznym (Institutiones w 2 księgach i Regulae w 7 księgach), a także wiele komentarzy do ustaw i uchwał senatu. Pozostałe jego dzieła to: Brevia (23 księgi), Quastiones (26 ksiąg), Decreta (3 księgi), Responsa (23 księgi) i Sententiae bardzo popularne w późniejszych czasach, szczególnie w okresie tworzenia prawodawstwa królestw barbarzyńskich powstałych po upadku cesarstwa zachodniorzymskiego^[3].

Uwagi edytuj

↑ Podaje się 86 dzieł w 319 księgach ^[3]

Przypisy edytuj

↑ Krawczuk 1986 ↓, s. 333.
↑ Ruciński 2013 ↓, s. 545–547.
↑ ^a ^b Mała encyklopedia kultury antycznej 1988 ↓, s. 574.

Bibliografia edytuj

Antoni Dębiński: Rzymskie prawo prywatne. Warszawa: Lexis Nexis, 2008, s. 67, 68. ISBN 978-83-7334-993-3.
Kazimierz Kolańczyk: Prawo rzymskie. Warszawa: Lexis Nexis, 2007, s. 57. ISBN 978-83-7334-031-2.
Aleksander Krawczuk: Poczet cesarzy rzymskich. Pryncypat. Warszawa: Iskry, 1986. ISBN 83-207-0788-9.
Jarosław Rominkiewicz, Ireneusz Żeber: Podstawy języka łacińskiego dla studentów prawa. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2009, s. 115. ISBN 978-83-229-3035-9.
Sebastian Ruciński: Praefecti praetorio. Dowódcy gwardii pretoriańskiej od roku 2 przed Chr. do 282 roku po Chr. Bydgoszcz: Wydawnictwo Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego, 2013. ISBN 978-83-7096-902-8.
Mała encyklopedia kultury antycznej. Warszawa: PWN, 1988. ISBN 83-01-03529-3.

Linki zewnętrzne edytuj

Iulii Pauli Sententiae zbiór opinii prawnych przypisywany Paulusowi

[u1-3] Podaje się 86 dzieł w 319 księgach ^[3]

[CITEREFKrawczuk1986333-1] Krawczuk 1986 ↓, s. 333.

[CITEREFRuciński2013545–547-2] Ruciński 2013 ↓, s. 545–547.

[CITEREFMała_encyklopedia_kultury_antycznej1988574-4] Mała encyklopedia kultury antycznej 1988 ↓, s. 574.

[1]

[2]

[a]

[3]