Jan Ziemięcki

niemiecki i austriacki wojskowy

Jan Józef Antoni Hieronim z Ziemięcina Ziemięcki herbu Nieczuja (niem. Hieronymus Johann Josef Anton Freiherr Ziemiecki von Ziemiecin; (ur. 7 września 1816[1] lub 1817[2] w Kaliszu, zm. 25 lutego 1906 w Krakowie) – niemiecki i austriacki wojskowy, honorowy Feldzeugmeister (odpowiednik generała broni) cesarskiej i królewskiej Armii, weteran wojny prusko-austriackiej.

Jan Józef Antoni Hieronim z Ziemięcina
baron Nieczuja Ziemięcki
Ilustracja
Feldzeugmeister Feldzeugmeister
Data i miejsce urodzenia

7 września 1816 lub 1817
Kalisz

Data i miejsce śmierci

25 lutego 1906
Kraków

Przebieg służby
Lata służby

1833–1878

Siły zbrojne

Armia Królestwa Saksonii (1833–1851)
Armia Księstwa Nassau
(1851–1866)
cesarska i królewska Armia (1867–1878)

Jednostki

1 Saski Regiment Kawalerii
2 Regiment Kawalerii
4 Dywizja Piechoty

Główne wojny i bitwy

wojna prusko-austriacka

Odznaczenia
Order Korony Żelaznej II klasy (Austro-Węgry) Kawaler Orderu Leopolda (Austria) Krzyż Mariański Zakonu Krzyżackiego Krzyż Wielki Orderu Zbawiciela (Grecja) Komandor Orderu Korony Dębowej (Luksemburg) Krzyż Wielki Orderu Zasługi Adolfa de Nassau II Klasa Orderu Orła Czerwonego (Prusy) Order Świętej Anny II klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława II klasy (Imperium Rosyjskie) Komandor Orderu Miecza (Szwecja) Wielka Wstęga Orderu Leopolda (Belgia) Komandor Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Komandor Orderu Korony Wirtemberskiej Order Zasługi Filipa Wspaniałomyślnego (Hesja) Order Sokoła Białego (Saksonia-Weimar) Order Fryderyka (Wirtembergia) Order Alberta Niedźwiedzia (Anhalt) Order Alberta (Saksonia) Order Wilhelma (Hesja)

Życiorys edytuj

 
Jan Ziemięcki

Wykształcenie pobierał w Królewskiej Saskiej Szkole Kadetów w Dreźnie, którą ukończył 1 lipca 1833. W 1834 awansował do stopnia podporucznika, a następnie porucznika w 1839. Od 1 października 1846 służył jako adiutant księcia Augusta z Saksonii-Coburgu-Gothy. W roku 1847 został awansowany na kapitana i przeniesiony najpierw do Sztabu Głównego w Dreźnie, a później 2 Regimentu Kawalerii, z którym pacyfikował powstańców w Saksonii.

24 września 1851 został awansowany na majora i przeniesiony do armii księstwa Nassau, gdzie ponownie pełnił funkcję adiutanta. 7 maja 1855 uzyskał stopień podpułkownika; na kolejny awans przyszło mu poczekać do 1862 roku. Za jego namowami doszło do przemundurowania armii księstwa w 1862 roku. W 1865 został awansowany na generała majora.

Po wcieleniu księstwa Nassau do królestwa Prus w 1866 został zwolniony z przysięgi wobec księcia i przeszedł na żołd Austro-Węgier 16 lutego 1867 w stopniu generał majora. Dowodził brygadą kawalerii w Pradze. 3 lipca 1869 został mianowany dowódcą 4 Dywizji i awansowany na Feldmarschalleutnanta (generała porucznika). W 1874 został komendantem wojskowym w Koszycach i honorowym szefem c. i k. 40 Pułku Piechoty oraz otrzymał tytuł barona.

Po przejściu na emeryturę 1 kwietnia 1878 został mianowany na honorowy stopień Feldzeugmeistera. Zamieszkał w Krakowie. Tam zmarł 25 lutego 1906. Pochowany na cmentarzu Rakowickim (pas 13).

 
Grób gen. Jana Ziemięckiego na cmentarzu Rakowickim

Awanse edytuj

w Armii saskiej

w Armii Księstwa Nassau

w cesarskiej i królewskiej Armii

  •   generał major (Generalmajor) – 16 lutego 1867 ze starszeństwem z 5 lutego 1865
  •   generał porucznik (Feldmarschalleutnant) – 24 października 1869
  •   generał broni (Feldzeugmeister) 1 kwietnia 1878

Odznaczenia edytuj

Łącznie otrzymał 23 ordery prawie wszystkich dworów królewskich Europy.

Przypisy edytuj

  1. Pogrzeb jenerała broni w Krakowie, „Nowości Illustrowane”, Nr 10, 10 marca 1906, s. 12 [dostęp 2022-09-08].
  2. Antonio Schmidt-Brentano, Die k. k. bzw. k. u. k. Generalität 1816-1918, Wien: Österreichischen Staatsarchivs, 2007, s. 210 [dostęp 2022-09-08] (niem.).
  3. Hieronymus Freiherr Ziemiecki von Ziemiecin. [w:] Nota biograficzna [on-line]. austro-hungarian-army.co.uk. [dostęp 2014-09-24]. (ang.).

Bibliografia edytuj

  • Jan Rydel, W służbie cesarza i króla. Generałowie i admirałowie narodowości polskiej w siłach zbrojnych Austro-Węgier w latach 1868-1918, Kraków: Księgarnia Akademicka, 2001, ISBN 83-7188-235-1, OCLC 830250410.
  • Antonio Schmidt-Brentano, Die k. k. bzw. k. u. k. Generalität 1816-1918, Wien: Österreichischen Staatsarchivs, 2007, s. 210 [dostęp 2022-09-08] (niem.).
  • Pogrzeb jenerała broni w Krakowie, „Nowości Illustrowane”, Nr 10, 10 marca 1906, s. 12 [dostęp 2022-09-08].