Jakub Boncompagni
Jakub Boncompagni właśc. Giacomo Boncompagni (ur. 8 maja 1548 w Bolonii, zm. 18 sierpnia 1612 w Sorze[1]) – włoski kondotier, książę Sory w latach 1579-1612, syn papieża Grzegorza XIII.
| |
| |
| książę Sory | |
| Okres |
od 1579 |
|---|---|
| Dane biograficzne | |
| Data urodzenia |
8 maja 1548 |
| Data śmierci |
18 sierpnia 1612 |
| Ojciec | |
| Matka |
Maddalena Fulchini |
| Żona | |
| Dzieci | |
Życiorys edytuj
Był synem Ugo Boncompagniego i jego metresy – Maddaleny Fulchini[2]. Jego ojciec dopiero dziesięć lat po narodzinach Giacomo, przyjął sakrament święceń[2]. Dzięki wpływom ojca, Giacomo miał zapewnione dobre wykształcenie na Uniwersytecie w Padwie[1]. W 1572, już jako papież, Grzegorz XIII mianował Giacomo zarządcą Zamku Świętego Anioła, a rok później – dowódcą wojsk papieskich, w miejsce Marcantonia Colonny[3]. Nie zaspokoiło to jednak ambicji Giacomo, który chciał, by ojciec przyznał mu beneficja, jak w przeszłości robił to Paweł III[3].
W 1576 Grzegorz zaaranżował dla syna małżeństwo z Costanzą Sforzą[3]. Ponieważ Giacomo niejednokrotnie sprzeciwiał się woli ojca i działał wbrew niemu, papież skazał go na banicję do Perugii[3]. Wkrótce potem król Hiszpanii, Filip II Habsburg, przyznał Boncompagniemu herb szlachecki i tytuł dowódcy wojsk w księstwie Mediolanu[1]. Złość papieża na syna jednak szybko ustąpiła i 28 grudnia 1576 Giacomo został mianowany gubernatorem Ferno (którym pozostał do 22 czerwca 1585)[1]. W 1577 Grzegorz XIII wykupił dla syna markizat Vignola za cenę 70 000 skudów[3]. Następnie nabył księstwo Sory (za 100 000 skudów) i hrabstwa Arpino i Akwin (za 243 000 skudów)[1].
Po śmierci Grzegorza XIII w 1585, w Rzymie wybuchły zamieszki[4]. Aby zapewnić ochronę miastu, Giacomo Boncompagni został wyznaczony do obrony sześciu bram miejskich[4]. Dysponował on armią liczącą 2000 wojsk piechoty i cztery kompanie lekkiej kawalerii[4]. W 1611 przeszedł w stan spoczynku w Sorze[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f Boncompagni, Giacomo. l'Enciclopedia Italiana. [dostęp 2014-04-23]. (wł.).
- ↑ a b Boncompagni, Ugo. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2013-08-20]. (ang.).
- ↑ a b c d e Ludwig von Pastor: The history of the popes, from the close of the middle ages. T. XIX. Londyn: Kegan Paul, Trench, Trubner, Co & Ltd., 1913, s. 33-37.
- ↑ a b c Ludwig von Pastor: The history of the popes, from the close of the middle ages. T. XXI. Londyn: Kegan Paul, Trench, Trubner, Co & Ltd., 1913, s. 7.