Jan Kanty Potocki

kasztelan bracławski

Jan Kanty Potocki herbu Złota Pilawa (1693–1744) – kasztelan bracławski, starosta smotrycki.

Jan Kanty Potocki
Herb
Herb Złota Pilawa
Rodzina

Potoccy herbu Pilawa

Data urodzenia

1693

Data śmierci

1744

Ojciec

Józef Stanisław Potocki

Matka

Eleonory Rey z Nagłowic (zm. po 1717)

Żona

Konstancja Sobieska (ur. 1700), Zofia Branicka (1700–1730), Konstancja Daniłowicz (1707–1792)

Dzieci

Alojza (ur. 1721), Anna (ur. 1723), Joachim Karol, Teodor, Marianna (ur. 1732), Barbara (ur. 1735), Zofia (ur. 1737)

Rodzina edytuj

Pochodził z rodziny magnackiej pieczętującej się Złotą Pilawą. Urodził się jako syn Józefa Stanisława Potockiego (zm. 1722), rotmistrza pancernego, kasztelana kamińskiego i kijowskiego i jego drugiej żony Eleonory Rey z Nagłowic (zm. po 1717). Brat Michała Franciszka (ur. po 1693, zm. po 1753), starosty trembowelskiego i czehryńskiego.

Pierwszą żoną została Konstancja Sobieska (ur. 1700 w Haliczu) herbu Janina, chorążanka halicka, która urodziła mu dwie córki i syna: Alojza Potocka ur. 1721, została ksenią Benedyktynek we Lwowie, Anna Potocka (ur. 1723 w Bracławiu), została późniejszą żona Antoniego Tarły (zm. 1759), kasztelana lubaczowskiego, a następnie Franciszka Jakuba Szembka (zm. 1765), wojewody inflanckiego. Jedyny syn Konstancji i Jana Kantego Potockiego: Joachim Karol Potocki (1725–1796), pełnił urząd podczaszego wielkiego litewskiego. Druga żona Zofia Branicka (1700–1730) była kasztelanką halicką, nie pozostawiła potomstwa. Trzecia żona, Konstancja Daniłowicz (1707–1792), starosianka parczewska, poślubiona 1729 urodziła: Teodora, wojewodę bełskiego; Mariannę (ur. 1732), która poślubiła Szembka, Barbarę (ur. 1735) i Zofię (ur. 1737).

Kariera edytuj

Był też starostą smotryckim[1]. Służąc w wojsku, pełnił obowiązki rotmistrza pancernego. 25 maja 1729 został mianowany kasztelanem bracławskim po śmierci Karola Oborskiego.

Przypisy edytuj

  1. Mirosław Nagielski: Potocki Jan h. Pilawa (zm. 1675). [W:] Polski Słownik Biograficzny. T. XXVIII/1, zeszyt 116. Wrocław – Warszawa – Kraków – Gdańsk – Łódź: Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1983, s. 57.

Bibliografia edytuj