Jarosław Kukulski
Jarosław Kazimierz Kukulski, pseudonim „Robert Kirlej” (ur. 25 maja 1944[1] we Wrześni, zm. 13 września 2010 w Warszawie[2]) – polski kompozytor.
| |
| Imię i nazwisko |
Jarosław Kazimierz Kukulski |
|---|---|
| Pseudonim |
Robert Kirlej |
| Data i miejsce urodzenia |
25 maja 1944 |
| Data i miejsce śmierci |
13 września 2010 |
| Przyczyna śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Aktywność |
1968–2010 |
| Powiązania | |
| Zespoły | |
| Waganci | |
| Odznaczenia | |
| |
| Strona internetowa | |
Życiorys edytuj
Dzieciństwo i edukacja edytuj
Syn Marii i Kazimierza Kukulskich. Urodził się we Wrześni, w oficynie domu przy ul. Kościelnej 9[3]. Ukończył Liceum Muzyczne w Poznaniu i studia na Wydziale Instrumentalnym Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Poznaniu w klasie oboju.
Kariera edytuj
Grał jazz w zespołach dixielandowych. W 1968 na II Festiwalu Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu otrzymał nagrodę MON za piosenkę Zaślubinowy pierścień[4] oraz stanął na czele instrumentalno-wokalnej grupy Waganci, której solistką w 1969 została Anna Jantar. Wskutek częstych zmian personalnych, Kukulski rozwiązał grupę i skupił się na karierze solowej żony.
W latach 70. był autorem największych sukcesów Anny Jantar, to dla niej napisał przeboje, takie jak „Najtrudniejszy pierwszy krok”, „Tyle słońca w całym mieście” czy „Moje jedyne marzenie”. Po śmierci piosenkarki komponował dla córki Natalii i wielu innych znanych wykonawców, w tym Ireny Jarockiej, Eleni, Krzysztofa Krawczyka, Haliny Frąckowiak, Anny German, Krzysztofa Cwynara, Felicjana Andrzejczaka, Jolanty Arnal, Bogusława Meca, Bogdany Zagórskiej, Jadwigi Strzeleckiej czy dla drugiej żony, Moniki Borys. Współpracował z największymi tekściarzami, przede wszystkim z Januszem Kondratowiczem, Markiem Dutkiewiczem, Bogdanem Olewiczem i Andrzejem Kuryłą.
W 1976 zajął pierwsze miejsce w kategorii aranżerów i drugie w kategorii kompozytorów w plebiscycie popularności „Panoramy”. W dwóch następnych latach był na miejscach 4–5. Zasiadał w jury Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze[5].
Skomponował muzykę do filmów: Nie zaznasz spokoju (1977), Diabelskie szczęście (1985), Komedianci z wczorajszej ulicy (1986), Pan Samochodzik i niesamowity dwór (1987). Pod koniec lat 90., na antenie TVP Polonia był nadawany cykliczny program, poświęcony twórczości wybitnych artystów, głównie kompozytorów i autorów tekstów pt. „Z archiwum i pamięci”; Kukulskiemu zostały poświęcone trzy odcinki tego programu.
Z okazji 35-lecia pracy kompozytorskiej w 2005 ukazała się płyta pt. Moje piosenki z największymi przebojami Kukulskiego[6].
Choroba i śmierć edytuj
Przez dziesięć lat cierpiał na tętniaka aorty brzusznej. W maju 2010 w klinice w Norymberdze przeszedł operację wszczepienia stentgraftu[7]. Zmarł 13 września 2010 w Warszawie.
Pogrzeb Jarosława Kukulskiego odbył się 20 września 2010 w kościele św. Marii Magdaleny w Warszawie. Został pochowany na cmentarzu Wawrzyszewskim w rodzinnym grobowcu, obok pierwszej żony, Anny Jantar[8][9].
Życie prywatne edytuj
Pierwszą żonę Annę Jantar (1950–1980), poznał podczas tworzenia zespołu Waganci. Para wzięła ślub cywilny 15 sierpnia 1970 w poznańskim ratuszu[10], a 11 kwietnia 1971 ślub kościelny w kościele pw. św. Anny w Poznaniu[11]. W 1972 wraz z żoną przeprowadził się do Warszawy[12]. Para miała jedną córkę Natalię (ur. 3 marca 1976 w Warszawie)[13]. Drugą żoną była Monika Borys, z którą w 1989 doczekał się syna – Piotra Kukulskiego.
Odznaczenia edytuj
W 2004 „za wybitne zasługi w twórczości artystycznej” został odznaczony przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego Krzyżem Kawalerskim Odrodzenia Polski[14].
Upamiętnienie edytuj
W chodniku przed budynkiem, w którym się urodził, wmurowano tablicę pamiątkową z inskrypcją: 25 maja 1944 roku / w oficynie domu przy ul. Kościelnej 9 / urodził się Jarosław Kukulski / polski kompozytor / honorowy obywatel Wrześni.
W 2023 na fasadzie bloku na ul. Władysława Reymonta 21 w Warszawie, gdzie Jarosław Kukulski oraz Anna Jantar mieszkali, odsłonięto przedstawiający ich mural[15].
Przypisy edytuj
- ↑ Maria Szabłowska, Natalia Kukulska: Muzyczna Jedynka 26.05.2015 13:00 (od min. 38:22). 2015-05-26. [dostęp 2015-05-28]. (pol.).
- ↑ Ostatnia droga Jarosława Kukulskiego. TVN24.pl, 2010-09-20. [dostęp 2010-09-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-23)]. (pol.).
- ↑ Tablica pamiątkowa in situ.
- ↑ Jan Kawecki, Janusz Sadłowski, Marek Ćwikła, Wojciech Zając: Encyklopedia polskiej muzyki rockowej Rock’n’roll 1959-1973. Kraków: Wydawnictwo „Rock-Serwis”, 1995, s. 291. ISBN 83-85335-25-0.
- ↑ XII Festiwal Piosenki Radzieckiej, Zielona Góra, 9–12 czerwca 1976, b.n.s.
- ↑ Jarosław Kukulski – „35-Lecie – Moje Piosenki”. muzyka.onet.pl, 2010-09-13. [dostęp 2010-09-13]. (pol.).
- ↑ Jarosław Kukulski, ojciec Natalii Kukulskiej, walczy o życie. se.pl.
- ↑ W Warszawie pożegnano Jarosława Kukulskiego. wprost.pl.
- ↑ Ostatnie pożegnanie Jarosława Kukulskiego. polskalokalna.pl. [dostęp 2010-09-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-11-30)].
- ↑ Wilk 2015 ↓, s. 125.
- ↑ Wilk 2015 ↓, s. 131.
- ↑ Wilk 2015 ↓, s. 164.
- ↑ Wilk 2015 ↓, s. 247.
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 marca 2004 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2004 r. nr 35, poz. 606).
- ↑ Agnieszka Gorczyca, Warszawa. Na Bielanach odsłonięto mural Anny Jantar i Jarosława Kukulskiego [WIDEO I ZDJĘCIA] [online], Polska Agencja Prasowa SA, 11 kwietnia 2023 [dostęp 2023-06-03].
Bibliografia edytuj
- Marcin Wilk: Tyle słońca. Anna Jantar. Biografia. Warszawa: Znak, 2015. ISBN 978-83-240-3399-7. (pol.).