Jens Weißflog

Jens Weißflog (ur. 21 lipca 1964 w Erlabrunn) – niemiecki skoczek narciarski reprezentujący NRD oraz Niemcy, czterokrotny medalista olimpijski, dziewięciokrotny medalista mistrzostw świata, dwukrotny medalista mistrzostw świata w lotach, zdobywca Pucharu Świata oraz czterokrotny zwycięzca Turnieju Czterech Skoczni, zwycięzca 33 indywidualnych konkursów Pucharu Świata.

Jens Weißflog

Jens Weißflog w 2017
Data i miejsce urodzenia	21 lipca 1964 Erlabrunn
Klub	S.V. Oberwiesenthal
Wzrost	170 cm
Debiut w PŚ	30 grudnia 1980 w Oberstdorfie (90. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	1 stycznia 1983 w Garmisch-Partenkirchen (3. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ	1 stycznia 1983 w Garmisch-Partenkirchen (3. miejsce)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	6 stycznia 1983 w Bischofshofen
Rekord życiowy	201,0 m na Kulm w Tauplitz (8 lutego 1996)
Dorobek medalowy
Reprezentacja NRD Igrzyska olimpijskie złoto Sarajewo 1984 normalna srebro Sarajewo 1984 duża Mistrzostwa świata złoto Seefeld in Tirol 1985 normalna złoto Lahti 1989 normalna srebro Engelberg 1984 druż. srebro Lahti 1989 duża brąz Seefeld in Tirol 1985 druż. Mistrzostwa świata w lotach srebro Planica 1985 indywidualnie brąz Vikersund 1990 indywidualnie Puchar świata w skokach 1. miejsce 1983/1984 2. miejsce 1988/1989 Turniej Czterech Skoczni 1. miejsce 1983/1984 1. miejsce 1984/1985 2. miejsce 1982/1983 2. miejsce 1987/1988 2. miejsce 1988/1989 3. miejsce 1989/1990 Reprezentacja Niemcy Igrzyska olimpijskie złoto Lillehammer 1994 duża złoto Lillehammer 1994 druż. Mistrzostwa świata srebro Thunder Bay 1995 druż. brąz Val di Fiemme 1991 duża brąz Val di Fiemme 1991 druż. brąz Thunder Bay 1995 duża Puchar świata w skokach 2. miejsce 1993/1994 Turniej Czterech Skoczni 1. miejsce 1990/1991 1. miejsce 1995/1996 2. miejsce 1993/1994
Inne nagrody
Medal Holmenkollen 1991
Odznaczenia
Strona internetowa

Kariera

Mistrz olimpijski z serii 84 Jens Weißflog. Zdjęcie zrobione w Oberwiesenthal 31.01.1989 roku .

Wychował się w miejscowości Pöhla w Rudawach. Już jako nastolatek był zafascynowany skokami narciarskimi. Początkowo trenował (1977) w rodzimym przyzakładowym klubie sportowym SC Traktor Oberwiesenthal, a dwa lata później wygrał przy pierwszej próbie okręgowe igrzyska sportowe w Schwarzenbergu. Z powodu niskiej wagi ciała nadano mu przydomek „Floh” (pol. Pchła).

W swojej długiej sportowej karierze zdobył prawie wszystko, co może osiągnąć skoczek. W Pucharze Świata zadebiutował 30 grudnia 1980 roku w Oberstdorfie, gdzie zajął 90. miejsce. Na kolejny start musiał poczekać dwa lata, do pierwszego konkursu 31. edycji Turnieju Czterech Skoczni, w którym zajął 27. miejsce. Już dwa dni później, 1 stycznia 1983 roku, podczas konkursu w Garmisch-Partenkirchen Weißflog po raz pierwszy w karierze stanął na podium, zarazem pierwszy raz zdobywając punkty Pucharu Świata. W Innsbrucku był już drugi, ulegając jedynie Finowi Mattiemu Nykänenowi, a 6 stycznia 1983 roku w Bischofshofen niemiecki skoczek odniósł swe pierwsze zwycięstwo. W klasyfikacji generalnej Turnieju Czterech Skoczni zajął ostatecznie drugie miejsce za Nykänenem, trzeci był Horst Bulau z Kanady. W całym sezonie 1982/1983 trzykrotnie stawał na podium, po jednym razie na każdym jego stopniu, co dało mu 16. miejsce w klasyfikacji generalnej.

Sezon 1983/1984 był najbardziej udanym w jego karierze. Na igrzyskach olimpijskich w Sarajewie zdobył złoty medal na normalnej skoczni, wyprzedzając dwóch Finów: Nykänena oraz Jariego Puikkonena. Nykänen prowadził po pierwszej serii po skoku na 91,0 metrów, drugie miejsce zajmował Weißflog, który skoczył metr bliżej, a trzeci był Andreas Bauer z RFN. W drugiej kolejce Jens skoczył 87,0 metrów i skaczącemu na końcu Nykänenowi do zdobycia złota wystarczyłby skok na odległość około 86,0 metrów. Fin osiągnął tylko 84,0 metry co jednak wystarczyło do zdobycia srebrnego medalu. Na dużym obiekcie zwyciężył Nykänen z dużą przewagą nad drugim w konkursie Weißflogiem, a trzecie miejsce zajął Pavel Ploc z Czechosłowacji. W 1984 roku odbyły się także mistrzostwa świata w Engelbergu, gdzie reprezentacja NRD z Weißflogiem w składzie zdobyła srebrny medal. Ponadto zwyciężył w klasyfikacji generalnej 32. Turnieju Czterech Skoczni zajmując drugie miejsce w Oberstdorfie i zwyciężając w pozostałych trzech konkursach. Łącznie w tym sezonie w konkursach Pucharu Świata zwyciężył siedem razy, czterokrotnie był drugi i raz trzeci, co pozwoliło na triumf w klasyfikacji generalnej.

Na mistrzostwach świata w Seefeld Jens wywalczył złoty medal na normalnej skoczni, wyprzedzając Andreasa Feldera z Austrii oraz Norwega Pera Bergeruda, a na dużym obiekcie był dziewiąty, tracąc do zwycięzcy 9 punktów. Na tych samych mistrzostwach zdobył ponadto brązowy medal w drużynie, wspólnie z Frankiem Sauerbreyem, Manfredem Deckertem i Klausem Ostwaldem. W 1985 roku odbywały się także mistrzostwa świata w lotach w Planicy, gdzie reprezentant NRD zajął drugie miejsce, ustępując tylko Mattiemu Nykänenowi. Wygrał 33. Turniej Czterech Skoczni po tym, jak zajął czwarte miejsce w Oberstdorfie, wygrał w Ga-pa, był drugi w Innsbrucku i ponownie czwarty w Bischofshofen. Sezon 1984/1985 zakończył na czwartej pozycji w klasyfikacji generalnej, notując dwa zwycięstwa, jedno drugie i jedno trzecie miejsce.

Słabsza forma w sezonach 1985/1986 i 1986/1987 zaowocowała jedynie dwoma miejscami na podium. Był dziewiąty na mistrzostwach świata w lotach w Tauplitz w 1986 roku. Nie wywalczył także żadnego medalu podczas mistrzostw świata w Oberstdorfie, w swoim najlepszym występie był piąty na normalnej skoczni. Rok 1988 rozpoczął od zajęcia drugiego miejsca w klasyfikacji końcowej 36. Turnieju Czterech Skoczni, tracąc 99 punktów do Nykänena. Na igrzyskach olimpijskich w Calgary Weißflog miał bronić tytułu mistrza olimpijskiego z normalnej skoczni, jednak zajął dopiero dziewiąte miejsce. Na dużym obiekcie zaprezentował się jeszcze słabiej, zajmując 31. miejsce.

W 37. Turnieju Czterech Skoczni zajął drugie miejsce ex aequo z Mattim Nykänenem, a za kolejnym Finem, Risto Laakkonenem. Podczas mistrzostw świata w Lahti w 1989 roku zwyciężył na dużym obiekcie, a na skoczni normalnej przegrał tylko z Jarim Puikkonenem. W konkursie drużynowym reprezentacja NRD z Weißflogiem w składzie zajęła siódme miejsce. Łącznie w sezonie 1988/1989 pięć razy zwyciężał, dwa razy był drugi i raz trzeci, co dało mu drugie miejsce w klasyfikacji generalnej, za Janem Boklövem ze Szwecji.

Rok później był trzeci na mistrzostwach świata w lotach w Vikersund za Dieterem Thomą z RFN oraz Mattim Nykänenem. Trzecie miejsce zajął także w 38. edycji Turnieju Czterech Skoczni, w którym także zwyciężył Thoma, a drugie miejsce zajął František Jež z Czechosłowacji, wyprzedzając Weißfloga o 6 punktów. Osiem miejsc na podium zawodów Pucharu Świata, w tym trzy zwycięstwa, dały mu szóste miejsce w klasyfikacji generalnej sezonu 1989/1990. Rok 1991 przyniósł mu między innymi trzecie zwycięstwo w Turnieju Czterech Skoczni oraz dwa brązowe medale mistrzostw świata w Val di Fiemme wywalczone na dużej skoczni indywidualnie oraz w drużynie. Na normalnym obiekcie był siódmy. W sezonie 1990/1991 Puchar Świata w lotach zajął 19. miejsce.

W ciągu kolejnych dwóch lat nie wywalczył żadnego trofeum. Na igrzyskach olimpijskich w Albertville w indywidualnych startach był dziewiąty na normalnej skoczni, a na dużym obiekcie zajął 33. miejsce. W konkursie drużynowym reprezentacja zjednoczonych już Niemiec w składzie: Dieter Thoma, Heiko Hunger, Jens Weißflog oraz Christof Duffner zajęła piąte miejsce. Także z mistrzostw świata w Falun nie przywiózł medalu po tym, jak zajął 20. miejsce na dużej skoczni oraz 40. na normalnej. Łącznie w ciągu sezonów 1991/1992 i 1992/1993 tylko raz stanął na podium zawodów Pucharu Świata, zajmując drugie miejsce.

Do wysokiej formy Jens powrócił jednak już na początku sezonu 1993/1994, kiedy zajął drugie miejsce w 42. Turnieju Czterech Skoczni, w którym lepszy okazał się tylko Espen Bredesen z Norwegii. Weißflog stawał na podium we wszystkich czterech konkursach TCS zajmując kolejno: pierwsze miejsce w Oberstdorfie, drugie w Ga-Pa i Innsbrucku oraz trzecie w Bischofshofen. Po pierwszej kolejce skoków na dużej skoczni podczas igrzysk w Lillehammer Weißflog znajdował się na drugim miejscu z odległością 129,5 m za Bredesenem, który skoczył 135,5 m i prowadził z ponad dziesięciopunktową przewagą. W drugiej serii Weißflog skoczył 133,0 m, co oznaczało, że Norwegowi do zwycięstwa wystarczyłby skok na odległość około 127,0 metrów. Norweski skoczek uzyskał jednak tylko 122,0 metry co wystarczyło do zdobycia srebrnego medalu. Triumfujący Weißflog został pierwszym niemieckim mistrzem olimpijskim od czasów Helmuta Recknagela, który wygrał na igrzyskach w Squaw Valley w 1960 roku. Na normalnej skoczni Jens zajął czwarte miejsce, przegrywając walkę o brązowy medal ze swoim młodszym rodakiem - Dieterem Thomą. Na tych samych igrzyskach reprezentacja Niemiec w składzie: Hansjörg Jäkle, Christof Duffner, Dieter Thoma i Jens Weißflog wywalczyła po raz pierwszy drużynowy złoty medal, będący zarazem pierwszym drużynowym medalem olimpijskim dla Niemiec. W Pucharze Świata odniósł siedem zwycięstw, dwa razy był drugi oraz dwa razy trzeci, co pozwoliło mu zająć drugie miejsce w klasyfikacji generalnej za Bredesenem, a przed Andreasem Goldbergerem z Austrii.

Najważniejszym punktem sezonu 1994/1995 były mistrzostwa świata w Thunder Bay. Na normalnej skoczni zajął piąte miejsce, tracąc do trzeciego miejsca ponad 10 punktów, jednak na dużym obiekcie wywalczył brązowy medal, wyprzedzili go tylko Tommy Ingebrigtsen z Norwegii oraz Andreas Goldberger z Austrii. W konkursie drużynowym wspólnie z Hansjörgiem Jäkle, Dieterem Thomą i Gerdem Siegmundem zdobył srebrny medal. W Pucharze Świata w lotach zajął 14. miejsce, a w Puchar Świata w skokach był szósty. Jego ostatnim trofeum w karierze było zwycięstwo w 44. Turnieju Czterech Skoczni; był drugi w Oberstdorfie i Innsbrucku, trzeci w Ga-Pa i wygrał w Bischofshofen. Był ponadto czwarty na mistrzostwach świata w lotach w Tauplitz w 1996 roku, walkę o brązowy medal przegrał z Urbanem Francem ze Słowenii. Swoje ostatnie zwycięstwo odniósł w Iron Mountain 17 lutego 1996 roku. W swoim ostatnim konkursie Pucharu Świata na skoczni Holmenkollbakken zajął szóste miejsce. Konkurs ten wygrał Adam Małysz. 15 czerwca 1996 roku w Oberwiesenthal miały miejsce pożegnalne zawody Niemca. Weißflog zajął 2.miejsce, a skokiem na 102 metrów pobił rekord skoczni.

Łącznie Weißflog odniósł 33 zwycięstwa w konkursach Pucharu Świata (do 2007 roku był to drugi wynik po Matti Nykänenie), a 73 razy stawał na podium. Jest jedynym skoczkiem, który skacząc dwoma różnymi stylami zdobył indywidualnie dwa złote medale olimpijskie oraz występując w dwóch różnych reprezentacjach narodowych (w 1984 roku w barwach NRD i w 1994 w barwach Niemiec). Zdobył pięć tytułów mistrza Niemiec (w 1991, 1993 i 1994 roku na normalnej skoczni oraz w 1993 i 1995 roku na dużej) oraz jeden srebrny medal (w 1991 roku na dużej skoczni).

Został odznaczony m.in. Złotym Orderem Zasług dla Ojczyzny (NRD) oraz Orderem Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (1996). W 1991 roku otrzymał medal Holmenkollen wraz z austriackim skoczkiem Ernstem Vettorim oraz dwoma Norwegami: biegaczem Vegardem Ulvangiem oraz kombinatorem Trondem Einarem Eldenem.

Emerytura

Jens Weißflog jest właścicielem hotelu w rodzinnej miejscowości oraz komentuje zawody w skokach dla niemieckiej telewizji ZDF. Był kandydatem do Volkskammer z ramienia Freie Deutsche Jugend w 1986 roku, a w 2009 roku został wybrany do rady miasta Oberwiesenthal z listy CDU.

W 2005 roku rozwiódł się z żoną Nicolą, z którą ma dwóch synów: Daniela i Niklasa. W październiku 2010 roku ze związku z Doreen Fiebig urodziła im się córka.

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
1.	12 lutego	1984	Sarajewo	Igman	K-90	indywid.	90,0 m	87,0 m	215,2 pkt	–
2.	18 lutego	1984	Sarajewo	Igman	K-112	indywid.	107,0 m	107,5 m	213,7 pkt	17,5 pkt	Matti Nykänen
9.	14 lutego	1988	Calgary	Alberta Ski Jump Area	K-89	indywid.	81,0 m	80,0 m	196,8 pkt	32,3 pkt	Matti Nykänen
31.	15 lutego	1988	Calgary	Alberta Ski Jump Area	K-114	indywid.	104,5 m	93,5 m	172,0 pkt	52,0 pkt	Matti Nykänen
9.	9 lutego	1992	Courchevel	Tremplin Le Praz	K-90	indywid.	84,0 m	83,5 m	208,5 pkt	14,3 pkt	Ernst Vettori
33.	16 lutego	1992	Courchevel	Tremplin Le Praz	K-120	indywid.	90,0 m	99,5 m	141,3 pkt	98,2 pkt	Toni Nieminen
5.	20 lutego	1992	Courchevel	Tremplin Le Praz	K-120	druż.	107,0 m	104,0 m	544,6 pkt (183,4 pkt)	99,8 pkt	Finlandia
1.	20 lutego	1994	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-120	indywid.	129,5 m	133,0 m	274,5 pkt	–
1.	22 lutego	1994	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-120	druż.	131,0 m	135,5 m	970,1 pkt (277,7 pkt)	–
4.	25 lutego	1994	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	indywid.	98,0 m	96,5 m	260,0 pkt	22,0 pkt	Espen Bredesen

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurs	Wynik	Strata	Zwycięzca
2.	26 lutego	1984	Engelberg	Skocznia duża drużynowo	572,2 pkt	46,1 pkt	Finlandia
9.	20 stycznia	1985	Seefeld in Tirol	Skocznia duża indywidualnie	215,2 pkt	9,0 pkt	Per Bergerud
3.	22 stycznia	1985	Seefeld in Tirol	Skocznia duża drużynowo	550,8 pkt	32,2 pkt	Finlandia
1.	26 stycznia	1985	Seefeld	Skocznia normalna indywidualnie	225,3 pkt	–
15.	15 lutego	1987	Oberstdorf	Skocznia duża indywidualnie	193,6 pkt	22,4 pkt	Andreas Felder
5.	17 lutego	1987	Oberstdorf	Skocznia duża drużynowo	582,5 pkt	51,6 pkt	Finlandia
5.	20 lutego	1987	Oberstdorf	Skocznia normalna indywidualnie	215,3 pkt	9,1 pkt	Jiří Parma
2.	20 lutego	1989	Lahti	Skocznia duża indywidualnie	212,5 pkt	6,0 pkt	Jari Puikkonen
7.	22 lutego	1989	Lahti	Skocznia duża drużynowo	558,0 pkt	87,0 pkt	Finlandia
1.	26 lutego	1989	Lahti	Skocznia normalna indywidualnie	114,5 pkt	–
3.	10 lutego	1991	Val di Fiemme	Skocznia duża indywidualnie	210,0 pkt	7,5 pkt	Franci Petek
3.	14 lutego	1991	Val di Fiemme	Skocznia duża drużynowo	699,5 pkt	37,6 pkt	Austria
7.	16 lutego	1991	Val di Fiemme	Skocznia normalna indywidualnie	211,9 pkt	11,0 pkt	Heinz Kuttin
20.	21 lutego	1993	Falun	Skocznia duża indywidualnie	165,7 pkt	75,7 pkt	Espen Bredesen
11.	23 lutego	1993	Falun	Skocznia duża drużynowo	632,2 pkt	189,3 pkt	Norwegia
40.	27 lutego	1993	Falun	Skocznia normalna indywidualnie	175,6 pkt	62,2 pkt	Masahiko Harada
5.	12 marca	1995	Thunder Bay	Skocznia normalna indywidualnie	233,0 pkt	33,0 pkt	Takanobu Okabe
2.	16 marca	1995	Thunder Bay	Skocznia duża drużynowo	882,5 pkt	6,5 pkt	Finlandia
3.	18 marca	1995	Thunder Bay	Skocznia duża indywidualnie	229,9 pkt	42,7 pkt	Tommy Ingebrigtsen

Mistrzostwa świata w lotach

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurs	Wynik	Strata	Zwycięzca
2.	17 marca	1985	Planica	Loty indywidualnie	531,5 pkt	49,0 pkt	Matti Nykänen
9.	9 marca	1986	Tauplitz	Loty indywidualnie	671,0 pkt	74,0 pkt	Andreas Felder
3.	25 lutego	1990	Vikersund	Loty indywidualnie	349,3 pkt	8,4 pkt	Dieter Thoma
4.	11 lutego	1996	Tauplitz	Loty indywidualnie	396,3 pkt	41,8 pkt	Andreas Goldberger

Puchar Świata

Jens Weißflog w 1989

Jens Weißflog podczas PŚ w Zakopanem 2011

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
1982/1983	16.
1983/1984	1.
1984/1985	4.
1985/1986	16.
1986/1987	11.
1987/1988	6.
1988/1989	2.
1989/1990	6.
1990/1991	8.
1991/1992	37.
1992/1993	11.
1993/1994	2.
1994/1995	6.
1995/1996	4.

Miejsca na podium

Sezon PŚ	1. miejsce	2. miejsce	3. miejsce	razem
1995/1996	3	2	3	8
1994/1995	1	1	5	7
1993/1994	7	2	2	11
1992/1993	–	1	–	1
1991/1992	–	–	–	–
1990/1991	2	1	1	4
1989/1990	3	2	3	8
1988/1989	5	2	1	8
1987/1988	1	1	3	5
1986/1987	1	–	–	1
1985/1986	–	1	–	1
1984/1985	2	1	1	4
1983/1984	7	4	1	12
1982/1983	1	1	1	3
suma	33	19	21	73

Miejsca na podium chronologicznie

Jens Weißflog w 1982 roku

Nr	Data	Miejscowość	Skocznia	Nota	Pozycja	Strata	Zwycięzca
1.	1 stycznia 1983	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	241,5 pkt	3.	0,8 pkt	Armin Kogler
2.	4 stycznia 1983	Innsbruck	Bergisel	243,3 pkt	2.	6,2 pkt	Matti Nykänen
3.	6 stycznia 1983	Bischofshofen	Paul-Ausserleitner-Schanze	256,7 pkt	1.	–
4.	30 grudnia 1983	Oberstdorf	Schattenbergschanze	213,5 pkt	2.	7,2 pkt	Klaus Ostwald
5.	1 stycznia 1984	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	222,2 pkt	1.	–
6.	4 stycznia 1984	Innsbruck	Bergisel	224,1 pkt	1.	–
7.	6 stycznia 1984	Bischofshofen	Paul-Ausserleitner-Schanze	238,1 pkt	1.	–
8.	11 stycznia 1984	Cortina d’Ampezzo	Italia	216,6 pkt	1.	–
9.	14 stycznia 1984	Harrachov	Čerťák	198,6 pkt	2.	7,3 pkt	Jiří Parma
10.	15 stycznia 1984	Liberec	Ještěd A	210,5 pkt	1.	–
11.	12 lutego 1984	Sarajewo	Igman K-90	215,2 pkt	1.	–
12.	18 lutego 1984	Sarajewo	Igman K-112	213,7 pkt	2.	17,5 pkt	Matti Nykänen
13.	17 marca 1984	Oberstdorf	Heini-Klopfer-Skiflugschanze	360,0 pkt	3.	32,5 pkt	Matti Nykänen
14.	18 marca 1984	Oberstdorf	Heini-Klopfer-Skiflugschanze	357,5 pkt	2.	33,5 pkt	Matti Nykänen
15.	24 marca 1984	Planica	Srednija velikanka	223,2 pkt	1.	–
16.	1 stycznia 1985	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	210,1 pkt	1.	–
17.	4 stycznia 1985	Innsbruck	Bergisel	215,8 pkt	2.	3,5 pkt	Matti Nykänen
18.	13 lutego 1985	Sankt Moritz	Olympiaschanze	216,9 pkt	3.	8,1 pkt	Ernst Vettori
19.	17 lutego 1985	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	231,5 pkt	1.	–
20.	22 grudnia 1985	Chamonix	Tremplin aux Bossons	194,1 pkt	2.	2,6 pkt	Pekka Suorsa
21.	6 grudnia 1986	Thunder Bay	Normal Thunder	230,7 pkt	1.	–
22.	6 grudnia 1987	Thunder Bay	Big Thunder	217,9 pkt	2.	23,8 pkt	Matti Nykänen
23.	1 stycznia 1988	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	198,5 pkt	3.	13,9 pkt	Matti Nykänen
24.	3 stycznia 1988	Innsbruck	Bergisel	195,1 pkt	3.	24,9 pkt	Matti Nykänen
25.	22 stycznia 1988	Gstaad	Mattenschanze	212,3 pkt	3.	5,7 pkt	Pavel Ploc
26.	24 stycznia 1988	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	215,0 pkt	1.	–
27.	1 stycznia 1989	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	218,0 pkt	2.	2,5 pkt	Matti Nykänen
28.	4 stycznia 1989	Innsbruck	Bergisel	213,0 pkt	3.	2,0 pkt	Jan Boklöv
29.	21 stycznia 1989	Oberhof	Rennsteigschanze	216,5 pkt	2.	0,1 pkt	Ole Gunnar Fidjestøl
30.	22 stycznia 1989	Oberhof	Rennsteigschanze	229,0 pkt	1.	–	–
31.	5 marca 1989	Oslo	Holmenkollbakken	225,0 pkt	1.	–	–
32.	8 marca 1989	Örnsköldsvik	Paradiskullen	231,5 pkt	1.	–	–
33.	25 marca 1989	Planica	Srednija velikanka	222,5 pkt	1.	–	–
34.	26 marca 1989	Planica	Bloudkova velikanka	227,0 pkt	1.	–	–
35.	17 grudnia 1989	Sapporo	Ōkurayama	227,0 pkt	1.	–	–
36.	28 grudnia 1989	Oberstdorf	Schattenbergschanze	208,0 pkt	3.	-7,0 pkt	Dieter Thoma
37.	1 stycznia 1990	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	220,5 pkt	1.	–	–
38.	4 stycznia 1990	Innsbruck	Bergisel	226,5 pkt	2.	-0,5 pkt	Ari-Pekka Nikkola
39.	17 stycznia 1990	Zakopane	Wielka Krokiew	207,0 pkt	1.	–	–
40.	16 lutego 1990	Predazzo	Trampolino Dal Ben	219,4 pkt	2.	-1,1 pkt	Roberto Cecon
41.	17 marca 1990	Raufoss	Lønnbergbakken	211,8 pkt	3.	-6,4 pkt	Andreas Felder
42.	24 marca 1990	Planica	Bloudkova velikanka	211,5 pkt	3.	-8,5 pkt	Roberto Cecon
43.	30 grudnia 1990	Oberstdorf	Schattenbergschanze	203,9 pkt	1.	–	–
44.	1 stycznia 1991	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	204,3 pkt	1.	–	–
45.	4 stycznia 1991	Innsbruck	Bergisel	219,1 pkt	2.	-2,5 pkt	Ari-Pekka Nikkola
46.	12 stycznia 1991	Oberhof	Hans-Renner-Schanze	221,1 pkt	3.	-12,4 pkt	Dieter Thoma
47.	1 stycznia 1993	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	219,4 pkt	2.	-1,4 pkt	Noriaki Kasai
48.	12 grudnia 1993	Planica	Bloudkova velikanka	274,7 pkt	1.	–	–
49.	14 grudnia 1993	Predazzo	Trampolino Dal Ben K-90	238,5 pkt	1.	–	–
50.	30 grudnia 1993	Oberstdorf	Schattenbergschanze	238,1 pkt	1.	–	–
51.	1 stycznia 1994	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	231,0 pkt	2.	-7,6 pkt	Espen Bredesen
52.	4 stycznia 1994	Innsbruck	Bergisel	229,4 pkt	2.	-4,0 pkt	Andreas Goldberger
53.	6 stycznia 1994	Bischofshofen	Paul-Ausserleitner-Schanze	224,8 pkt	3.	-20,2 pkt	Espen Bredesen
54.	22 stycznia 1994	Sapporo	Miyanomori	230,5 pkt	1.	–	–
55.	23 stycznia 1994	Sapporo	Ōkurayama	253,4 pkt	1.	–	–
56.	5 marca 1994	Lahti	Salpausselkä K-90	244,0 pkt	1.	–	–
57.	9 marca 1994	Örnsköldsvik	Paradiskullen	231,5 pkt	3.	-2,5 pkt	Roberto Cecon
58.	27 marca 1994	Thunder Bay	Normal Thunder	274,5 pkt	1.	–	–
59.	30 grudnia 1994	Oberstdorf	Schattenbergschanze	225,1 pkt	3.	-2,8 pkt	Reinhard Schwarzenberger
60.	28 stycznia 1995	Lahti	Salpausselkä K-90	232,0 pkt	2.	-2,5 pkt	Andreas Goldberger
61.	29 stycznia 1995	Lahti	Salpausselkä K-114	126,9 pkt	1.	–	–
62.	1 lutego 1995	Kuopio	Puijo	244,0 pkt	3.	-4,5 pkt	Toni Nieminen
63.	4 lutego 1995	Falun	Lugnet K-90	242,5 pkt	3.	-12,5 pkt	Roberto Cecon
64.	12 lutego 1995	Oslo	Holmenkollbakken	242,3 pkt	3.	-12,6 pkt	Andreas Goldberger
65.	25 lutego 1995	Oberstdorf	Heini-Klopfer-Skiflugschanze	348,6 pkt	3.	-20,2 pkt	Andreas Goldberger
66.	28 grudnia 1995	Oberhof	Hans-Renner-Schanze	224,9 pkt	3.	-16,6 pkt	Mika Laitinen
67.	30 grudnia 1995	Oberstdorf	Schattenbergschanze	242,2 pkt	2.	-5,7 pkt	Mika Laitinen
68.	1 stycznia 1996	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	226,0 pkt	3.	-2,6 pkt	Reinhard Schwarzenberger
69.	4 stycznia 1996	Innsbruck	Bergisel	230,9 pkt	2.	-7,9 pkt	Andreas Goldberger
70.	6 stycznia 1996	Bischofshofen	Paul-Ausserleitner-Schanze	251,2 pkt	1.	–	–
71.	20 stycznia 1996	Sapporo	Miyanomori	218,0 pkt	1.	–	–
72.	17 lutego 1996	Iron Mountain	Pine Mountain	249,6 pkt	1.	–	–
73.	13 marca 1996	Falun	Lugnet K-90	253,0 pkt	3.	-4,0 pkt	Primož Peterka

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Świata

Do sezonu 1992/1993 obowiązywała inna punktacja za konkurs Pucharu Świata.

Sezon 1980/1981
																								punkty
90	79	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 1981/1982
																						punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	33	23	-	-	0
Sezon 1982/1983
																									punkty
-	27	3	2	1	12	49	-	-	-	-	19	19	15	11	19	7	33	15	-	-	-	-	-	-	80
Sezon 1983/1984
																								punkty
-	-	-	-	2	1	1	1	1	2	1	-	-	1	2	-	-	-	6	22	3	2	1	8	230
Sezon 1984/1985
																					punkty
-	-	-	-	4	1	2	4	-	6	4	3	1	-	-	-	-	-	-	6	6	151
Sezon 1985/1986
																									punkty
-	-	-	-	2	18	4	62	6	15	9	9	14	-	-	-	-	7	4	11	-	-	-	33	24	77
Sezon 1986/1987
																						punkty
1	7	7	6	-	20	8	5	6	6	5	19	-	-	17	22	-	-	-	-	-	-	103
Sezon 1987/1988
																				punkty
7	2	-	-	-	-	6	3	3	14	-	22	3	1	-	-	-	-	-	-	111
Sezon 1988/1989
																				punkty
-	-	-	-	-	-	4	2	3	19	-	-	2	1	-	1	1	-	1	1	192
Sezon 1989/1990
																									punkty
-	-	-	-	10	1	3	1	2	11	-	-	1	-	-	-	2	15	5	4	17	11	3	3	23	200
Sezon 1990/1991
																						punkty
-	-	-	-	-	-	1	1	2	10	3	-	-	31	-	6	12	10	6	9	14	5	141
Sezon 1991/1992
																					punkty
-	-	-	-	6	10	-	-	-	-	-	-	-	16	42	28	27	42	19	-	31	16
Sezon 1992/1993
																	punkty
12	30	39	-	-	7	2	31	6	12	-	-	5	26	33	13	34	61
Legenda (do sezonu 1992/93)
1 2 3 4-10 11-15 poniżej 15  -  – zawodnik nie wystartował lub zajął miejsce poniżej 15.
Sezon 1993/1994
																			punkty
5	1	1	5	38	1	2	2	3	-	-	-	1	1	1	3	-	6	1	1110
Sezon 1994/1995
																					punkty
9	14	3	15	28	11	5	-	-	-	-	2	1	3	3	14	4	3	-	-	3	683
Sezon 1995/1996
																												punkty
13	17	8	14	21	-	-	3	2	3	2	1	-	-	1	4	50	-	5	5	1	17	21	5	5	-	3	6	1028
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• 1980/1981 – 110. (przedostatni)
• 1982/1983 – 2.
• 1983/1984 – 1.
• 1984/1985 – 1.
• 1985/1986 – 23.
• 1986/1987 – 7.
• 1987/1988 – 2.
• 1988/1989 – 2.
• 1989/1990 – 3.
• 1990/1991 – 1.
• 1991/1992 – 38.
• 1992/1993 – 8.
• 1993/1994 – 2.
• 1994/1995 – 12.
• 1995/1996 – 1.

Puchar Świata w lotach

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• sezon 1990/1991: 19.
• sezon 1994/1995: 14.
• sezon 1995/1996: 8.

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• 1994 – 5.
• 1995 – 43.

Miejsca w poszczególnych konkursach LGP

W 1994 i 1995 roku sumowano punkty za wszystkie skoki (tak jak np. w TCS)

1994
			punkty
3	5	11	656.6
1995
				punkty
-	-	41	7	339.3
Legenda
1 2 3 4–10 11–30 poniżej 30 – – zawodnik nie wystartował lub nie zakwalifikował się

Zobacz też

• Lista skoczków narciarskich z więcej niż jednym zwycięstwem w Pucharze Świata
• Lista skoczków narciarskich z więcej niż jednym podium w Pucharze Świata

Bibliografia

• Oficjalna strona sportowca (niem.)
• Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
• Profil na sports-reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-24)]. (ang.).