Jezioro Bystrzyckie
Jezioro Bystrzyckie (Jezioro Lubachowskie[2]) – jezioro zaporowe położone w dolinie przełomu Bystrzycy w województwie dolnośląskim powiat wałbrzyski, gmina Walim[3].
.jpg)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Rzeka | |
| Data budowy |
1911–1914 |
| Data uruchomienia |
1914 |
| Typ zapory |
mur kamienny |
| Pojemność całkowita |
8 mln m³ |
| Wysokość lustra wody |
350[1] m n.p.m. |
| Powierzchnia |
0,48 km² |
| Wysokość zapory |
44 m |
| Głębokość |
30 m |
| Funkcja | |
Położenie na mapie Sudetów  | |
 50°45′10″N 16°25′48″E/50,752778 16,430000
| |
Powierzchnia jeziora wynosi 0,5 km² i pojemność około 8 mln m³, powstałe w miejscu wsi Śląska Dolina (niem. Schlesierthal, I wzmianka z 1548)[4] na początku XX wieku po zbudowaniu powyżej Lubachowa na rzece Bystrzycy kamiennej zapory o wysokości 44 m. Zbiornik ma około 3,2 km długości, jego szerokość nie przekracza 480 m (średnio około 300 m)[5][6].
Zapora, zbiornik i okolica stanowią atrakcję turystyczną Gór Sowich[1]. Najbliżej położone wsie: Zagórze Śląskie, Michałkowa, Lubachów[1].
Nieopodal znajdują się podziemne wyrobiska kompleksu Riese z II wojny światowej, a na górującej nad jeziorem górze Choina znajdują się ruiny Zamku Grodno[1]. Nad brzegiem do roku 2012 znajdował się ośrodek wypoczynkowy i restauracja „Wodniak”, następnie, po pracach budowlanych trwających do roku 2015, na jego miejscu powstał trzygwiazdkowy hotel.
W 2015 jezioro zostało udostępnione do kąpieli[7]. Rok później, w związku z remontem zapory, woda z jeziora została spuszczona, co spowodowało odsłonięcie reliktów zatopionej wsi[4].
Kładka dla pieszych edytuj
Stalowa kładka dla pieszych łącząca brzegi jeziora została wybudowana w 1968 roku przez nieistniejącą już Hutę Szkła Wałbrzych. Początkowo głównym jej przeznaczeniem było skrócenie drogi dla okolicznych mieszkańców, ale bardzo szybko stała się atrakcją turystyczną[8]. Przeprawa została wykonana jako konstrukcja wisząca.
W maju 2010 roku kładka została zamknięta z powodu złego stanu technicznego i poddana pracom remontowym. Została ponownie udostępniona w roku 2013, jednak planowane jest jej zastąpienie nowym obiektem[9].
W marcu 2018 rozpoczęła się rozbiórka starej przeprawy. Oddanie do użytku nowego obiektu planowane było na jesień 2018[8].
Prace przesunęły się w czasie i kładkę ostatecznie oddano do użytku w sierpniu 2019.
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 11: Góry Sowie, Wzgórza Włodzickie. Wrocław: I-BiS, 1994, s. 167. ISBN 83-85773-12-6.
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 2. Wody stojące, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 180, ISBN 83-239-9607-5.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 4 grudnia 2014 r. w sprawie ustalenia, zmiany i zniesienia urzędowych nazw niektórych miejscowości oraz ustalenia nazw obiektów fizjograficznych (Dz.U. z 2014 r. poz. 1832)
- ↑ a b Adrianna Szurman: Wieś na dnie znanego jeziora. Gdy poziom wody opada, wynurza się jak widmo. gazetawroclawska.pl, 2023-02-08. [dostęp 2023-02-08]. (pol.).
- ↑ Wałbrzych i okolice
- ↑ Karkonosze i Sudety. [dostęp 2012-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-09)].
- ↑ Plaża w górach? W Zagórzu Śląskim!
- ↑ a b Małgorzata Moczulska: Betonowa kładka zastąpi kultowy most. GazetaWrocławska.pl, 2018-03-13. [dostęp 2018-03-18]. (pol.).
- ↑ Waldemar Brygier: Będzie nowa kładka nad Jeziorem Bystrzyckim. NaszeSudety.pl, 2017-12-03. [dostęp 2018-03-18]. (pol.).
Bibliografia edytuj
- K. R.Mazurski: Przewodnik turystyczny: Góry Sowie, Wyd. Sudety, Wrocław 1996, ISBN 83-85550-84-4.
- Mapa turystyczna Góry Sowie; skala 1:35 000, Wyd. "PLAN"; Jelenia Góra, ISBN 978-83-60975-44-2.
- K.W. Bryger, T. Śnieżek: Przewodnik turystyczny: Góry Sowie, Wyd. "PLAN", Jelenia Góra 2006, ISBN 83-60044-74-0.