Jan Kmita (starosta krakowski)
Jan Kmita z Wiśnicza (ur. ok. 1330, zm. 7 grudnia 1376 w Krakowie) – szlachcic polski herbu Szreniawa, zabity podczas tłumienia rozruchów wywołanych przez krakowskich mieszczan i drobne rycerstwo, skonfliktowanych z węgierskimi wpływowymi osadnikami.
 Szreniawa | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data urodzenia |
ok. 1330 |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec |
Jasiek Kmita z Wiśnicza |
Jan Kmita był protoplastą małopolskiej rodziny magnackiej, odgrywającej od XIV do XVI wieku istotną rolę w dziejach Polski.
Jako zdolnemu politykowi i znakomitemu organizatorowi, Janowi Kmicie powierzane były ważne i odpowiedzialne stanowiska – tak wojskowe, jak i administracyjne. Jego osobie powierzono starostwo generalne: ruskie, sieradzkie – sprawowane w latach (1351–1367), starostwo lwowskie – (1371) oraz starostwo krakowskie – 1375. Ponadto w imieniu króla Ludwika Węgierskiego sprawował on rządy nad ziemiami ruskimi w latach 1372–1375.
Pośród wielu sławnych członków rodu Kmitów wymienić należy Piotra Kmitę z Wiśnicza – marszałka wielkiego koronnego, a w latach (1477-1505) – wojewodę krakowskiego.
Z genealogii Kmitów według Adama Bonieckiego edytuj
Według Herbarza Polski Adama Bonieckiego, ojcem Jana Kmity był Jasiek Kmita z Wiśnicza, a wsią gniazdową rodu były Damienice w powiecie proszowickim pod Koniuszą. (W wielu publikacjach Jaśkiem określany jest również Jan Kmita).
Bibliografia edytuj
- Encyklopedia Powszechna z Ilustracjami Orgelbranda, Tom 8, s. 317/318, [1]
- Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powszechna „Gutenberga” – Tom 7, str. 287
- Franciszek Piekosiński, Pieczęcie Polskie Wieków średnich, Kraków 1899