Kagura
Kagura (jap. 神楽 muzyka bóstw, rozrywka bogów) – sakralna muzyka i taniec shintō, starożytna forma teatralnych przedstawień tanecznych, wywodząca się z rytuałów shintō, święty rytuał artystyczny wykonywany podczas składania ofiary dla kami. Pawilon na terenie chramu służący temu nazywa się kagura-den[1][2][3].
Etymologia słowa kagura jest niejasna, ale przyjmuje się, że oznacza „miejsce przebywania boga”, chociaż pisane jest znakami oznaczającymi „radowanie bogów” „muzyka dla bogów”. Oznaczało tańce i pieśni wykonywane podczas obrzędu, który otrzymał nazwę kagura[4].
Pochodzenie kagura jest przypisywane przedstawieniu tanecznemu bogów, mającemu na celu wywabienie bogini słońca Amaterasu Ōmikami z jaskini, gdzie się ukryła, obrażona na swojego brata[5].
Wyróżnia się mikagura (cesarskie) wykonywane na dworze cesarskim oraz sato-kagura (dosł. wiejskie, w znaczeniu poza pałacem cesarskim), tańczone i śpiewane w lokalnych chramach shintō, wykonywane przez kapłanki zwane miko[6].
Mikagura jest po dziś dzień wykonywane co roku (w kwietniu i grudniu) na terenie pałacu cesarskiego w Tokio, w czasie ceremonii służących uspokojeniu duchów bogów[7].
Przypisy edytuj
- ↑ Kenkyusha's New Japanese-English. Tokyo: Kenkyusha Limited, 1991, s. 657. ISBN 4-7674-2015-6.
- ↑ 新明解国語辞典. Tokyo: Sanseido Co., Ltd., 2018, s. 252. ISBN 978-4-385-13107-8.
- ↑ Shigeru Takayama: Kagura. Kokugakuin University, 2007. [dostęp 2020-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-19)]. (ang.).
- ↑ Mikołaj Melanowicz: Historia literatury japońskiej. Warszawa: PWN, 2012, s. 163. ISBN 978-83-01-17214-5.
- ↑ Basic Terms of Shinto. Tokyo: Kokugakuin University, 1985, s. 25.
- ↑ Japan: Profile of a Nation. Tokyo: Kodansha International Ltd., 1995, s. 285. ISBN 4-7700-1918-1.
- ↑ List of main ritual ceremonies of the Imperial Palace. The Imperial Household Agency.. [dostęp 2020-01-25]. (ang.).
Bibliografia edytuj
- Estera Żeromska, Maska na japońskiej scenie, Warszawa: Wydawnictwo TRIO, 2003, ISBN 83-88542-48-6, OCLC 830633296.