Wikipedia

Jeff Fahey

amerykański aktor

Jeffrey David „Jeff” Fahey[1][2] (ur. 29 listopada 1952 w Olean) − amerykański aktor filmowy, telewizyjny i teatralny, producent filmowy pochodzenia irlandzkiego[3].

Jeff Fahey
Ilustracja
Jeff Fahey (2014)
Imię i nazwisko

Jeffrey David Fahey

Data i miejsce urodzenia

29 listopada 1952
Olean, Nowy Jork

Zawód

aktor, producent filmowy

Lata aktywności

od 1982

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Życiorys edytuj

Wczesne lata edytuj

Przyszedł na świat w Oleanie[4] w stanie Nowy Jork jako szóste z trzynaściorga dzieci (8 chłopców, 5 dziewczynek)[5] w niezamożnej irlandzko-amerykańskiej kochającej się rodzinie Jane (z domu Gallagher) i Francisa Thomasa Fahey[3]. Mając dziesięć lat przeprowadził się do Buffalo[6] w stanie Nowy Jork, gdzie potem uczęszczał do Father Baker's High School[7].

Jako siedemnastolatek opuścił dom i rozpoczął podróż autostopem po całym niemal świecie, wykonując rozmaite prace. Zwiedził aż dwadzieścia trzy kraje. Dorabiał jako ekspedient sklepowy, sprzedawca encyklopedii, trener w klubie zdrowia i nauczyciel baletu. Był członkiem załogi na statku rybackim, kierowcą karetki pogotowia w Niemczech, długo mieszkał w kibucu w Izraelu. Zwiedził także Alaskę, Himalaje i Afganistan. Spędził trochę czasu w Indiach[8].

Kariera edytuj

Po powrocie do Buffalo, mając 20 lat przyłączył się do Studio Arena Theatre. Stamtąd udał się do Nowego Jorku, gdzie studiował balet klasyczny i odnosił sukcesy w zespole Myre Rastova. W wieku dwudziestu pięciu lat otrzymał stypendium taneczne i przez trzy lata tańczył w nowojorskim zespole Joffrey Ballet w Chicago[9]. W 1980 trafił na Broadway w musicalu Brigadoon[10], w 1986 zwiedził Stany Zjednoczone ze spektaklem Oklahoma, współczesnej wersji szekspirowskiego Romea i Julii – West Side Story w Paryżu i sztuce Sieroty (Orphans) w Londynie[11]. W 1982 wystąpił w przedstawieniu off-Broadwayowskim Pastorale[12] z Christine Estabrook. Związał się z Raft Theatre[13].

Szybko zaczął otrzymywać propozycje grania w telewizji. Wkrótce zadebiutował na srebrnym ekranie rolą Gary’ego Corelli w operze mydlanej ABC Tylko jedno życie (One Life to Live, 1982-1985), a później na kinowym ekranie pojawił się w roli łajdaka Tyree, bezlitosnego mordercy z pragnieniem zemsty w westernie Silverado (1985). Za rolę tytułową skazanego na śmierć przestępcy w kanadyjskim dramacie telewizyjnym Egzekucja Raymonda Grahama (The Execution of Raymond Graham, 1985) zdobył nominację do nagrody Gemini[14].

Wcielił się w postać wędrownego muzyka rockowego w filmie Psychoza III (Psycho III, 1986), był aroganckim bokserem w dramacie sensacyjnym Decydująca runda (Split Decisions, 1988), zagrał tytułowego prywatnego detektywa-narratora w telewizyjnym dramacie kryminalnym NBC Parker Kane (1990)[15]. Swoją pierwszą znaczącą rolę nieprzewidywalnego i nierozgarniętego ogrodnika poddanego stymulacji mózgu o niesamowitych płonących jasnoniebieskich oczach zagrał w filmie Kosiarz umysłów (The Lawnmower Man, 1992) na podstawie powieści Stephena Kinga u boku Pierce’a Brosnana.

W serialu ABC Szeryf (The Marshal, 1995-1996) odtwarzał postać amerykańskiego deputowanego szeryfa Winstona MacBride[16]. Wystąpił w roli cudzołożnika w telewizyjnym komediodramacie Wszelkie marzenia kobiety (Every Woman's Dream, 1996) z Kim Cattrall, był przyjacielem i prawnikiem w dramacie sensacyjnym Zamknięty dzwonek (Close Call, 2004)[17]. Do jego popularności przyczyniły się rola kapitana Franka Lapidusa w serialu ABC Zagubieni (Lost, 2008-2010) i postać Howarda „Duke’a” Perkinsa w serialu CBS Pod kopułą (2013-2015)[18].

Grał na West Endzie jako 3. przysięgły w sztuce Dwunastu gniewnych ludzi (2013)[19] i Joseph Cantwell w przedstawieniu politycznym Gore’a Vidala Ten najlepszy (2018)[19].

W szóstym i ostatnim sezonie Justified: Bez przebaczenia (Justified, 2015) wystąpił gościnnie jako wyblakły i roztrzęsiony Zachariah Randolph[20]. W dramacie sensacyjno−kryminalnym Dziewczyny na sprzedaż (Skin Traffik, 2015) został obsadzony jako tajemniczy handlarz diamentów Jacob Andries[21] z Amsterdamu u boku Mickeya Rourke’a, Gary’ego Danielsa i Dominique Swain[22].

Filmografia edytuj

Filmy fabularne edytuj

Filmy TV edytuj

Seriale TV edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ Jeff Fahey Actor, Producer. „TV Guide”. [dostęp 2015-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-20)]. (ang.).
  2. ↑ Jeff Fahey: News, Pictures, Videos and More. Mediamass. [dostęp 2015-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-20)]. (ang.).
  3. ↑ a b Jeff Fahey – What Nationality. Ethnicity of Celebs. [dostęp 2015-06-29]. (ang.).
  4. ↑ Jeffrey David Fahey. eleconomista.es. [dostęp 2015-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-20)]. (hiszp.).
  5. ↑ Jeff Fahey. Thespian Net. [dostęp 2015-06-29]. (ang.).
  6. ↑ Jeff Fahey. Rotten Tomatoes. [dostęp 2015-06-29]. (ang.).
  7. ↑ Jeff Fahey Net Worth. TheRichest. [dostęp 2015-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-20)]. (ang.).
  8. ↑ Jeff Fahey Biography. „TV Guide”. [dostęp 2015-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-20)]. (ang.).
  9. ↑ Jeff Fahey Biography. BuddyTV. [dostęp 2015-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-26)]. (ang.).
  10. ↑ Matt Wolf: Jeff Fahey on Juggling TV Roles, Charity Work and a Return to the London Stage in „Twelve Angry Men”. Broadway.com, 2013-11-06. [dostęp 2022-01-08]. (ang.).
  11. ↑ Jeff Fahey on Juggling TV Roles, Charity Work and a Return to the London Stage in „Twelve Angry Men”. TV.com. [dostęp 2015-06-29]. (ang.).
  12. ↑ Jeffrey Fahey. Internet Off-Broadway Database. [dostęp 2022-01-08]. (ang.).
  13. ↑ Jeff Fahey Biography (1952-). Film Reference. [dostęp 2015-06-29]. (ang.).
  14. ↑ Fahey, Jeff 1952. Encyclopedia.com. [dostęp 2015-06-29]. (ang.).
  15. ↑ Jeff Fahey (29 de Novembro de 1952). Filmow. [dostęp 2015-06-29]. (port.).
  16. ↑ Hal Erickson: Jeff Fahey Biography. AllMovie. [dostęp 2015-06-29]. (ang.).
  17. ↑ Personalidade: Jeff Fahey (EUA). InterFilmes.com. [dostęp 2015-06-29]. (port.).
  18. ↑ Jeff Fahey. Listal. [dostęp 2020-01-28]. (ang.).
  19. ↑ a b Jeff Fahey. BroadwayWorld.com. [dostęp 2022-01-08]. (ang.).
  20. ↑ Dan Snierson (2014-11-05): 'Justified' taps 'Lost' alum Jeff Fahey for guest arc in final season. „Entertainment Weekly”. [dostęp 2015-08-04]. (ang.).
  21. ↑ Skin Traffik (2015). Comeuppance Reviews. [dostęp 2022-01-08]. (ang.).
  22. ↑ Casting de „Skin Traffik” (2015). SensCritique. [dostęp 2022-01-08]. (ang.).

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jeff_Fahey&oldid=66098708”