Karaka, karraka — typ trzymasztowego, rzadziej czteromasztowego statku żaglowego, rozwinięty w krajach śródziemnomorskich w XV wieku.

Duża XVI-wieczna karaka na obrazie Pietera Bruegela St. (ok. 1558)

Przyjmuje się, że ten typ jednostki żaglowej powstał z połączenia kogi, wprowadzonej na Morze Śródziemne przez piratów z Bajonny, oraz miejscowych typów łodzi[1]. Karaki były pierwszymi w Europie statkami przystosowanymi do oceanicznych podróży z uwagi na wielkość i pojemność, pozwalające na gromadzenie zapasów na długie wyprawy. Używane były zwłaszcza przez hiszpańskich i portugalskich odkrywców w XV i XVI wieku. Północnoeuropejskim odpowiednikiem tego typu był holk. W XVI wieku przekształcona konstrukcja karaki została rozwinięta w galeon.

Na pierwszym i drugim maszcie (fokmaszcie i grotmaszcie) karaki nosiły ożaglowanie rejowe, a na ostatnim, bezanmaszcieożaglowanie łacińskie. W porównaniu z wcześniejszymi konstrukcjami kasztele straciły zwieńczenia obronne. Przedni kasztel został mocno wysunięty do przodu przed dziób.[2] W XIV wieku uzbrojenie karak składało się z balist, w XV w. z 3-6 dział umieszczonych na nadbudowie rufowej; później liczbę dział zwiększano, ustawiając je wzdłuż burt na pokładzie środkowym i międzypokładzie. Załoga wojennej karaki liczyła na ogół 100-200 ludzi (30% marynarzy, 70% żołnierzy)[3].

Dane techniczne edytuj

  • długość: ponad 50 m
  • szerokość: 12 m
  • zanurzenie: b.d.
  • Nośność: zazwyczaj dochodziła do ok. 800 t (największych nawet 2000 t)
  • ożaglowanie: typ 3-masztowy: fokmaszt ożaglowanie rejowe, grotmaszt ożaglowanie rejowe, bezanmaszt ożaglowanie gaflowe
  • ożaglowanie: typ 4-masztowy: fokmaszt ożaglowanie rejowe, grotmaszt ożaglowanie rejowe, bezanmaszt oraz bonawentura ożaglowanie łacińskie, dodatkowo marsle
  • powierzchnia żagli: 760 m2
  • załoga: 350 ludzi (jako okręt wojenny)
  • cecha charakterystyczna: przedni kasztel wysunięty do przodu przed dziób

Słynne karaki edytuj

Przypisy edytuj

  1. Jerzy W. Dziewulski: Wiadomości o jachtach żaglowych. Warszawa: Alma-Press, 2008, s. 329-330. ISBN 978-83-7020-358-0.
  2. Tadeusz Górski, Dzieje polskiej floty, Gdańsk: L&L, 2007, ISBN 978-83-60597-04-0.
  3. Mała encyklopedia wojskowa. T. 2. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1970, s. 29-30.
  4. Historia karaki "Peter von Danzig" na stronie Akademia Rzygaczy. rzygacz.webd.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-05)]..

Bibliografia edytuj

  • Tadeusz Górski, Dzieje polskiej floty, Gdańsk: L&L, 2007, ISBN 978-83-60597-04-0.