Iwona Kuczyńska
Iwona Kuczyńska (ur. 22 lutego 1961) – polska tenisistka, jedna z czołowych zawodniczek kraju, rakieta nr 64 na świecie (12 października 1987).
| Państwo | |
|---|---|
| Data urodzenia |
22 lutego 1961 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
0 WTA, 1 ITF |
| Najwyżej w rankingu |
64 (12 października 1987) |
| Australian Open |
1R (1989) |
| Roland Garros |
3R (1981) |
| Wimbledon |
3R (1987, 1988) |
| US Open |
2R (1987, 1988) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
1 WTA, 2 ITF |
| Najwyżej w rankingu |
35 (16 stycznia 1989) |
| Australian Open |
1R (1989) |
| Roland Garros |
2R (1984, 1986, 1987) |
| Wimbledon |
1R (1984–1987, 1989) |
| US Open |
2R (1982, 1984) |
Kariera tenisowa edytuj
Jako deblistka osiągnęła najwyższą pozycję 35. w rankingach światowych (w 1987). Jedyny turniej zawodowy, jaki wygrała, to również impreza deblowa.
Na French Open w 1981 roku pokonała Barbarę Jordan, a uległa Brytyjce Virginii Wade w trzeciej rundzie. Przez kolejne kilka lat większość jej startów kończyła się na eliminacjach (m.in. trzecia runda eliminacji do French Open 1986). Wygrała turniej rangi ITF w Bayonne. Zakwalifikowała się do French Open 1987, gdzie w drugiej rundzie trafiła na Niemkę Claudię Kohde-Kilsch, z którą przegrała w dwóch setach 2:6, 2:6. Inna Niemka, Sylvia Hanika, zablokowała jej drogę do dalszych rund Wimbledonu w tym samym roku już na trzeciej rundzie. W drugiej rundzie US Open uległa Pam Shriver. Podczas French Open 1988 już w pierwszej rundzie trafiła na Arantxę Sánchez Vicario, z którą przegrała 2:6, 0:6. W pierwszej rundzie Australian Open 1989 uległa Lisie O’Neill. W Miami przegrała z Kateriną Maleewą, a Berlinie z Nathalie Tauziat. W pierwszej rundzie w Eastbourne Polka trafiła na czołową zawodniczkę świata, Chris Evert. Podczas ostatniego w karierze występu singlowego w Limoges przegrała w pierwszej rundzie (1990).
Jej deblowymi partnerkami były m.in. Mima Jaušovec, Anne Minter, Julie Halard-Decugis, Martina Navrátilová i Ann Devries.
Życie prywatne edytuj
Jest lesbijką[1].
Finały turniejów WTA edytuj
| Legenda | |
|---|---|
| Wielki Szlem | |
| Igrzyska olimpijskie | |
| WTA Tour Championships | |
| 1971 – 1987 |
|
| Virginia Slims Circuit | |
| Grand Prix Series | |
| Colgate Series | |
| 1988 – 2008 |
|
| Kategoria I | |
| Kategoria II | |
| Kategoria III | |
| Kategoria IV | |
| Kategoria V | |
Gra podwójna 3 (1-2) edytuj
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 7 marca 1983 | Pittsburgh | Dywanowa (hala) |  Trey Lewis
|
Candy Reynolds Paula Smith
|
2:6, 2:6 |
| Finalistka | 2. | 23 września 1984 | San Diego | Twarda | Terry Holladay
|
Betsy Nagelsen Paula Smith
|
2:6, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 1. | 16 października 1988 | Filderstadt | Dywanowa (hala) | Martina Navrátilová
|
 Raffaella Reggi Elna Reinach
|
6:1, 6:4 |
Wygrane turnieje rangi ITF edytuj
| turnieje z pulą nagród 100 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 75 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 50 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 25 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 15 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 10 000 $ |
Gra pojedyncza edytuj
| Data | Turniej | Kat. | ($) | Naw. | Finalistka | Wynik | |
| 1. | 19/01/1987 |  Bajonna
|
ITF | 10 000 | dywanowa | Catherine Mothes
|
2:6, 6:3, 6:4 |
Gra podwójna edytuj
| Data | Turniej | Kat. | ($) | Naw. | Partnerka | Finalistki | Wynik | |
| 1. | 21/07/1986 |  Vaihingen
|
ITF | 10 000 | ziemna |  Hana Fukarkova
|
 Anneli Bjork Sarah Sullivan
|
7:5, 6:0 |
| 2. | 26/03/1990 | Limoges
|
ITF | 25 000 | dywanowa |  Anna Devries
|
Catherine Tanvier Sandrine Testud
|
6:3, 3:6, 6:4 |
Przypisy edytuj
- ↑ Wiemy, ile Radwańska płaci Navratilovej!, „Fakt” [dostęp 2014-10-12] (pol.).
Bibliografia edytuj
- Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2015-01-12] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2015-01-12] (ang.).