Jaropełk Piotr Izjasławicz, ros. Ярополк Пётр Изяславич (ur. 1043 w Turowie, zm. 22 października 1087 k. Dźwinogrodu) – książę wołyński 1078–1085 i turowski od 1078, tytularny król Rusi od 1075; święty Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.

Jaropełk Piotr
Ilustracja
św. Piotr Jaropełk na karcie Kodeksu Gertrudy, mal. Alipiusz Mnich, 80. XI w.
ilustracja herbu
Faksymile
pieczęć Jaropełka z wyobrażeniem śś. Borysa i Gleba na awersie
Kniaź wołyński
Okres

od 1078
do 1085

Poprzednik

Oleg Michał

Następca

Dawid Igorewicz

Kniaź turowski
Okres

od 3 października 1078
do 22 października 1087

Poprzednik

Izjasław I

Następca

Światopełk II Michał

Dane biograficzne
Dynastia

Rurykowicze

Data i miejsce urodzenia

1043
Turów

Data i miejsce śmierci

22 października 1087
okolice Dźwinogrodu

Przyczyna śmierci

zasztyletowanie

Ojciec

Izjasław I

Matka

Gertruda Mieszkówna

Rodzeństwo

Mścisław, Światopełk II Michał

Żona

Kunegunda miśnieńska
od ok. 1073
do 22 października 1087

Dzieci

Jarosław, Wiaczesław, Anastazja

Był najstarszym synem Izjasława I, wielkiego księcia kijowskiego z dynastii Rurykowiczów oraz Gertrudy, królewny polskiej, córki Mieszka II Lamberta. Ok. 1073 poślubił Kunegundę, margrabiankę miśnieńską, córkę Ottona I z Orlamünde, która przyjęła imię Irena. Miał z nią dwóch synów: Jarosława i Wiaczesława, oraz córkę Anastazję.

Został zamordowany w drodze do Dźwinogrodu, przebity szablą przez zbirów działających z polecenia Wsiewołoda Jarosławowicza[1].

4. Jarosław I Mądry      
    2. Izjasław I
5. Ingegerda szwedzka        
      1. Jaropełk Piotr
6. Mieszko II Lambert    
    3. Gertruda Mieszkówna    
7. Rycheza Błogosławiona      
 

Przypisy edytuj

  1. Borys Rybakow, Pierwsze wieki historii Rusi, Andrzej Olejarczuk (tłum.), Warszawa: PIW, 1983, s. 81, ISBN 83-06-00886-3.