Janusz Ignacy Gronowski

Janusz Ignacy Gronowski (ur. 2 stycznia 1935 w Korcu) – syn Ignacego (zginął w czasie wojny) i Stanisławy Nowackiej. Ukończył I Gimnazjum Ogólnokształcące we Wrocławiu (1952) i rozpoczął studia na tamtejszej Politechnice (1953), które ukończył na Wydziale Inżynierii Sanitarnej i Wodnej Politechniki Warszawskiej, gdzie otrzymał tytuł mgr inż. budownictwa.

Janusz Ignacy Gronowski
Data i miejsce urodzenia

2 stycznia 1935
Korzec

Obywatelstwo

polskie

Dorobek medalowy
Mistrzostwa Polski
złoto Olsztyn 1960 skok o tyczce
złoto Nowa Huta 1961 skok o tyczce
złoto Warszawa 1962 skok o tyczce
brąz Gdańsk 1959 skok o tyczce
brąz Bydgoszcz 1963 skok o tyczce
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Kariera sportowa edytuj

W latach 1955-1959 był zawodnikiem Gwardii Wrocław, w roku 1960 przeniósł się do Gwardii Warszawa, którą reprezentował przez sześć lat, 18-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych 1957-1963 (6 zwycięstw indywidualnych), 3-krotny mistrz (1960-62) i 3-krotny rekordzista Polski w skoku o tyczce (4,56, 4,65, 4,69). Rekord życiowy ustanowił 1 maja 1963 roku w Lahti (4,80 m). W 1960 roku w Rzymie na Igrzyskach Olimpijskich odpadł w kwalifikacjach osiągając wynik 4,20. Uczestnik Uniwersjady w Sofii w 1961 roku i Mistrzostw Europy w Belgradzie (1962). Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1984). Rozwiedziony, ma czworo dzieci. Obecnie mieszka we Wrocławiu.

Bibliografia edytuj

  • Głuszek, Leksykon 1999, s. 203; Pawlak, Olimpijczycy, s. 88; Łojewski, Mecze mężczyzn, s. 41, 321; MP mężczyzn 1945-2002 (oprac. PZLA niepubl.); Encyklopedia (Statystyczna) LA, s. 104, 132, 155; Kurzyński, Indeks LA 1945-1956 (oprac. niepubl.); zur Megede, Die Geschichte der olympischen Leichtathletik, t. 2, s. 205; APW, nr alb. 54360.

Linki zewnętrzne edytuj