Karabin maszynowy wz. 37
Lekki lotniczy karabin maszynowy wz. 37. Znany również jako „Szczeniak” – polski lotniczy karabin maszynowy przeznaczony do montażu na stanowiskach ruchomych.
 Karabin maszynowy wz. 37 w przedniej kabinie PZL.37 Łoś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Państwowa Fabryka Karabinów w Warszawie |
| Rodzaj | |
| Historia | |
| Prototypy |
1935–1937 |
| Produkcja |
1937–1939 |
| Wyprodukowano |
339 egz. (dla lotnictwa polskiego) |
| Dane techniczne | |
| Kaliber |
7,92 mm |
| Nabój | |
| Magazynek |
talerzowy, 91 nab. |
| Wymiary | |
| Długość |
1080 mm (z tłumikem płomieni) |
| Długość lufy |
611 mm |
| Masa | |
| karabinu właściwego |
7 kg |
| Inne | |
| Szybkostrzelność teoretyczna |
1100 strz/min |
Historia edytuj
W 1935 pracujący w Państwowej Fabryce Karabinów w Warszawie inż. Wawrzyniec Lewandowski rozpoczął prace nad nowym lotniczym karabinem maszynowym obserwatora (tzn. przeznaczonym do montażu na stanowiskach ruchomych). Nowa broń miała być wyspecjalizowaną, lotniczą wersją rkm-u Browning wz. 28 produkowanego w PWK od 1930 roku.
Przystosowanie do nowych zadań spowodowało znaczną przebudowę rkm-u wz. 28. Prawie dwukrotne zwiększenie szybkostrzelności teoretycznej wymusiło zmianę zasilania broni (ponieważ 20-nabojowy magazynek Browninga wz. 28 zostałby, przy szybkostrzelności 1100 strz/min, wystrzelany w niecałą sekundę). Dlatego nowy karabin maszynowy wyposażono w 91-nabojowy magazynek talerzowy. Ponieważ był on mocowany na wierzchu komory zamkowej, konieczne było przekonstruowanie zamka. Ponieważ lotniczy karabin maszynowy miał mieć tylec z chwytem pistoletowym, mechanizm powrotny przeniesiono z kolby do wnętrza suwadła.
W 1937 roku broń została przyjęta do uzbrojenia jako lekki lotniczy karabin maszynowy wz. 37. Nowy karabin maszynowy ze względu na masę mniejszą o prawie 40% od używanego powszechnie w lotnictwie karabinu maszynowego Vickers F był często nazywany szczeniakiem.
We wrześniu 1939 roku na samolotach LWS-3 Mewa, PZL.37 Łoś zainstalowane było 339 karabinów maszynowych wz. 37. Karabiny maszynowe tego typu były zainstalowane także na prototypie samolotu PZL.46 Sum.
Opis konstrukcji edytuj
Lekki lotniczy karabin maszynowy wz. 37 był bronią samoczynną. Zasada działania oparta o pobranie gazów prochowych przez boczny otwór w lufie, ryglowanie ryglem wahliwym. Strzelanie tylko seriami z zamka otwartego. Zasilanie magazynkowe, z magazynków talerzowych o pojemności 91 naboi. Lufa ciężka, niewymienna. Mechaniczne, lotnicze przyrządy celownicze FK wz. 38.