Wikipedia

KHL (2010/2011)

Sezon KHL 2010/2011 – trzeci sezon ligi KHL. W rozgrywkach brały udział 23 zespoły z czterech państw: Rosji, Łotwy, Białorusi oraz Kazachstanu. Pierwszy mecz sezonu odbył się 8 września 2010, zaś ostatni mecz rozgrywek rozegrano 16 kwietnia 2011 roku.

KHL 2010/2011
2009/2010 2011/2012
Szczegóły
Państwo

 Czechy

Liczba zespołów

23

Runda zasadnicza
Termin

8 września 2010 – 16 kwietnia 2011

Liczba kolejek

56

Liczba meczów

621

Liczba bramek

3462

Zwycięzca

Konferencja Zachodnia: Atłant Mytiszczi
Konferencja Wschodnia: Saławat Jułajew Ufa

Król strzelców

Roman Červenka (Awangard Omsk)

MVP

Aleksandr Radułow (Saławat Jułajew Ufa)

Najskuteczniejszy zawodnik

Aleksandr Radułow (Saławat Jułajew Ufa)

Runda finałowa
Liczba meczów

86

Bramki

460

Zwycięzca

Saławat Jułajew Ufa

Król strzelców

Gleb Klimienko (Mietałłurg Magnitogorsk)

MVP

Konstantin Barulin (Atłant Mytiszczi)

Najskuteczniejszy zawodnik

Josef Vašíček (Łokomotiw Jarosław)

Kluby uczestniczące edytuj

Uczestnicy edytuj

W rozgrywkach sezonu 2010/11 brało udział 23 drużyny z czterech państw: Rosji, Łotwy, Białorusi oraz Kazachstanu.

Zmiana liczby drużyn w porównaniu do poprzedniego sezonu wiązała się z wykluczeniem z rozgrywek klubu Łada Togliatti, przyjęcia nowego zespołu – dwukrotnego mistrza Wyższej ligi z lat 2009 i 2010 – Jugra Chanty-Mansyjsk oraz zatwierdzenia klubu OHK Dinamo (powstałego w wyniku fuzji MWD Bałaszycha z Dinamo Moskwa)[1].

W sezonie 2010/2011 po raz drugi wprowadzono podział zespołów według kryteriów geograficznych (według wzoru zaczerpniętego z rozgrywek NHL). Tym razem zmieniono jednak ulokowanie drużyn w każdej dywizji. Spowodowane było to przede wszystkim zmianami drużyn uczestniczących w lidze. Jedyna drużyna, mająca przynajmniej roczny staż gry w KHL, a przesunięta do innej dywizji, to Dynama Mińsk, która z Dywizji Bobrowa została przeniesiona do Dywizji Tarasowa.

Dywizja Klub Miasto Rok zał. Rok doł. Trener Kapitan drużyny Lodowisko Pojemność
Konferencja Zachód
Bobrowa CSKA Moskwa   Moskwa 1946   Siergiej Niemczinow   Nikołaj Pronin PSZ CSKA 5 600
Dinamo Ryga   Ryga 2008   Július Šupler   Sandis Ozoliņš Arēna Rīga 10 300
OHK Dinamo   Moskwa 2010   Oļegs Znaroks   Aleksiej Kudaszow Megasport Arena 12 126
SKA Sankt Petersburg   Sankt Petersburg 1946 1992   Václav Sýkora   Maksim Suszynski Pałac Lodowy 12 300
Spartak Moskwa   Moskwa 1946 2007   Wiaczesław Starszynow   Branko Radivojevič LDS Sokolniki 5 000
Tarasowa Atłant Mytiszczi   Mytiszczi 2005 2005   Miloš Říha   Siergiej Moziakin Mytiszczi Arena 7 000
Dynama Mińsk   Mińsk 2004 2008   Marek Sýkora   Jozef Stümpel Mińsk-Arena 15 000
Łokomotiw Jarosław   Jarosław 1949 1987   Vladimír Vůjtek   Karel Rachůnek Arena 2000 9 000
Siewierstal Czerepowiec   Czerepowiec 1956 1989   Dmitrij Kwartalnow   Aleksandr Szynin PL Czerepowiec 6 000
Torpedo Niżny Nowogród   Niżny Nowogród 1947 2007   Władimir Golubowicz   Siergiej Wyszedkiewicz PS Związków Zaw. 5 500
Witiaź Czechow   Czechow 2004 2005   Andriej Nazarow   Dienis Siergiejew PZ Witiaź 3 300
Konferencja Wschód
Charłamowa Ak Bars Kazań   Kazań 1956 1992   Zinetuła Bilaletdinow   Aleksiej Morozow Tatneft Arena 10 000
Awtomobilist Jekaterynburg   Jekaterynburg 2006 2009   Jewgienij Muchin   Aleksandr Guliawzew KKR Uralec 5 500
Jugra Chanty-Mansyjsk   Chanty-Mansyjsk 2006 2010   Siergiej Szepielew   Jewgienij Chwostow Arena Jugra 5 500
Mietałłurg Magnitogorsk   Magnitogorsk 1950 1990   Kari Heikkilä   Witalij Atiuszow Ariena Mietałłurg 7 700
Nieftiechimik Niżniekamsk   Niżniekamsk 1968 1995   Władimir Krikunow   Andriej Iwanow SCC Arena 5 500
Traktor Czelabińsk   Czelabińsk 1947 2006   Walerij Biełousow   Witalij Jaczmieniow Traktor Arena 7 500
Czernyszowa Amur Chabarowsk   Chabarowsk 1966 2006   Siergiej Swietłow   Aleksiej Kopiejkin Platinum Arena 7 100
Awangard Omsk   Omsk 1950 1991   Raimo Summanen   Alaksiej Kalużny Arena Omsk 10 318
Barys Astana   Astana 1999 2008   Andriej Chomutow   Kevin Dallman PS Kazachstan 5 532
Mietałłurg Nowokuźnieck   Nowokuźnieck 1949 1992   Anatolij Jemielin   Aleksiej Kołediajew PS Kuźnieck 8 040
Saławat Jułajew Ufa   Ufa 1957 1992   Wiaczesław Bykow   Wiktor Kozłow Ufa-Ariena 8 400
Sibir Nowosybirsk   Nowosybirsk 1962 2002   Andriej Tarasienko   Aleksandr Bojkow PSZ Sibir 7 400

Legenda: PS – Pałac Sportowy, PSZ – Pałac Sortów Zimowych, PZ – Pałac Zimowy, PL – Pałac Lodowy

Kluby starające się o angaż edytuj

W listopadzie 2009 roku chęć gry w KHL od sezonu 2010/11 wyraził szwedzki klub ze Sztokholmu, AIK Ishockey (występujący wówczas w drugiej lidze szwedzkiej – Allsvenskan). Ostateczna decyzja uzależniona była od wypełnienia wymagań finansowych oraz wyrażenia zgody przez szwedzką federację[2], która jednak odmówiła klubowi uczestnictwa w lidze KHL. Drużyna AIK ostatecznie została przyjęta do ekstraklasy szwedzkiej, Elitserien.

W grudniu 2009 roku pojawiły się pierwsze informacje, że kolejnym klubem występującym w KHL miałby być czeski HC Hradec Králové[3]. W marcu 2010 roku poinformowano, iż Czesi podpisali już z władzami KHL porozumienie w tej sprawie (w umowie określono warunki, które muszą być spełnione, aby drużyna z Czech przystąpiła do rozgrywek od sezonu 2010/2011, przede wszystkim odpowiednie gwarancje finansowe)[4].

W wyznaczonym terminie 1 kwietnia 2010 roku, sześć nowych drużyn z czterech różnych krajów zgłosiło chęć uczestnictwa w sezonie KHL 2010/11: Jugra Chanty-Mansyjsk oraz Gazowik Tiumeń z Rosji, HK Budiwelnyk Kijów z Ukrainy, Lev Hradec Králové z Czech oraz Vėtra Wilno z Litwy[5][6]. Mimo że wszystkie zgłoszenia miały być oceniane w ciągu kwietnia 2010 roku, na wstępie poinformowano, że realistyczną szansę na grę w KHL miały mieć jedynie kluby Budiwelnyk oraz Jugra[7]. 18 maja poinformowano, że w nowym sezonie zagrają Jugra Chanty-Mansyjsk oraz HK Budiwelnyk Kijów[8].

Do przetasowań doszło także wśród dotychczasowych uczestników KHL. Z powodu niesprostania stawianym wymogom finansowym z rozgrywek została usunięta drużyna Łada Togliatti. Ponadto nastąpiła fuzja klubów MWD Bałaszycha z Dinamo Moskwa[9]. Oba kluby połączyły się i stworzyły nową drużynę pod nazwą OHK Dinamo.

Pomimo wstępnego ustalenia składu ligi, 26 czerwca 2010 poinformowano, iż klub HK Budiwelnyk Kijów nie wystartuje w sezonie KHL 2010/11. Przyczyną były problemy z halą w Kijowie, w której miały być rozgrywane mecze[10]. Wolne miejsce w lidze zajęła następnie czeska drużyna HC Hradec Králové, której czeska federacja hokejowa pierwotnie nie zezwoliła na udział w KHL. Klub jednak przeniósł swoją siedzibę do słowackiego miasta Poprad, po czym został przyjęty do KHL[11]. W lidze miał występować formalnie jako klub słowacki, pod nazwą HC Lev Poprad, jednak ostatecznie słowacka federacja (SZLH) nie dopuściła do występów klubu Lev w KHL, żądając, aby Lev został przyjęty do Federacji Hokeja Rosyjskiego (FHR) – pomimo faktu, iż generalnie żaden klub rosyjski występujący w KHL nie przynależy do niej. Sytuacja nie została pozytywnie zakończona i w związku z tym do rozgrywek przystąpiły 23 kluby.

Jednocześnie prezydent KHL zasugerował, iż w przyszłości w KHL możliwe jest uczestnictwo drużyn z Włochy (przypuszczalnie z Mediolanu) bądź nawet z Bliskiego Wschodu (Katar, Zjednoczone Emiraty Arabskie)[12].

KHL Junior Draft 2010 edytuj

Osobny artykuł: KHL Junior Draft.

4 czerwca 2010 roku w Moskwie odbył się drugi w historii draft. Kluby występujące w lidze mogły w nim wybrać zawodników w wieku od 17 do 21 lat. Z numerem pierwszym wybrany został Czech Dmitrij Jaškin, pochodzący z klubu Slavia Praga. Napastnik ten został wybrany przez drużynę Sibir Nowosybirsk. Łącznie zostało wybranych 188 graczy.

Sezon regularny edytuj

Sezon regularny rozpoczął się 8 września 2010, a zakończył Zakończenie 20 lutego 2011 roku. W rundzie zasadniczej każdy zespół rozegrał 54 spotkania (po cztery mecze z drużynami z tej samej dywizji oraz po 2 z zespołami z pozostałych dywizji).

Zaplanowane zostały przerwy w rozgrywkach przeznaczone na mecze międzypaństwowe (w listopadzie i grudniu 2010) oraz Mecz Gwiazd (w lutym 2011)[13].

Puchar Otwarcia edytuj

8 września 2010 roku odbył się po raz trzeci w historii Puchar Otwarcia, w którym zmierzyły się drużyny Ak Bars Kazań oraz OHK Dinamo[13][14]. Spotkanie rozegrano w Tatneft Arena w Kazaniu i zakończyło się zwycięstwem OHK Dinamo 3:1. Pierwszego gola nowego sezonu strzelił zawodnik OHK, Michaił Bałandin w 15 min. 39 sek. meczu.

Mecze z drużynami NHL edytuj

W formie prestiżowej zorganizowano dwa towarzyskie mecze pomiędzy klubami występującymi w KHL a drużynami występującymi w północnoamerykańskiej lidze NHL[15]. 4 października 2010 SKA Sankt Petersburg rozegrała spotkanie z Carolina Hurricanes (mecz zakończony wynikiem 5:3 dla Rosjan[16]). 6 października 2010 spotkały się Dinamo Ryga z Phoenix Coyotes (mecz zakończony wynikiem 1:3 dla drużyny amerykańskiej[17]).

Mecz Gwiazd edytuj

Weekend wraz z Meczem Gwiazd KHL odbył się w dniach 5–6 lutego 2010 w Sankt Petersburgu. Do rywalizacji przystąpiły dwa zespoły: „Drużyna Jaszyna” skupiająca wybranych graczy z Konferencji Zachód (dowodził nimi Aleksiej Jaszyn) oraz „Drużyna Jagra” (na ich czele stał Czech Jaromír Jágr), do której wybrano graczy z Konferencji Wschód. Współzawodnictwo składało się z rywalizacji umiejętności oraz Meczu Gwiazd.

Tabela edytuj

Konferencja Zachód
Dywizja Bobrowa
Lp. Drużyna M Z ZD ZK PD PK P Br Bl Pkt
1   OHK Dinamo 54 28 1 1 4 4 16 149-131 +18 96
2   SKA Sankt Petersburg 54 23 3 6 5 4 13 171-144 +27 96
3   Spartak Moskwa 54 24 1 1 3 3 22 129-142 -13 82
4   Dynamo Ryga 54 20 2 5 5 2 20 160-149 +11 81
5   CSKA Moskwa 54 13 0 7 4 2 28 136-169 -33 59
x
Dywizja Tarasowa
Lp. Drużyna M Z ZD ZK PD PK P Br Bl Pkt
1   Łokomotiw Jarosław 54 33 1 1 4 1 14 203-143 +60 108
2   Atłant Mytiszczi 54 21 4 7 4 2 16 138-115 +23 91
3   Siewierstal Czerepowiec 54 25 2 3 0 4 20 145-142 +3 89
4   Dynama Mińsk 54 17 3 5 5 2 22 150-155 -5 74
5   Torpedo Niżny Nowogród 54 18 5 3 1 2 25 144-151 -7 73
6   Witiaź Czechow 54 13 1 3 3 2 32 119-178 -59 52
Konferencja Wschód
Dywizja Charłamowa
Lp. Drużyna M Z ZD ZK PD PK P Br Bl Pkt
1   Ak Bars Kazań 54 29 2 3 5 3 12 181-133 +48 105
2   Mietałłurg Magnitogorsk 54 27 1 5 3 4 14 167-141 +26 100
3   Jugra Chanty-Mansyjsk 54 22 0 6 6 3 17 145-151 -6 87
4   Nieftiechimik Niżniekamsk 54 22 1 2 1 2 26 159-162 -3 75
5   Traktor Czelabińsk 54 14 6 2 5 1 26 142-166 -24 64
6   Awtomobilist Jekaterynburg 54 10 6 4 2 1 31 134-184 -50 53
Dywizja Czernyszowa
Lp. Drużyna M Z ZD ZK PD PK P Br Bl Pkt
1   Awangard Omsk 54 31 9 2 2 1 9 176-120 +56 118
2   Saławat Jułajew Ufa 54 29 5 4 4 0 12 210-144 +66 109
3   Sibir Nowosybirsk 54 22 2 4 1 4 21 133-131 +2 83
4   Barys Astana 54 20 2 2 6 3 21 155-152 +3 77
5   Amur Chabarowsk 54 13 1 1 3 4 32 112-173 -61 50
6   Mietałłurg Nowokuźnieck 54 8 1 3 4 5 33 105-186 -81 41

Legenda: Lp. – miejsce, M – mecze, Z – zwycięstwa, ZD – zwycięstwa po dogrywce, ZK – zwycięstwa po rzutach karnych, PD – porażki po dogrywce, PK – porażki po rzutach karnych, P – porażki, Br – bramki, Bl – bilans bramkowy, Pkt – punkty     = zwycięzcy dywizji,     = awans do fazy play-off

Statystyki indywidualne edytuj

Statystyki zaktualizowane po wszystkich 621 meczach rundy zasadniczej[20].

Zawodnicy z pola łącznie
Gole Asysty Punkty
  Roman Červenka (Awangard) 31   Aleksandr Radułow (Saławat) 60   Aleksandr Radułow (Saławat) 80
  Patrick Thoresen (Saławat) 29   Pavol Demitra (Łokomotiw) 42   Patrick Thoresen (Saławat) 66
  Siergiej Moziakin (Atłant) 27   Patrick Thoresen (Saławat) 37   Roman Červenka (Awangard) 61
  Ryan Vesce (Torpedo) 25   Ilja Nikulin (Ak Bars) 35   Siergiej Moziakin (Atłant) 61
  Igor Grigorienko (Saławat) 24   Karel Rachůnek (Łokomotiw) 35   Pavol Demitra (Łokomotiw) 60
Obrońcy
Gole Asysty Punkty
  Deron Quint (Traktor) 21   Ilja Nikulin (Ak Bars) 35   Karel Rachůnek (Łokomotiw) 46
  Aleksandr Guśkow (Łokomotiw) 19   Karel Rachůnek (Łokomotiw) 35   Ilja Nikulin (Ak Bars) 41
  Aleksandr Riazancew (Awto./Saławat) 16   Kevin Dallman (Barys) 27   Kevin Dallman (Barys) 39
  Ondřej Němec (Siewierstal) 12   Sandis Ozoliņš (Ryga) 26   Aleksandr Guśkow (Łokomotiw) 38
  Kevin Dallman (Barys) 12   Danny Groulx (Torpedo) 23   Deron Quint (Traktor) 32
Bramkarze
Skuteczność interwencji (w %) Średnia goli straconych (na mecz) Mecze bez straty gola Zwycięstwa meczowe
  Witalij Jeriemiejew (Barys) 92,7   Konstantin Barulin (Atłant) 1,91   Dominik Hašek (Spartak) 7   Karri Rämö (Awangard) 33
  Petri Vehanen (Ak Bars) 92,7   Karri Rämö (Awangard) 1,97   Konstantin Barulin (Atłant) 6   Petri Vehanen (Ak Bars) 25
  Erik Ersberg (Saławat) 92,6   Wital Kowal (Atłant) 2,05   Karri Rämö (Awangard) 5   Dimitrij Kotschnew (Łokomotiw) 24
  Konstantin Barulin (Atłant) 92,5   Jakub Štěpánek (SKA) 2,05   Erik Ersberg (Saławat) 4   Dominik Hašek (Spartak) 23
  Karri Rämö (Awangard) 92,5   Petri Vehanen (Ak Bars) 2,10   Rastislav Staňa (Siewierstal) 4   Bernd Brückler (Torpedo) 22
Pozostałe
Klasyfikacja +/− Zwycięskie gole Minuty kar
  Aleksiej Morozow (Ak Bars) +27   Roman Červenka (Awangard) 7   Josh Gratton (Witiaź) 374
  Aleksandr Radułow (Saławat) +27   Geoff Platt (Mińsk) 7   Darcy Verot (Witiaź) 169
  Jewgienij Miedwiediew (Ak Bars) +26   Siergiej Moziakin (Atłant) 6   Jewgienij Artiuchin (SKA) 115
  Witalij Nowopaszyn (Barys) +25   Josef Vašíček (Łokomotiw) 6   Wadim Chomicki (Atłant) 114
  Aleksiej Kajgorodow (Magnitogorsk) +25   Aleksandr Guśkow (Łokomotiw) 6   Chris Simon (Witiaź/Dinamo Moskwa) 111

Faza play-off edytuj

Rozstawienie edytuj

Po zakończeniu sezonu zasadniczego 16 zespołów zapewniło sobie start w fazie play-off. Drużyna Awangard Omsk uzyskała najlepszy wynik punktowy w lidze, zdobywając 118 punktów w 54 spotkaniach – tym samym nagrodzona została Pucharem Kontynentu. Jest to najwyżej rozstawiona drużyna. Kolejne miejsce rozstawione uzupełnili mistrzowie dywizji: Ak Bars Kazań, Łokomotiw Jarosław oraz OHK Dinamo.

 
Puchar Gagarina
Konferencja Wschód
  1. Awangard Omsk – mistrz Dywizji Czernyszowa i Konferencji Wschód w sezonie zasadniczym, zdobywca Pucharu Kontynentu oraz 118 punktów
  2. Ak Bars Kazań – mistrz Dywizji Charłamowa, 105 punktów
  3. Saławat Jułajew Ufa – 109 punktów (38 zwycięstw)
  4. Mietałłurg Magnitogorsk – 100 punktów (33 zwycięstwa)
  5. Jugra Chanty-Mansyjsk – 87 punktów (28 zwycięstwa)
  6. Sibir Nowosybirsk – 83 punkty (28 zwycięstwa)
  7. Barys Astana – 77 punktów (24 zwycięstwa)
  8. Nieftiechimik Niżniekamsk – 75 punktów (25 zwycięstwa)
Konferencja Zachód
  1. Łokomotiw Jarosław – mistrz Dywizji Tarasowa i Konferencji Zachód w sezonie zasadniczym oraz 108 punktów
  2. OHK Dinamo – mistrz Dywizji Bobrowa, 96 punktów
  3. SKA Sankt Petersburg – 96 punktów (32 zwycięstwa)
  4. Atłant Mytiszczi – 91 punktów (32 zwycięstwa)
  5. Siewierstal Czerepowiec – 89 punkty (30 zwycięstw)
  6. Spartak Moskwa – 82 punkty (26 zwycięstw)
  7. Dynamo Ryga – 81 punktów (27 zwycięstw)
  8. Dynama Mińsk – 74 punkty (25 zwycięstw)

Schemat play-off edytuj

Po zakończeniu sezonu zasadniczego rozpoczęła się walka o mistrzostwo ligi toczona w fazie play-off, która rozgrywana jest w czterech rundach. Drużyna, która zajęła wyższe miejsce w sezonie zasadniczym, ma przywilej roli gospodarza ewentualnego siódmego meczu w rywalizacji. Przy tym zdobywca Pucharu Kontynentalnego (w tym wypadku Awangard Omsk) jest zawsze gospodarzem siódmego meczu. Wszystkie cztery rundy rozgrywane są w formule do czterech zwycięstw według schematu: 2-2-1-1-1, co oznacza, że klub wyżej rozstawiony rozgrywa w roli gospodarza mecze nr 1 i 2 oraz ewentualnie 5 i 7. Niżej rozstawiona drużyna rozgrywa w swojej hali mecz trzeci, czwarty i ewentualnie szósty.

W razie braku rozstrzygnięcia po regulaminowych 60 minutach meczu, rozgrywana jest dogrywka aż do uzyskania w niej zwycięskiego gola. W przeciwieństwie do sezonu zasadniczego, dogrywka trwa 20 minut (w sezonie regularnym 5 minut). Brak rozstrzygnięcia w dogrywce skutkuje zarządzeniem kolejnych 20 minut (druga dogrywka) itd., aż do wyłonienia zwycięzcy meczu. Tym samym w fazie play-off nie obowiązuje rozstrzygnięcie meczu w drodze rzutów karnych (w sezonie zasadniczym rzuty karne zarządza się w razie braku rozstrzygnięcia po 5-minutowej dogrywce).

Faza play-off rozpoczęła się 23 lutego 2011, a zakończyła 16 kwietnia 2011.

  Ćwierćfinały Konferencji Półfinały Konferencji Finały Konferencji Finał o Puchar Gagarina
                                     
1  Łokomotiw Jarosław 4     1  Łokomotiw Jarosław 4  
8  Dynama Mińsk 3     7  Dinamo Ryga 1  


2  OHK Dinamo 2 Konferencja Zachód
7  Dinamo Ryga 4  
    1  Łokomotiw Jarosław 2  
  4  Atłant Mytiszczi 4  
3  SKA Sankt Petersburg 4  
6  Spartak Moskwa 0  
4  Atłant Mytiszczi 4   3  SKA Sankt Petersburg 3
5  Siewierstal Czerepowiec 2     4  Atłant Mytiszczi 4  


  Z  Atłant Mytiszczi 1
  W  Saławat Jułajew Ufa 4
1  Awangard Omsk 4     1  Awangard Omsk 3
8  Nieftiechimik Niżniekamsk 3     4  Mietałłurg Magnitogorsk 4  
2  Ak Bars Kazań 4
7  Barys Astana 0  
  3  Saławat Jułajew Ufa 4
  4  Mietałłurg Magnitogorsk 3  
3  Saławat Jułajew Ufa 4  
6  Sibir Nowosybirsk 0   Konferencja Wschód
4  Mietałłurg Magnitogorsk 4   2  Ak Bars Kazań 1
5  Jugra Chanty-Mansyjsk 2     3  Saławat Jułajew Ufa 4  

Ćwierćfinały konferencji edytuj

Wschód

Awangard Omsk – Nieftiechimik 4:3 (1:2d., 1:0d., 2:3, 3:1, 1:4, 3:2, 7:3)
Ak Bars Kazań – Barys Astana 4:0 (1:0, 3:0, 6:1, 4:2)
Saławat Jułajew Ufa – Sibir Nowosybirsk 4:0 (5:2, 3:1, 6:2, 5:0)
Mietałłurg Magnitogorsk – Jugra Chanty-Mansyjsk 4:2 (4:2, 1:2, 3:4, 2:1, 4:3d., 4:1)

Zachód

Łokomotiw Jarosław – Dynama Mińsk 4:3 (7:4, 1:4, 1:4, 4:2, 2:1d., 3:5, 6:1)
OHK Dinamo – Dinamo Ryga 2:4 (1:2d., 8:4, 1:5, 1:2d., 3:1, 1:2d.)
SKA Sankt Petersburg – Spartak Moskwa 4:0 (4:3d., 4:3d., 5:2, 4:3)
Atłant Mytiszczi – Siewierstal Czerepowiec 4:2 (3:2d., 2:5, 1:2, 8:1, 2:1, 1:0)

Półfinały konferencji edytuj

Wschód

Awangard Omsk – Mietałłurg Magnitogorsk 3:4 (2:4, 3:4d., 6:3, 3:2d., 4:3d., 1:2, 0:2)
Ak Bars Kazań – Saławat Jułajew Ufa 1:4 (2:3d., 1:3, 1:2d., 4:0, 0:1)

Zachód

Łokomotiw Jarosław – Dinamo Ryga 4:1 (4:2, 3:5, 8:4, 6:2, 5:4d.)
SKA Sankt Petersburg – Atłant Mytiszczi 3:4 (5:3, 1:3, 3:0, 2:1d., 1:3, 1:2, 1:2d.)

Finały konferencji edytuj

Wschód

Saławat Jułajew Ufa – Mietałłurg Magnitogorsk 4:3 (4:3, 4:0, 1:2d., 4:2, 3:4, 3:5, 1:0)

Zachód

Łokomotiw Jarosław – Atłant Mytiszczi 2:4 (1:6, 2:3d., 1:3, 4:2, 3:2d., 2:8)

Puchar Gagarina edytuj

Saławat Jułajew Ufa – Atłant Mytiszczi 4:1 (2:1d., 3:1, 3:2, 0:4, 3:2)

Statystyki indywidualne edytuj

Statystyki zaktualizowane po wszystkich 86 meczach fazy play-off[21].

Zawodnicy z pola łącznie
Gole Asysty Punkty
  Gleb Klimienko (Magnitogorsk) 10   Pavol Demitra (Łokomotiw) 15   Josef Vašíček (Łokomotiw) 22
  Aleksandr Kalanin (Łokomotiw) 9   Josef Vašíček (Łokomotiw) 15   Siergiej Moziakin (Atłant) 21
  Aleksandr Galimow (Łokomotiw) 9   Patrick Thoresen (Saławat) 15   Pavol Demitra (Łokomotiw) 21
  Igor Grigorienko (Saławat) 8   Aleksandr Radułow (Saławat) 15   Patrick Thoresen (Saławat) 18
  Karel Rachůnek (Łokomotiw) 8   Giennadij Czuriłow (Łokomotiw) 13   Aleksandr Radułow (Saławat) 18
Obrońcy
Gole Asysty Punkty
  Karel Rachůnek (Łokomotiw) 8   Kiriłł Kolcow (Saławat) 9   Karel Rachůnek (Łokomotiw) 13
  Ilja Gorochow (Atłant) 5   Sandis Ozoliņš (Ryga) 7   Ilja Gorochow (Atłant) 12
  Jaroslav Obšut (Atłant) 5   Witalij Atiuszow (Magnitogorsk) 7   Kiriłł Kolcow (Saławat) 11
  Miroslav Blaťák (Saławat) 4   Ilja Gorochow (Atłant) 7   Jaroslav Obšut (Atłant) 10
  Aleksiej Piepielajew (Jugra) 3   Peter Podhradský (Mińsk) 6   Peter Podhradský (Mińsk) 8
Bramkarze
Skuteczność interwencji (w %) Średnia goli straconych (na mecz) Mecze bez straty gola
  Petri Vehanen (Ak Bars) 95,7   Petri Vehanen (Ak Bars) 1,32   Petri Vehanen (Ak Bars) 3
  Wasilij Koszeczkin (Siewierstal) 94,6   Erik Ersberg (Saławat) 1,93   Erik Ersberg (Saławat) 3
  Robert Esche (Mińsk) 94,2   Robert Esche (Mińsk) 1,95   Konstantin Barulin (Ak Bars) 2
  Erik Ersberg (Saławat) 93,3   Konstantin Barulin (Ak Bars) 2,05   Witalij Kolesnik (Saławat) 1
  Gieorgij Giełaszwili (Magnitogorsk) 92,9   Jakub Štěpánek (SKA) 2,15   Jakub Štěpánek (SKA) 1
Pozostałe
Klasyfikacja +/− Zwycięskie gole Minuty kar
  Ilja Gorochow (Atłant) +12   Gleb Klimienko (Magnitogorsk) 3   Fiodor Fiodorow (Atłant) 65
  Karel Rachůnek (Łokomotiw) +11   Igor Musatow (Atłant) 3   Iwan Niepriajew (Atłant) 49
  Patrick Thoresen (Ufa) +11   Władimir Antipow (Saławat) 3   Aleksandr Radułow (Saławat) 42
  Dienis Dienisow (SKA) +9   Siergiej Moziakin (Atłant) 2   Jordan Henry (Mińsk) 33
  Dienis Griebieszkow (SKA) +9   Igor Grigorienko (Saławat) 2   Aleksandr Koroluk (Łokomotiw) 32
Zwycięstwa bramkarzy   Erik Ersberg (Saławat)
 15
Strzały na bramkę   Siergiej Moziakin (Atłant) 77

Skład triumfatorów edytuj

Skład zdobywcy Pucharu Gagarina – drużyny Saławatu Jułajew Ufa – w sezonie 2010/11:

Szkoleniowcy:

Bramkarze:

Obrońcy:

Napastnicy:

Nagrody, trofea i wyróżnienia edytuj

Trofea drużynowe edytuj

Zawodnicy miesiąca i etapów edytuj

Miesiąc Bramkarz Obrońca Napastnik Pierwszoroczniak
Wrzesień[22]   Bernd Brückler (Torpedo)   Sandis Ozoliņš (Dinamo Ryga)   Dienis Płatonow (Magnitogorsk)   Jarosław Chabarow (Magnitogorsk)
Październik[23]   Michaił Biriukow (Jugra)   Maksim Sołowjow (OHK Dinamo)   Roman Červenka (Awangard)   Aleksandr Osipow (Amur)
Listopad[24]   Karri Rämö (Awangard)   Johan Fransson (SKA)   Siergiej Moziakin (Atłant)   Dinar Chafizullin (Witiaź)
Grudzień   Petri Vehanen (Ak Bars)   Aleksandr Guśkow (Łokomotiw)   Siergiej Moziakin (Atłant)   Aleksandr Pankow (Saławat)
Styczeń[25]   Dominik Hašek (Spartak)   Kevin Dallman (Barys)   Pavol Demitra (Łokomotiw)   Grigorij Żełdakow (Spartak)
Luty[26]   Petri Vehanen (Ak Bars)   Karel Rachůnek (Łokomotiw)   Aleksandr Radułow (Saławat)   Michaił Stefanowicz (Dynama Mińsk)
Ćwierćfinały
konferencji 		  Petri Vehanen (Ak Bars)   Kiriłł Kolcow (Saławat)   Mattias Weinhandl (SKA)   Grigorij Żełdakow (Spartak)
Półfinały
konferencji 		  Erik Ersberg (Saławat)   Karel Rachůnek (Łokomotiw)   Aleksandr Galimow (Łokomotiw)   Pawieł Zdunow (Magnitogorsk)
Marzec[27]   Erik Ersberg (Saławat)   Marat Kalimulin (Łokomotiw)   Gleb Klimienko (Magnitogorsk)   Pawieł Zdunow (Magnitogorsk)
Finały
konferencji[28] 		  Konstantin Barulin (Atłant)   Kiriłł Kolcow (Saławat)   Siergiej Fiodorow (Magnitogorsk)   Pawieł Zdunow (Magnitogorsk)
Puchar
Gagarina[29] 		  Konstantin Barulin (Atłant)   Andriej Kutiejkin (Atłant)   Jan Marek (Atłant) –

Nagrody indywidualne edytuj

Podczas uroczystości w dniu 20 maja 2011 wręczono 20 nagród (Nagroda Wsiewołoda Bobrowa oraz indywidualne wyróżnienia)[30]:

  • Złoty Kij – Najbardziej Wartościowy Gracz (MVP) sezonu regularnego: Aleksandr Radułow (Saławat Jułajew Ufa)
  • Mistrz Play-off – Najbardziej Wartościowy Gracz (MVP) fazy play-off: Konstantin Barulin (Atłant Mytiszczi)
  • Nagroda dla najskuteczniejszego strzelca sezonu: Czech Roman Červenka (Awangard Omsk) – 31 goli w sezonie zasadniczym.
  • Nagroda dla najlepiej punktującego zawodnika (punktacja kanadyjska): Aleksandr Radułow (Saławat Jułajew Ufa) – w sezonie regularnym uzyskał 80 punktów (20 goli i 60 asyst).
  • Nagroda dla najlepiej punktującego obrońcy: Czech Karel Rachůnek (Łokomotiw Jarosław) – uzyskał 46 punkty (11 goli i 35 asyst).
  • Nagroda „Sekundy” (dla strzelca najszybszego i najpóźniejszego gola w meczu):
    • Aleksandr Radułow (Saławat Jułajew Ufa) – strzelił bramkę w 6. sekundzie meczu Saławat-Jugra Chanty-Mansyjsk 10.10.2010.
    • Andriej Pierwyszyn (Awangard Omsk) – w fazie play-off podczas trzeciej dogrywki meczu uzyskał gola w 109. minucie 11. sekundzie spotkania Awangard Omsk-Mietałłurg Magnitogorsk 15.03.2011.
  • Nagroda Walentina Sycza (przyznawana prezesowi, który w sezonie kierował najlepiej klubem): Nikołaj Kuriapow (Saławat Jułajew Ufa).
  • Nagroda Andrieja Starowojtowa (Złoty Gwizdek) (dla najlepszego sędziego sezonu): Eduard Odins z Rygi.
  • Najbardziej Wartościowy Gracz (MVP) Sezonu (dla zawodnika legitymującego się najlepszym współczynnikiem w klasyfikacji „+,-” po sezonie regularnym): Aleksiej Morozow (Ak Bars Kazań) – uzyskał wynik +27 w 53 meczach.
  • Żelazny Człowiek (dla zawodnika, który rozegrał najwięcej spotkań mistrzowskich w ostatnich trzech sezonach): Iwan Tkaczenko (Łokomotiw Jarosław) – 220 rozegranych meczów.
  • Najlepsza Trójka (dla najskuteczniejszego tercetu napastników w sezonie regularnym): Matt Ellison, Ryan Vesce, Charles Linglet (Torpedo Niżny Nowogród) – razem zgromadzili 58 goli.
  • Najlepszy Trener Sezonu: Czech Miloš Říha (Atłant Mytiszczi).
  • Nagroda za Wierność Hokejowi (dla największego weterana hokejowego za jego cenny wkład w sukces drużyny): 41-letni napastnik Siergiej Fiodorow (Mietałłurg Magnitogorsk).
  • Nagroda dla najlepszego pierwszoroczniaka sezonu KHL im. Aleksieja Czeriepanowa: Pawieł Zdunow (Mietałłurg Magnitogorsk).
  • Dżentelmen na Lodzie (dla jednego obrońcy i jednego napastnika – honorująca graczy, którzy łączą sportową doskonałość z nieskazitelnym zachowaniem): obrońca Witalij Nowopaszyn (Barys Astana, 53 mecze, 5 gole, 13 asysty, +22 punkty i 22 minuty kar) oraz napastnik Siergiej Moziakin (Atłant Mytiszczi, 77 mecze, 35 gole, 47 asysty, +8 punkty i 14 minut kar).
  • Najlepszy Bramkarz Sezonu (w wyniku głosowania trenerów): Konstantin Barulin (Atłant Mytiszczi).
  • Złoty Kask (przyznawany sześciu zawodnikom wybranym do składu gwiazd sezonu):
  • Nagroda dla najlepszego komentatora TV sezonu: Oleg Mozaliew (KHL-TV) i Andriej Jurtajew (Rossija 2).
  • Tytuł najlepszego kanału telewizyjnego: stacja 100-TV (Petersburg).
  • Nagroda Dmitrija Ryżkowa (dla najlepszego dziennikarza hokejowego): Pawieł Łysenkow (korespondent gazety Sowietskij Sport).

Ostateczna kolejność edytuj

Lp. Drużyna
1   Saławat Jułajew Ufa
2   Atłant Mytiszczi
3   Łokomotiw Jarosław
4   Mietałłurg Magnitogorsk
5   Awangard Omsk
6   Ak Bars Kazań
7   SKA Sankt Petersburg
8   Dinamo Ryga
9   OHK Dinamo
10   Siewierstal Czerepowiec
11   Jugra Chanty-Mansyjsk
12   Sibir Nowosybirsk
13   Spartak Moskwa
14   Barys Astana
15   Nieftiechimik Niżniekamsk
16   Dynama Mińsk
17   Torpedo Niżny Nowogród
18   Traktor Czelabińsk
19   CSKA Moskwa
20   Awtomobilist Jekaterynburg
21   Witiaź Czechow
22   Amur Chabarowsk
23   Mietałłurg Nowokuźnieck

Przypisy edytuj

  1. ↑ Wojciech Święch: KHL: Zmiana trenera w Metallurgu, fuzja Dynama Moskwa z lokalnym rywalem. sportowefakty.pl. [dostęp 2010-04-10]. (pol.).
  2. ↑ Stockholm will in die KHL [online], sport1.de [dostęp 2017-11-24] [zarchiwizowane z adresu 2009-12-24] (niem.).
  3. ↑ Hradec Králové dál sní o KHL. Potřebuje na ní patnáct milionů eur | Hospodářské noviny (IHNED.cz) [online], hn.ihned.cz [dostęp 2017-11-24] (cz.).
  4. ↑ KHL: Czeski klub podpisał umowę, pożegnania w Torpedo – WP SportoweFakty [online], sportowefakty.pl [dostęp 2017-11-24] (pol.).
  5. ↑ Vetra signs agreement | KHL.
  6. ↑ Завершен прием заявок от клубов, желающих вступить в КХЛ: Новости: Континентальная Хоккейная Лига (КХЛ) [online], khl.ru [dostęp 2017-11-24].
  7. ↑ Владимир Шалаев: Серьезно рассматриваем только «Югру» и «Будевельник» [online], sovsport.ru [dostęp 2017-11-24].
  8. ↑ The new KHL clubs. khl.ru. [dostęp 2010-05-18]. (ang.).
  9. ↑ http://www.gzt.ru/topnews/sport/-popechiteljskii-sovet-dinamo-soglasen-objedinitj-/300926.html?from=indexshortnews.
  10. ↑ Растислав Станя: Я люблю играть чаще: News: Kontinental Hockey League (KHL) [online], en.khl.ru [dostęp 2017-11-24].
  11. ↑ Hradec Kralove przeniósł się do Popradu by wystąpić w KHL! – eurosport.interia.pl [online], sport.interia.pl [dostęp 2017-11-24] (pol.).
  12. ↑ Kontynentalna Liga Hokejowa na Bliskim Wschodzie? – WP SportoweFakty [online], sportowefakty.pl [dostęp 2017-11-24] (pol.).
  13. ↑ a b Календарь 2010/2011. khl.ru. [dostęp 2010-07-29]. (ros.).
  14. ↑ Kazaň a OHK Dinamo otvoria novú sezónu 8. septembra. hokej.sk. [dostęp 2010-05-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (3 września 2014)]. (słow.).
  15. ↑ Hurricanes and Coyotes to play Russian clubs. nhl.com. [dostęp 2010-05-28]. (ang.).
  16. ↑ Hurricanes przegrali w Rosji. hokej.net. [dostęp 2010-10-04]. (pol.).
  17. ↑ „Kojoty” zwycięskie w Rydze. hokej.net. [dostęp 2010-10-06]. (pol.).
  18. ↑ Yashin 4-3 Jagr Superskills competition. khl.ru. [dostęp 2011-02-05]. (ang.).
  19. ↑ Jagr 18-16 Yashin. khl.ru. [dostęp 2011-02-05]. (ang.).
  20. ↑ Players stats (leaders). en.khl.ru. (ang.).
  21. ↑ Players stats (leaders). en.khl.ru. (ang.).
  22. ↑ September’s finest. en.khl.ru. [dostęp 2010-10-01]. (ang.).
  23. ↑ October’s finest. en.khl.ru. [dostęp 2010-11-03]. (ang.).
  24. ↑ November’s finest. en.khl.ru. [dostęp 2010-12-02]. (ang.).
  25. ↑ January’s finest. en.khl.ru. [dostęp 2011-02-01]. (ang.).
  26. ↑ February’s finest. en.khl.ru. [dostęp 2011-03-01]. (ang.).
  27. ↑ March’s finest. en.khl.ru. [dostęp 2011-04-04]. (ang.).
  28. ↑ SITA: Barulin, Koľcov a Fiodorov hráčmi finále konferencií. hokej.sk. [dostęp 2011-04-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 marca 2016)]. (słow.).
  29. ↑ Players of the Final. khl.ru. [dostęp 2011-04-19]. (ang.).
  30. ↑ The League’s Finest. khl.ru. [dostęp 2011-05-23]. (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=KHL_(2010/2011)&oldid=68273337”