Jelcz-Laskowice (gmina)
Jelcz-Laskowice (1973-86 gmina Laskowice Oławskie[2]) – gmina miejsko-wiejska w województwie dolnośląskim, w powiecie oławskim, należące do aglomeracji wrocławskiej.
| gmina miejsko-wiejska | |||||||
| |||||||
| |||||||
| Państwo | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||
| Powiat | |||||||
| TERC |
0215033 | ||||||
| Burmistrz |
Bogdan Szczęśniak | ||||||
| Powierzchnia |
168,1 km² | ||||||
| Populacja (30.06.2016) • liczba ludności |
| ||||||
| • gęstość |
138,0 os./km² | ||||||
| Nr kierunkowy |
71 | ||||||
| Tablice rejestracyjne |
DOA | ||||||
Adres urzędu: ul. Witosa 2455-220 Jelcz-Laskowice | |||||||
| Szczegółowy podział administracyjny | |||||||
| |||||||
Położenie na mapie powiatu
| |||||||
| 51°02′00″N 17°20′00″E/51,033333 17,333333 | |||||||
| Strona internetowa | |||||||
| Biuletyn Informacji Publicznej | |||||||
_location_map.png)
Siedziba gminy to Jelcz-Laskowice.
W latach 1975–1998 gmina położona była w województwie wrocławskim.
Według danych z 31 grudnia 2013 gminę zamieszkiwało 23 190 osób, z czego w mieście 68,8%[3]. Natomiast według danych z 30 czerwca 2020 roku gminę zamieszkiwało 23 298 osób[4].
Struktura powierzchni edytuj
Według danych z roku 2002[5] gmina Jelcz-Laskowice ma obszar 168,1 km², w tym:
- użytki rolne: 57%
- użytki leśne: 33%
Gmina stanowi 32,1% powierzchni powiatu.
Demografia edytuj
Dane z 31 grudnia 2013[3]
| Opis | Ogółem | Kobiety | Mężczyźni | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| jednostka | osób | % | osób | % | osób | % |
| populacja | 23 190 | 100 | 11 731 | 50,6 | 11 459 | 49,4 |
| gęstość zaludnienia (mieszk./km²) |
137,9 | 69,8 | 68,1 | |||
Gmina Jelcz-Laskowice liczy 23 190 mieszkańców, w tym miasto zamieszkuje 15 959 ludzi a 15 sołectw 7 231 osób. Jest to gmina miejsko-wiejska, co oznacza, że miasto nie jest oddzielone samorządowo od wsi. Od roku 1987 do 1990 zauważa się wzrost liczby ludności (ok. 2500), natomiast w latach 1991-1996 wzrost był minimalny. Średnia gęstość zaludnienia wynosi w gminie 137 os/km². Przyrost naturalny jest stosunkowo niski: 3,4 promila. Spowodowane jest to najprawdopodobniej trudnościami ekonomicznymi, mieszkaniowymi, wysokim bezrobociem oraz upowszechnianiem się nowego modelu rodziny (2+1). Ludność w wieku produkcyjnym wynosi 13 769 osób, pracujących jest ok. 5677 osób, natomiast bezrobotnych 1492 osoby.
- Piramida wieku mieszkańców gminy Jelcz-Laskowice w 2014 roku[1].
Komunikacja edytuj
Przez pd.-zach. część gminy przebiega droga wojewódzka nr 455, a przez część pd. droga wojewódzka nr 396. Ze wsch. na zach. przebiega linia kolejowa nr 277 (Biskupice Oławskie, Minkowice Oławskie, Kopalina, Jelcz-Laskowice, Jelcz Miłoszyce) oraz niewielki odcinek linii kolejowej nr 292 (Jelcz Miłoszyce). W pd.-zach. części gminy przepływająca Odra stanowi Odrzańską Drogę Wodną.
Ochrona przyrody edytuj
Na obszarze gminy znajduje się rezerwat przyrody Łacha Jelcz chroniący naturalne stanowisko chronionego gatunku rośliny wodnej, kotewki orzecha wodnego[6].
Fauna i flora edytuj
 |
Ta sekcja od 2009-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Współczesna flora i fauna okolic Jelcza-Laskowic, jak i całej Niziny Śląskiej, jest dziedzictwem okresu polodowcowego. W drzewostanie największą rolę odgrywa sosna i dąb, przemieszane z grabem, brzozą, wiązem, lipą, jesionem i świerkiem. Występowanie licznych gatunków zwierząt na leśno-łąkowych terenach gminy nie może przesłonić faktu, że jeszcze 300 lat temu żyły tutaj łosie, bobry, rysie, niedźwiedzie, żbiki, które wyginęły wskutek gospodarczej działalności człowieka. Dzisiaj, w tutejszych lasach żyją sarny, jelenie, dziki, zające, wiewiórki, jeże, a spośród drapieżników lisy i kuny.
Zwierzęta objęte ochroną gatunkową edytuj
- Owady – Dolina Odry, a w szczególności starorzecza i lasy łęgowe obfitują w owady z rodzaju biegaczowatych. Jednym z nich, szczególnie rzadki, jest kozioróg dębosz, żyjący w starych dębach. Innym cennym gatunkiem jest paź królowej – motyl występujący na łąkach z dużą ilością roślin baldaszkowatych,
- Płazy i gady – nad Odrą i Smortawą spotyka się kilka gatunków żab i ropuch, traszki, jaszczurki, padalca, zaskrońca i żmiję zygzakowatą,
- Ptaki – na terenie gminy stwierdzono występowanie 109 gatunków ptaków objętych ochroną. Główne skupiska ptaków chronionych to:
- dolina rzeki Odry w pasie od miejscowości Stary Otok do miejscowości Łęg, obejmujący rezerwat "Łacha Jelcz",
- obszar stawów w Nowym Dworze wraz z otaczającymi je lasami – duża liczba gatunków związanych z wodą – kormorany, czaple,
- kompleks leśny w północnej części gminy z charakterystycznymi gatunkami leśnymi,
- Ssaki – z tej grupy zwierząt występuje kret, jeż, ryjówka aksamitna, kuna, gronostaj, łasica, zając szarak, lis, jenot, borsuk, sarna, jeleń, dzik oraz dwa gatunki nietoperzy – mroczek późny i karlik malutki. Na terenach z dużą ilością wód spotkać można rzęsorka rzeczka i wydrę.
Pomniki przyrody ożywionej i nieożywionej edytuj
Na terenie gminy zlokalizowanych jest 15 pomników przyrody, które znajdują się w obrębach następujących miejscowości:
- Dębina - dwa dęby szypułkowe (w tym Dąb Słowianin, „Drzewo Roku 2014”, okaz o obwodzie 751cm, mierzony w 2015)[7], trzy głazy narzutowe,
- Dziuplina - sosna pospolita,
- Grędzina - głaz narzutowy,
- Miłocice - głaz narzutowy, grupa 13 drzew: 3 dęby, 6 jesionów, 4 lipy,
- Nowy Dwór - dwa dęby szypułkowe,
- Jelcz-Laskowice - trzy dęby szypułkowe, sosna pospolita, lipa drobnolistna.
Sąsiednie gminy edytuj
Bierutów, Czernica, Lubsza, Namysłów, Oleśnica, m. Oława, Oława
Przypisy edytuj
- ↑ a b Gmina Jelcz-Laskowice w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-03-14] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ M.P. 1987 nr 10 poz. 90
- ↑ a b Ludność. Stan i struktura ludności oraz ruch naturalny w przekroju terytorialnym w 2013 r. Stan w dniu 31 XII
- ↑ GUS, TABL. 11. LUDNOŚĆ WEDŁUG WOJEWÓDZTW, POWIATÓW, GMIN ORAZ PŁCI W WOJEWÓDZTWIE DOLNOŚLĄSKIM W 2020 R., 30 czerwca 2020.
- ↑ Portal Regionalny i Samorządowy REGIOset. regioset.pl. [dostęp 2010-09-14]. (pol.).
- ↑ Rejestr rezerwatów przyrody województwa dolnośląskiego, RDOŚ stan na 18 czerwca 2013. [dostęp 2014-01-28].
- ↑ Krzysztof Borkowski, Robert Tomusiak, Paweł Zarzyński. Drzewa Polski. 2016. s.239