Wikipedia

Jożef Sabo

Jożef Jożefowycz Sabo, ukr. Йожеф Йожефович Сабо, węg. József Szabó (ur. 29 lutego 1940 w Użhorodzie) – ukraiński piłkarz pochodzenia węgierskiego, grający na pozycji pomocnika lub środkowego obrońcy, reprezentant ZSRR, trener piłkarski.

Jożef Sabo
Йожеф Сабо
Ilustracja
Jożef Sabo (2014)
Pełne imię i nazwisko

Jożef Jożefowycz Sabo

Data i miejsce urodzenia

29 lutego 1940
Użhorod

Wzrost

175 cm

Pozycja

pomocnik/obrońca

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1957 Chimik Kałusz ? (?)
1958–1959 Spartak Użhorod 30 (10)
1959–1969 Dynamo Kijów 245 (42)
1970 Zoria Ługańsk 27 (6)
1971–1972 Dinamo Moskwa 44 (3)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1965–1972  ZSRR 40 (8)
1967,1972  ZSRR olimpijska 7 (1)
W sumie: 47 (9)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1977 Zoria Ługańsk
1978 SKA Kijów
1978–1979 Dnipro Dniepropietrowsk
1993–1997 Dynamo Kijów
1994 Ukraina
1996–1999 Ukraina
2004–2005 Dynamo Kijów
2007 Dynamo Kijów
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
brąz Monachium 1972 piłka nożna
Odznaczenia
Order „Za zasługi” I klasy (Ukraina) Order „Za zasługi” II klasy (Ukraina) Order „Za zasługi” III klasy (Ukraina) Zasłużony Mistrz Sportu ZSRR
Multimedia w Wikimedia Commons

Kariera piłkarska edytuj

Kariera klubowa edytuj

Pierwszy trener Zołtan Djorfi. Karierę piłkarza rozpoczynał w prowincjonalnym amatorskim klubie Chimik Kałusz. Kolejne dwa lata spędził w drużynie Spartaka Użhorod, kiedy to w 1959 stał się zawodnikiem słynnego Dynama Kijów[1]. Z klubem tym zdobywał najwięcej sukcesów. Po dziesięciu latach gry w Kijowie przeniósł się do Zori Ługańsk. W 1971 wyjechał do Moskwy, aby reprezentować barwy tamtejszego Dynama. Z klubem z Moskwy nie odniósł żadnych sukcesów na niwie krajowej, jednak w 1972 Dynamo grało w finale Pucharu Zdobywców Pucharów (przegranym 2:3 z Rangers), a Sabo był kapitanem moskiewskiej ekipy. W tym klubie zakończył piłkarską karierę[2].

Kariera reprezentacyjna edytuj

3 października 1965 zadebiutował w reprezentacji Związku Radzieckiego w spotkaniu towarzyskim z Grecją wygranym 4:1. W sbornej Sabo zagrał 40 razy, strzelił 5 goli. Był w składzie ekipy ZSRR na mistrzostwach świata w 1962 (ćwierćfinał) i 1966 (IV miejsce). Ponadto występował w olimpijskiej reprezentacji Związku Radzieckiego, w składzie której zdobył brązowy medal na olimpiadzie w Monachium 1972.

Kariera trenerska edytuj

Pod koniec lat 70. Sabo prowadził Zorię Ługańsk, SKA Kijów oraz Dnipro Dniepropietrowsk, jednak z żadnym z tych klubów nie osiągnął nic szczególnego. Niedługo po uzyskaniu przez Ukrainę niepodległości i utworzeniu Wyszczej Lihi objął funkcję trenera Dynama Kijów, z trzykrotnie zdobywał mistrzostwo Ukrainy i dwa razy puchar Ukrainy. Prowadził również przez 3 eliminacje reprezentację Ukrainy. Od 2000 pełnił także funkcję wiceprezydenta Dynama Kijów. W 2009 wykonywał funkcję zastępcy kierownika Komitetu narodowych reprezentacji Ukrainy[3].

Sukcesy i odznaczenia edytuj

Sukcesy klubowe edytuj

Sukcesy reprezentacyjne edytuj

Sukcesy trenerskie edytuj

Sukcesy indywidualne edytuj

Odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ Спорт-Тайм » ФСК Говерла – goverla.org.ua.
  2. ↑ Йожеф Йожефович Сабо – боец-футболист и мудрец-наставник.
  3. ↑ UA-Футбол. 50 лет победы. Йожеф Сабо: „Наша задача – попытаться сохранить преемственность поколений!”.
  4. ↑ Про відзначення нагородами України працівників фізичної культури і спорту | від 15 жовтня 1999 року N 1338/99.
  5. ↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ № 795/2004 – Офіційне представництво Президента України. president.gov.ua. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-09)]..
  6. ↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ № 1096/2011. president.gov.ua, 1 grudnia 2011. (ukr.).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jożef_Sabo&oldid=73440358”