Jarosław Abramow-Newerly

polski pisarz, kompozytor, autor tekstów piosenek i słuchowisk radiowych

Jarosław Abramow-Newerly (ur. 17 maja 1933[1] w Warszawie[1]) – polski pisarzdramaturg[1], prozaik, kompozytor, satyryk, autor tekstów piosenek, słuchowisk radiowych, dziennikarz oraz scenarzysta filmowy[1]

Jarosław Abramow-Newerly
J.A., J.N., Marian Radomski
Ilustracja
Jarosław Abramow-Newerly
Warszawa, 12 czerwca 2018
Data i miejsce urodzenia

17 maja 1933
Warszawa

Narodowość

polska

Język

polski

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Dziedzina sztuki

dramat, satyra

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
Nagrody

Życie edytuj

Jest synem pisarza Igora Newerlego[1]. Mieszkał razem z rodzicami na III Kolonii Warszawskiej Spółdzielni Mieszkaniowej na Żoliborzu, w domu przy ul. Krasińskiego 16[2]. W 1951 ukończył Liceum Ogólnokształcące TPD im. Bolesława Limanowskiego w Warszawie. W latach 1951−1955 studiował filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim. W 1955 uzyskał magisterium. Był jednym ze współzałożycieli (1954) Studenckiego Teatru Satyryków (STS)[1], dla którego pisał skecze i piosenki, debiutował w nim również jako aktor. W STS działał aż do 1969 roku.

Był także współzałożycielem (1956) i redaktorem naczelnym tygodnika „Od Nowa”. W 1957 wchodził w skład kolegium redakcyjnego pisma „Walka Młodych”. W tym samym roku wchodził również w skład Redakcji Młodzieżowej Polskiego Radia. W latach 1958−1959 jako dziennikarz i reporter Tygodnika Polskiego przebywał w Paryżu.

W latach 1960–1966 był kierownikiem Redakcji Radiowego Teatru Młodych w Naczelnej Redakcji Audycji Literackich Polskiego Radia. W 1962 został członkiem Związku Literatów Polskich, a w 1965 − Polskiego PEN Clubu. Jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i Stowarzyszenia Pracowników, Współpracowników i Przyjaciół Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa Imienia Jana Nowaka-Jeziorańskiego.

W latach 1970−1972 był kierownikiem literackim Teatru Ludowego w Warszawie[3]. W 1973 został sekretarzem Zarządu Klubu Dramatopisarzy Polskich przy Związku Literatów Polskich. Do ZLP należał do rozwiązania go w 1983. 23 sierpnia 1980 roku dołączył do apelu 64 uczonych, pisarzy i publicystów do władz komunistycznych o podjęcie dialogu ze strajkującymi robotnikami[4]. W Toronto od 1986 roku współpracował z dziennikiem polonijnym „Związkowiec” (m. in., pod pseudonimem "Marian Radomski", cykl felietonów pt. Pan Zdzich w Kanadzie, wydany później w formie książkowej). W latach 1988-2000 był redaktorem naczelnym tego czasopisma.

Życie prywatne edytuj

Jest synem pisarza Igora Newerlego i aktorki Barbary z Jareckich[5]. Był mężem aktorki Ireny Szczurowskiej[6]. Od połowy lat 80. mieszka w Warszawie i w Toronto, gdzie jego kolejna żona Wanda (zm. 17 kwietnia 2016 w Toronto) otrzymała stypendium naukowe.

Twórczość edytuj

Debiutował w 1955 na łamach 5. numeru tygodnika „Szpilki” jako satyryk. Jego pierwszym zbiorem było Myślenie ma kolosalną przyszłość (1957), grupujące pisane dla STS satyry, monologi i skecze. W (często adaptowanych dla radia) satyrycznych jednoaktówkach mówi o mitach społecznych i przemianach obyczajowych – należą do nich np. wystawione w 1964 jako tryptyk Remanent wydane w wyborze Licytacja (1964) utwory Licytacja („Dialog" 1961/12), Śmierć po latach i Wielki kochanek oraz komedia Duże jasne napisana razem z Andrzejem Jareckim (wystawiona w 1962, wydana w 1965). Sztuka Anioł na dworcu (wystawiona w 1962, wydana w 1965), za którą pisarz otrzymał nagrodę im. Piętaka, wychodząc od prostej anegdoty przechodzi do ogólnej refleksji nad względnością prawdy i świata. Sztuka ta łączy tendencje awangardowe z polskimi tradycjami jasełkowymi, opiera się także na formule teatru w teatrze.

Problematykę konfrontacji tradycji z nowoczesnością podejmują sztuki Derby w pałacu („Dialog" 1966/4, wystawiona w 1966) i Klik-klak („Dialog" 1972/6, wystawiona w 1972), a problematykę postawy człowieka wobec norm społecznych i jego zagubienia w społeczeństwie w sztukach Ucieczka z wielkich bulwarów („Dialog" 1969/3, wystawiona w 1969) i Darz bór („Dialog" 1974/10, wystawiona w 1974). Realistyczny aspekt tych sztuk przeplata się z humorem absurdalnym.

Jarosław Abramow-Newerly jest także autorem słuchowisk, tekstów i muzyki do piosenek, m.in. Piosenka o okularnikach (wykonywana m.in. przez Tadeusza Łomnickiego, Sławę Przybylską, Zofię Kucównę i Annę Marię Jopek), Bogdan, trzymaj się (utwór napisany i skomponowany dla Bohdana Łazuki, Widzisz, mała (śpiewana przez Sławę Przybylską i Adriannę Biedrzyńską), Mówiłam żartem (śpiewana przez Igę Cembrzyńską).

Abramow-Newerly jest również twórcą spektakli i widowisk telewizyjnych oraz kompozytorem (m.in. muzyki do tekstów Agnieszki Osieckiej). Wydania zbiorowe jego utworów to m.in. Dramaty (1975), Co pan zgłasza? (1977, satyry) i Pięć minut sławy[1] (1975, słuchowiska radiowe). Istnieją też ich przekłady na kilkanaście języków.

 
Jarosław Abramow-Newerly; Warszawa, 29 czerwca 2006.

Publikacje edytuj

  • musical
    • 1958 – Esmeralda, czyli baśń romantyczno-kryminalna, prapremiera w STS 1958
  • widowiska telewizyjne
    • 1960 – Śluby powszednie, widowisko telewizyjne według Dusana Roksandicza Ostrożnie z małżeństwem

Skomponowane piosenki edytuj

  • Bohdan, trzymaj się
  • Chyba tak (współautor Ziemowit Fedecki)
  • I była plaża
  • Kierownik kina (współautor Andrzej Jarecki)
  • Ładny kram, jestem sam
  • Miłość na prowincji
  • Mówiłam żartem (słowa Agnieszka Osiecka)
  • Piękne dziewczęta na ekrany
  • Piosenka o okularnikach (słowa Agnieszka Osiecka)
  • W sobotę
  • Widzisz, mała (słowa Agnieszka Osiecka)
  • Zrewiduj mnie (słowa Agnieszka Osiecka)

Odznaczenia i nagrody edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g h Tomkowski 2002 ↓, s. 9.
  2. Jarosław Abramow-Newerly: Lwy mojego podwórka. Warszawa: Wydawnictwo Twój Styl, 2000, s. 5. ISBN 83-7163-249-5.
  3. Teatr Ludowy, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (teatry i zespoły teatralne). [dostęp 2018-09-17].
  4. Apel (dokument KSS KOR, Archiwum Opozycji IV/04.05.43 [b.n.s])
  5. "Nikt na podwórku nie wyzywał mnie od Żydów" [online], TVN24.pl [dostęp 2018-09-17].
  6. "Leszek Teleszyński. Gwiazdor PRL-u, który wywołał skandal" [online], onet.pl [dostęp 2022-01-21].
  7. Jarosław Abramow-Newerly, Alianci, wyd. 1, Białystok: Zakłady Wydawnicze "Versus", 1990, ISBN 83-7045-011-3, OCLC 23884614 [dostęp 2022-01-15].
  8. Jarosław Abramow-Newerly, Pan Zdzich w Kanadzie, Warszawa: Wydawn. Polonia, 1991, ISBN 83-7021-146-1, OCLC 28967321 [dostęp 2022-01-15].
  9. Jarosław Abramow-Newerly, Kładka przez Atlantyk : z albumu Tadeusza Gonsika, Wrocław: Wydawn. Dolnośląskie, 1995, ISBN 83-7023-449-6, OCLC 34314010 [dostęp 2022-01-15].
  10. Jarosław Abramow-Newerly, Nawiało nam burzę, wyd. 1, Warszawa: Twój Styl, 2000, ISBN 83-7163-171-5, OCLC 44176555 [dostęp 2022-01-15].
  11. Kalendarium życia literackiego pod red. Przemysława Czaplińskiego i in., Kraków 2003, s. 543, ISBN 83-08-03417-9
  12. Jarosław Abramow-Newerly, Lwy mojego podwórka, Warszawa: Twój Styl, 2000, ISBN 83-7163-249-5, OCLC 45784710 [dostęp 2022-01-15].
  13. Jarosław Abramow-Newerly, Młyn w piekarni, Warszawa: Rosner & Wspólnicy, 2002, ISBN 83-89217-00-7, OCLC 51522944 [dostęp 2022-01-15].
  14. Jarosław Abramow-Newerly, Lwy wyzwolone, wyd. 1, Warszawa: Rosner & Wspólnicy, 2003, ISBN 83-89217-25-2, OCLC 53354328 [dostęp 2022-01-15].
  15. Jarosław Abramow-Newerly, Lwy STS-u, wyd. 1, Warszawa: Rosner & Wspólnicy, 2005, ISBN 83-89217-64-3, OCLC 60128741 [dostęp 2022-01-15].
  16. Jarosław Abramow-Newerly, Patent na życie : niezwykła historia sukcesu Piotra Chomczyńskiego, wyd. 1, Warszawa: Rosner i Wspólnicy, 2009, ISBN 978-83-60336-35-9, OCLC 493985601 [dostęp 2022-01-15].
  17. Jarosław Abramow-Newerly, W cieniu paryskiej Kultury, [Warszawa]: mg, [cop. 2016], ISBN 978-83-7779-306-0, OCLC 968458872 [dostęp 2022-01-15].
  18. [wynik wyszukiwania „Anioł na dworcu...”] [online], katalogi.bn.org.pl [dostęp 2022-01-15] (ang.).
  19. [wynik wyszukiwania „Darz Bór...”] [online], katalogi.bn.org.pl [dostęp 2022-01-15] (ang.).
  20. [wynik wyszukiwania „Dramaty...”] [online], katalogi.bn.org.pl [dostęp 2022-01-15] (ang.).
  21. Jarosław Abramow-Newerly, Maestro : sztuka w trzech aktach, wyd. 1, Warszawa: Czytelnik, 1984, ISBN 83-07-01229-5, OCLC 13451090 [dostęp 2022-01-15].
  22. [wynik wyszukiwania „Dno nieba...”] [online], katalogi.bn.org.pl [dostęp 2022-01-15] (ang.).
  23. Związek Rzemiosła Polskiego: Laureaci Nagrody Literackiej im. Władysława Reymonta w latach 1994 – 2009. [dostęp 2014-09-11].
  24. M.P. z 2004 r. nr 1, poz. 7.

Bibliografia edytuj

  • Wolański R., Leksykon Polskiej Muzyki Rozrywkowej, Warszawa 1995, Agencja Wydawnicza Morex, ISBN 83-86848-05-7, Hasło Jarosław Abramow-Newerly, s. 1.
  • Współcześni polscy pisarze i badacze literatury – słownik biobibliograficzny, tom pierwszy A-B, opracował zespół pod redakcją Jadwigi Czachowskiej i Alicji Szałagan, Warszawa 1994, ISBN 83-02-05445-3, s. 25, hasło: Abramow-Newerly, Jarosław.
  • Jan Tomkowski: Słownik pisarzy polskich. Grupa Wydawnicza Bertelsmann Media, 2002. (pol.).

Linki zewnętrzne edytuj