Jazz nowoorleański
Jazz nowoorleański – pierwszy ze stylów jazzowych należących do jazzu tradycyjnego[2], wykształcony ok. 1890 r.[2]; oparty na kontrapunkcie instrumentów melodycznych (kornet[2] lub trąbka, klarnet[2] i puzon[2]), stałym powtarzaniu formuły rytmicznej improwizacji zbiorowej na tematy bluesowe i ragtime'owe[2]. Znani muzycy jazzu nowoorleańskiego to: Joe King Oliver[2], Louis Armstrong[2], Bunk Johnson[2], Kid Ory[2], Johnny Dodds, Baby Dodds, Buddy Bolden[2], Zutty Singleton lub zespoły Olympia Band[2] i inni.
| Pochodzenie | |
|---|---|
| Czas i miejsce powstania |
ok. 1890 roku, Nowy Orlean i południe USA[1] |
| Instrumenty |
kornet[1], trąbka, klarnet[1], fortepian, banjo[1], puzon[1], perkusja, instrumenty dęte, kontrabas[1], gitara, akordeon, tarka[1], instrumenty prymitywne[1] |
| Największa popularność | |
| Podgatunki | |
| dixieland | |
| Style regionalne | |
| jazz chicagowski | |
| Inne tematy | |
| carving contests[1] | |
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Nowoorleański jazz. RMF Classic.pl. [dostęp 2020-23-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-16)]. (pol.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l NOWOORLEAŃSKI JAZZ - Encyklopedia Muzyki - RMF Classic [online], www.rmfclassic.pl [dostęp 2020-10-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-16].